Klas 1/2/3

Groep 6/7/8

Wanneer gebruik je ‘hun’ en ‘hen’? Is het ‘geliked’ of ‘geliket’? JP legt uit hoe de Nederlandse taalregels werken en welke ezelsbruggetjes er zijn. Je taalproblemen verleden tijd in een minuutje!

dt met JP

Taalvaardigheid

Schrijfvaardigheid

Programmaheaders

dt met JP op Youtube

Bekijk ook

Extra's

Schooltv biedt meer dan video's! Ontdek onze extra inhoud:

Ontvang jij de nieuwsbrief al? Blijf op de hoogte door je aan te melden en ontvang elke maand een nieuwsbrief naar keuze in je inbox!

Klas 4/5/6

In de jaren ’90 gaf ik trainingen aan medewerkers van PTT, de voorloper van KPN.

Als een klant het bedrijf betrapte op een fout, stuurden mijn cursisten standaard een excuusbrief met een cadeautje, een PTT-stropdas. De laatste zin van hun brief luidde steevast: ‘De das, welke u bijgesloten vindt, is een stoffelijke blijk van waardering.’

Twintig jaar later komt niet het alleen het presentje maar ook de zin nogal gedateerd over.

Behalve misschien … het woord ‘welke’. Want dat zie ik best vaak gebruikt worden als betrekkelijk voornaamwoord.

Kijk, dit kwam ik bijvoorbeeld laatst op straat tegen: ‘Post op zaterdag naar America Today, wegens gestoorde gek welke post jat.’

Het is niet fout, maar klinkt nogal stroef en formeel. De schrijver was misschien wel bang een fout te maken en gebruikte uit angst die fout te maken juist een overdreven vorm. 

Dit is een heerlijk verschijnsel in de taal: hypercorrectie. Je wilt het zo goed doen, dat je het fout doet.

Hypercorrectie komt vaak voor. Wat dacht je van … 
‘Kopje kofje’ voor ‘kopje koffie’, want de -ie in ‘koffie’ lijkt net als net de -ie in ‘gympie’ een beetje plat, en daarom moet het heel keurig ‘kopje KOFJE’ worden. 

En dus wordt een ‘beeldhouwer’ ook vaak  een ‘Beeldhouder’. 

Ook het meervoud is een gewild hypercorrectie-slachtoffer: ‘euro’s’ heten ineens ‘euri’ en twee cafetaria’s worden twee cafetaria, het zijn tenslotte ook twee musea. 

Ik kan nog uren doorgaan, maar het toppunt van hypercorrectie wil ik je niet onthouden. Op een Wassenaarse site kwam ik ‘Geef mijn portie maar aan Fikkie’ heel deftig maar hartstikke fout tegen als ‘Geef mijn Porsche maar aan Fikje’.

Je wilt het zo goed doen, dat je het fout doet. En dus zeg je ‘welke’ in plaats van ‘die’ of ‘beeldhouder’ in plaats van ‘beeldhouwer’. Dan ben je dus hypercorrect bezig!

Wat is hypercorrectie?

Taal is altijd in ontwikkeling, oude woorden als ‘inzake’, ‘alsmede’ en ‘tevens’ belanden in de kliko, en nieuwe woordkuikens zoals ‘eindbaas’, ‘tinderen’ en ‘contactloos’ kruipen elke dag wel uit een ei.  

Het volgende bericht heeft het allebei, oud én nieuw. Kijk maar:  ‘Christina Curry checkt constant of ze nog likes krijgt’.

‘Like’ staat sinds 2012 in Van Dale. In dit woordenboek wordt een woord pas  opgenomen als het drie jaar populair is. En laat dat hier nou precies kloppen, want Facebook introduceerde de like-button in 2009. 

In hetzelfde bericht zie je ook een stokoud taalfossiel: 
‘De docu over Christina Curry biedt een kijkje op het leven van een meisje wiens privéleven altijd publiek is geweest.’

Het fossiel in kwestie is het woordje ‘wiens’, dat ‘van wie’ betekent.

Strikt genomen had de schrijver hier niet ‘wiens’ maar  ‘wier’ moeten schrijven, want Christina is een vrouw, en volgende de oude naamvalsregels kies je dan, net als bij meerdere personen, voor ‘wier’. ‘Wiens’ gebruik je bij een man. 

Dat ziet er dus zo uit:
Man: 
Adam Curry, wiens privéleven altijd publiek is geweest.
Vrouw: 
Christina Curry, wier privéleven altijd publiek is geweest.
Meerdere personen 
Ex-echtgenoten Adam Curry en Patricia Paay, wier privéleven altijd publiek is geweest.

Maar, beste dtmetjp’ers, laat deze fossielen gewoon rustig zitten in de grotten van de taal en kies voor de moderne variant. Kies voor ‘van wie’. Dan ben je ook nog eens hartstikke  genderneutraal bezig. 

En geloof mij: Dat levert je onzettend veel likes op.

Wiens en wier betekenen hetzelfde, maar het ene woord gebruik je bij een man en het andere bij een vrouw. Maar eigenlijk kan je net zo goed ‘van wie’ gebruiken.

Wanneer gebruik je ‘wiens’ en wanneer ‘wier’?

Mijn eerste baantje was in een bibliotheek. Ik nam boeken in, zette stempels met een terugbrengdatum en typte aanmaningsbrieven. Daar moesten we natuurlijk een bewijskopietje van hebben en daarvoor gebruikten we een carbonpapiertje.
 
Tegenwoordig is alles natuurlijk geautomatiseerd in bibliotheken maar het carbonpapiertje gebruiken we nog ontelbaar vaak. De ‘cc’ in je e-mail staat namelijk voor ‘carbon copy’, een carbonkopietje dus.
 
Natuurlijk hebben we hier in Nederland, importliefhebbers als we zijn, een werkwoord van gemaakt: ‘cc’en’. Dus: ik cc, hij cc’t, zij cc’de, steeds met een apostrof tussen cc en de uitgang.
 
Maar echt spectaculair is de schrijfwijze van het voltooid deelwoord.
 
CC is een initiaalwoord, en da’s een woord dat bestaat uit de beginletters van woorden die je letter voor letter uitspreekt. Maak je daar een werkwoord van en vervolgens een voltooid deelwoord, dan moet je tussen ‘ge’ en het eerste initiaal een koppelteken zetten: ge-cc’ dus.
 
Maar nu de grote vraag: eindigt dat voltooid deelwoord op een d of een t?
 
Ik haal ons steun-en-toeverlaatezelsbruggetje ‘t XTC Koffieshopje erbij, waarbij je je altijd voor ogen moet houden dat die regel vooral een KLANKregel is.
 
Dus in dit geval moet je het volgende nagaan: KLINKT de laatste letter van de stam – Cee - als een klank uit het XTC Koffieshopje? Het antwoord is nee, het voltooid deelwoord wordt daarmee ‘ge-cc’d’, met een -d dus.
 
Even ter vergelijking een ander werkwoord met een initiaalwoord: sms’en. Het voltooid deelwoord begint met ge, dan een koppelteken, dan sms, gevolgd door een apostrof. De KLANK van de –s zit zeker in het XTC koffieshopje, het voltooid deelwoord schrijf je daarom met een –t:  ge-sms’t.
 
Kortom: maak je een werkwoord van een initiaalwoord als cc, gebruik dan een koppelteken, de laatste klank én een apostrof in de vtt. 

Tot ziens!

In e-mail wordt heel veel ge-cc’d. Waar staan die twee c’s eigenlijk voor en hoe vervoeg je dit vreemde werkwoord?

Waar komt het werkwoord cc'en vandaan?

Dit zijn smurfen: ze zijn blauw, drie appels hoog, ongeveer 150 jaar oud en meestal een mannetje. 

Ze leven in een soort marxistisch utopisch paradijs, waar bezit niet bestaat, waar intellectuelen in elkaar worden geslagen en waar iedereen dezelfde taal smurft: het Smurfs.

Smurfs is een supereenvoudige taal, woorden worden gesmurft door ‘smurf’, ‘smurft’ of ‘smurfen’.

Het meest bijzondere is dat de taal het Nederlands een ezelsbruggetje heeft opgeleverd, een ezelsbruggetje waarmee je feilloos kunt bepalen of je een d, een -t of een -dt moet gebruiken in de tegenwoordige tijd. 

Kijk even met me mee naar het volgende artikeltje:
De Talpa Holding van John de Mol heeft vandaag 212.085 aandelen TMG gekocht en breid daarmee zijn belang uit naar 29,16%. 

Daar staat een foutje in, het moet ‘breidt uit’ zijn, met -dt dus. Maar hoe weet je nou zeker dat die -dt daar moet staan? Da’s harstikke smurf, je smurft gewoon de smurfregel. 

Die luidt als volgt:
Vervang het werkwoord door een vorm van smurfen en je weet of je een -t achter de stam moet plaatsen.

Komt-ie:

John de Mol breid uit.
Vervang het werkwoord door een vorm van het werkwoord ‘smurfen’. Dan wordt het: ‘John de Mol smurft uit’.
Je hoort een -t achter de stam -smurf.

Voor alle helderheid: de stam maak je door -en van het hele werkwoord af te halen, dat wordt ‘smurf’. In dit geval komt er dus een -t achter die stam.   

Onthoud dat  en vervang dan ‘smurft uit’ door ‘breidt uit’. Dat schrijf je dus met -dt want door de smurfregel weet je dat je ‘stam - breid - plus t’ moet gebruiken.

Ik test de smurfregel nog even verder uit met deze tweet van de NRC.

Donald Trump junior had in 2016 een ontmoeting met een Russische advocaat, zo onthuld The New York Times. 

Schrijf je ‘onthuld’  met een -d, een -t of -dt?

De Smurfen schieten te hulp:
want:  … zo smurft The New York Times.
Je hoort stam plus -t.
achter de stam ‘onthul’ komt dus een -t
en dus wordt de zin:
Donald Trump junior had in 2016 een ontmoeting met een Russische advocaat, zo onthult The New York Times. 

Dus: vertrouw je de -d, -t, of -dt niet helemaal?
neem dan je toevlucht tot de smurfentaal.

Tot smurfs!

Het kan soms best lastig zijn om te bepalen of je een werkwoord met een d, een t of dt schrijft. Twijfelgevalletje? Vervang het werkwoord gewoon door een vorm van smurfen! JP doet het even voor.

Hoe kunnen de smurfen je helpen dt-fouten te vermijden?

Ik kreeg toch zo’n heerlijke mail vandaag. 
Moet je kijken: Jose Isidro Yamasqui Padilla schrijft: 

Ik en mijn vrouw won een een Britse loterij van 101 miljoen en we hebben besloten een bedrag van 1 miljoen Pounds doneren aan u. 

OK, ok, een paar kleine taalfoutjes. Maar ik ben dolblij met twee dingen, ten eerste natuurlijk de 1 miljoen pounds die binnenkort op mijn rekening staan, maar daarnaast vooral het kloeke en stoutmoedige begin van de mail: Ik. 

Ik hoor je denken… hebben we niet allemaal op school geleerd dat beginnen met ‘ik’ onbeleefd is? Dat je maar beter niet met je hoofd boven het maaiveld kunt uitsteken met zo’n brutale opening? En dat je daarom maar beter kunt beginnen het fletse ‘hierbij’ en het stijve ‘naar aanleiding van’? 

Dat klopt, maar als ik de betekenis van ‘hierbij’ opzoek in het woordenboek, vind ik ‘bij dezen’, en dan weet ik genoeg. Want hoe ouderwets, gemakkelijk en nietszeggend wil je het hebben? 

‘Hierbij’  zou daarom - naar mijn bescheiden mening - verbannen moeten worden naar de diepste krochten van de taal zodat het in de vergetelheid zou raken.

En dan de tweede favoriete opening die we op school leren: ‘naar aanleiding van’. Ook die wacht als het aan mij ligt hetzelfde taalkerkerlot als haar maatje ‘hierbij’, zeker nu ik bijna dagelijks mailtjes krijg die beginnen met ‘NA aanleiding van’. Niet alleen een weinig prikkelend begin van je tekst, maar ook nog eens fout. 

Ontworstel je daarom aan de aangeleerde clichés, gooi de ketenen van de zo-doen-we-het-nu-eenmaal-al-jaren-vloek van je af, vergeet ingesleten gebruiken en vermijd gekopieerd gedrag. 

Als dit ergens voor opgaat, is dit de opening van je e-mails, dé plek om te prikkelen en aandacht te vragen, net zoals mijn weldoener Jose Isidro Yamasqui Padilla deed.

Doe dus net als hij: stort een miljoen pounds op mijn bankrekening en neem je voor:

Ik begin met Ik. 
Tot ziens!

Heb jij ook op school geleerd dat je een brief of e-mail nooit mag beginnen met ‘ik’? JP vindt dat altijd nog beter dan beginnen met ‘hierbij’ of nog erger: ‘na aanleiding van’.

Waarom mag je een zin niet beginnen met ik?

Welkom terug van vakantie! Hoop dat je het leuk hebt gehad, want wat kan het toch heerlijk zijn om er even tussenuit te zijn!

Maar hoe spel je dat eigenlijk, ‘ertussenuit zijn’?

Je mogelijkheden zijn enorm: er tussen uit zijn, ertussenuitzijn, er tussenuitzijn, ertussen uitzijn, ertussen uit zijn en ertussenuit zijn.

De laatste schrijfwijze is de enige juiste.

Ik geef je even de wat droge definitie: ‘Ertussenuit’ schrijf je aan elkaar als het samen met het werkwoord een eenheid met een specifieke betekenis vormt, in dit geval ‘even weg zijn’. 

Dat geldt dus ook voor de combinaties ertussenuit knijpen, ertussenuit halen en ertussenuit willen.

Heerlijk: ertussenuit willen en dan op vakantie gaan, of … is het MET vakantie gaan? Die twee voorzetsels mag je gelukkig allebei gebruiken, hoewel je het soms niet redt met ‘met’. 

Want: als je wilt aangeven dat je iets tijdens je vakantie gedaan hebt, bijvoorbeeld geslacklined, gestockcarracet of gehangglided, dan kan je alleen maar ‘op’ gebruiken.

Altijd lekker om er even tussenuit te zijn. Maar hoe schrijf je dat eigenlijk? Als je het niet weet, kun je altijd kiezen voor de makkelijke variant: op vakantie. Of is het met vakantie? Dat ligt eraan!

Ertussenuit en op vakantie

In het kader van afscheid nemen 2.0 hoorde ik laatst ‘we houden cognac’, ‘met vriendelijke groenten’, en ‘tot sowieso’.

De laatste groet is vanzelfsprekend afkomstig van sowieso, het woord dat met stip op 1 in de vaakstfoutgespeldewoorden-top50 staat want kijk eens wat Onze Taal op Internet vond, ik citeer: 'so wie so', 'zowiezo', 'zo-wie-zo', 'sowiezo', 'zowieso', 'sowiso', 'zowizo', 'soïso', 'zoïzo', 'soieso', 'zoiezo', 'zo en zo', 'zo bij zo', 'sobieso' en 'zobiezo'. 

De juiste spelling is ‘sowieso’, een beetje vreemd misschien maar het woord komt rechtstreeks uit het Duits en betekent ‘hoe dan ook’ of ‘in elk ge­val’. 

Wat een heerlijke taal toch, dat Duits. Waar wij in de polder met een stortvloed aan woorden iets moeten uitleggen, hebben onze oosterburen meteen een kloek woord paraat, dat wij op onze beurt ogenblikkelijk importeren. 

Wat te denken van ‘Weltschmerz’, dat zoiets betekent als een wee­moe­di­ge vorm van ver­driet die voort­vloeit uit het be­wust­zijn van de on­toe­rei­kend­heid van de re­a­li­teit in ver­ge­lij­king met de be­hoef­ten van het in­ner­lijk le­ven of ‘Schwalbe’, dat een val in het strafschopgebied betekent waarbij gesimuleerd wordt dat men het slachtoffer is van een overtreding, om een penalty toegekend te krijgen.

Ik ga nog even terug naar sowieso. Dat woord blijkt zich tot meer woordvarianten dan alleen ‘tot sowieso’ te lenen want ik hoorde van week in de kroeg ook sowieSOA voorbijkomen. Duits en humor, het moet niet gekker worden.

In het Nederlands gebruiken we leenwoorden uit andere talen, zoals het Duitse ‘sowieso’. Een handig woordje, maar het wordt op de gekste manieren geschreven. Hoe zit met de spelling van deze en andere Duitse woorden, zoals ‘schwalbe’ en ‘weltschmerz’?

De spelling van sowieso

Kijk eens naar deze berichten: er zijn overeenkomsten er is een ‘u’ en die heeft iets gewonnen, maar er zijn ook verschillen want heeft of hebt die u nu gewonnen?

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, het is allebei goed. Je kunt ‘u heeft én ‘u hebt’ in je teksten gebruiken.

Ik leg even uit hoe het zit: u is van oorsprong een derde persoon en stamt af van ‘Uwe edelheid’. Het was dus ooit ‘Uwe edelheid HEEFT gewonnen bij de vossenjacht’. Want bij een derde persoon hoort een persoonsvorm in de derde persoon. 

Het persoonlijk voornaamwoord ‘u’ werd later als een beleefde vorm van jij beschouwd. En bij jij hoort de persoonsvorm in de tweede persoon te staan. En zo werd ineens naast ‘u heeft’ ook ‘u hebt’ gebruikt.  ‘

Je kunt dit leeftijdsverschil van de werkwoordsvormen veel beter horen als je niet het werkwoord ‘hebben’ maar ‘zijn’ gebruikt.  

Kijk: u plus de derde persoon enkelvoud geeft ‘u is’,  bijvoorbeeld in ‘u is een aardige vent’. U plus de tweede persoon geeft ‘u bent’ dus ‘u bent een aardige vent’. En dan wordt het meteen duidelijk, je voelt direct dat ‘u is’ verouderd is. Fout is het natuurlijk niet, alleen wat uit de tijd. 

En daarom zijn we ‘u heeft’ als iets formeler, iets deftiger gaan beschouwen dan ‘u hebt’. 

En dus, ben je in een Ollie B. Bommel-stemming, gebruik dan ‘u heeft’, maar als je meer een Jort Kelder-dag hebt, kies dan voor ‘u hebt’.

Maar doe mij een lol, wees consequent, want pas dan heeft u of hebt u écht gewonnen.

In het Nederlands worden ‘u heeft’  en ‘u hebt’ allebei gebruikt. Het is allebei goed, alleen is ‘u heeft’  iets formeler dan ‘u hebt’. Het maakt dus niet uit welke vorm je gebruikt, als je het maar consequent doet.

Is het 'u hebt' of 'u heeft'?

Je kunt nog zoveel spellingscheckers op je tekst afvuren maar ‘Het is gebeurd’ en ‘het is gebeurt’ worden allebei goedgekeurd. Alleen de eerste schrijfwijze is goed, maar hoe weet je dat zeker?

Vandaag daarom het ezelsbruggetje der ezelsbruggetjes in de Nederlandse taal: ‘t kofschip, oftewel ‘t fokschaap, oftewel pokkeschoft, oftwel uitschuifkip oftewel t kofschiptaxietje oftewel t XTC-koffieshopje. Want zo noemen we de regel tegenwoordig.

Met het XTC-koffieshopje maak je de verleden tijd en de voltooide tijd van werkwoorden, dus alleen als het gebeurde of gebeurd is. Je gebruikt daarvoor een supersimpel drie-stappenplan:

Maak de stam van het werkwoord. Fietsen wordt Fiets
Kijk naar de laatste letter van die stam: in dit geval is dat een –s. Is die laatste letter een van de medeklinkers in het xtc koffieshopje, dan maak je de verleden en voltooide tijd met een t. Ik fietste, wij fietsten, ik heb gefietst. 

Ik doe er nog eentje, nu met het werkwoord Duwen.
Maak de stam van het werkwoord. Duwen wordt Duw.
Kijk naar de laatste letter van die stam: in dit geval is dat een –w. Die laatste letter zit NIET in ‘t XTC-koffieshopje, dus maak je de verleden tijd met  -de en de voltooide tijd met een d. Dus: ik duwde en ik heb geduwd.
De regel werkt altijd: juichen, stam juich, wel xtc-koffieshopje, dus ik juichte en ik heb gejuicht.

Verhuizen, stam verhuiz, geen xtc-koffieshopje, dus ik verhuisde en ik ben verhuisd, (je moet natuurlijk wel die z even  in een s veranderen)

En relaxen, stam relax, wel xtc-koffieshopje, dus ik relaxte, en ik heb gerelaxt.

Nu begrijp je ook wat er gebeurd is met gebeuren in ‘het is gebeurd’. Jawel: gebeuren, stam gebeur, geen xtc-koffieshopje, en daarom het gebeurde, en het is gebeurd.  

Dus: Op zoek naar de juiste d of t? Gebruik dan XTC en THC!

Schrijf je een werkwoord in de verleden tijd met een d of een t? Om daarachter te komen is er een handig ezelsbruggetje: het xtc-koffieshopje, ook wel bekend als ’t kofschip. Hoe gebruik je het?

Wat is het xtc-koffieshopje?

We zijn in Nederland dol op de apostrof, het leesteken dat aangeeft dat iets weggelaten is. 

Zo dol, dat we dit weglatingsteken nogal eens verkeerd inzetten, vooral wanneer de bezits-s aan een woord geplakt wordt.

Daarom vandaag voor eens en voor altijd een antwoord op de vraag: wanneer schrijf je een s vast aan een woord en wanneer gebruik je een apostrof?

De basisregel is heel simpel: je schrijft de -s in principe altijd vast aan het grondwoord. Dus: moeders tas, Miekes bureau, Bordeauxs burgemeester, Disneys animaties en Aimés appartement.

Er zijn twee uitzonderingen:
1 : eindigt het woord op één lange klinker zonder accent, dan gebruiken we een apostrof. Dus: Hanna’s auto en Romeo’s motor. 
2: eindigt het woord op een sisklant, dan plaatsen we ook een apostrof maar dan zonder bezits -s natuurlijk. Dus: Marquez’ roman, McDonald’s’ hamburgers en Battus’ boek.

Onthoud daarom: is de klinker lang of hoor je een sis, apostrof it is!

Een apostrof geeft aan dat er iets weggelaten is. Maar dit leesteken wordt vaak verkeerd gebruikt. Wanneer schrijf je een s vast aan een woord en wanneer gebruik je een apostrof?

Wanneer gebruik je een apostrof?

Mensen die Nederlands leren zijn steevast erg gecharmeerd van een aantal opvallende woorden in onze taal. Wat te denken van het heerlijke ‘lekkerbek’, het grappige ‘zebrapad’ en het woord dat klinkt zoals de betekenis luidt: ‘smeuïg’.

Met ‘smeuïg’ is iets aan de hand, er staat een trema boven de i. Niets bijzonders misschien, maar waarom staat er dan geen trema boven ‘buiig’?

Dat zit zo: de woorden hebben allebei het achtervoegsel -ig. Maar in smeuïg botst dat achtervoegsel met de u in smeu. Zónder trema zou je kunnen denken dat je sme - uig moet lezen. In buiig heb je daar geen last van want een klank met twee i’s achter elkaar bestaat niet in het Nederlands.

Dit verschijnsel heet klinkerbotsing en wanneer die botsing voorkomt, schiet het trema te hulp. Kijk maar: zonder trema zouden we knie-een zeggen of heroi-ek of beinvloeden. Hulde daarom aan het trema: de redder des Nederlands! 

Het trema ziet eruit als twee puntjes op een klinker. Zo schrijf je ‘smeuïg’ met een trema op de i. Je schrijft een trema als twee klinkers met elkaar botsen: een klinkerbotsing. 

Wanneer schrijf je een trema?

Op de een of andere manier lijken yogaoefeningen altijd een Engelse naam te hebben. Ik ken althans niemand die het lijk, de gelukkige zuigeling  of de naar beneden kijkende hond doet. Nee, op je yogamatje doe je de corps pose, de happy baby of de downward facing dog. 

Gelukkig hebben we wél gewoon een Nederlands werkwoord voor yogaoefeningen doen. Yogaën. Hoewel … gewoon? Het trema, de twee puntjes op de e, is natuurlijk wel een opvallende toevoeging.

Dat trema is nodig om de a en de e van elkaar te scheiden. Plaats je het niet boven de e, dan zou je, net als in het woord collegae, yogeen lezen, en dat is niet de bedoeling.

Maar waarom dan geen apostrof of een streepje tussen de a en de e, hoor ik je denken.

Simpel, een apostrof schrijf je als het eerste deel van het werkwoord een afkorting is zoals  in sms’en en gsm’en. Een streepje of koppelteken plaats je alleen in samenstellingen met twee zelfstandige woorden zoals yoga-instituut. Yogaën is geen samenstelling, en krijgt daarom geen streepje.

Kortom, ga je saunaën, bingoën of pogoën, plaats dan een trema.  

Yoga is in hippe kleren en met je haar in een knot allerlei rekoefeningen doen op een matje. Maar hoe schrijf je het werkwoord eigenlijk? Waarom is het yogaën en niet yoga’en? 

Waarom schrijf je yogaën met een trema?

Header slingers

Schrijf je in de voor de maandelijkse nieuwsbrief voor het laatste Schooltv PO-nieuws

Nieuwsbrief PO

Blijf op de hoogte van het laatste Schooltv-nieuws voor VO.

Nieuwsbrief VO

Contact

Schooltv Help

Veelgestelde vragen

Schooltv maakt educatieve content voor het onderwijs, bestaande uit video's en interactief materiaal. Altijd bij de les!

Over Schooltv

Over Schooltv.nl

Schooltv.nl is een videodatabase, gevuld met educatieve en informatieve videoclips, filmpjes, fragmenten, liedjes, animaties, lesvideo’s afleveringen, TV-programma’s, televisieseries, videoverzamelingen en afspeellijsten.