Groep 1/2

'Verhalen uit de Schatkist' brengt bekende Bijbelverhalen tot leven. Verteller Kimberley leest voor aan jonge kinderen, geïllustreerd door animaties op de achtergrond.

Cultuur en geloof

Verhalen uit de Schatkist

Website Zappelin

Bekijk ook

Extra's

Schooltv biedt meer dan video's! Ontdek onze extra inhoud:

Ontvang jij de nieuwsbrief al? Blijf op de hoogte door je aan te melden en ontvang elke maand een nieuwsbrief naar keuze in je inbox!

Er is een vrouw, Rachab. Ze woont in de stad Jericho. Daar wonen allemaal boeven. Rachab is hun vriendin. Voor haar werk krijgt ze boevengeld. Eigenlijk is Rachab daarom ook een boef. Maar, zegt Rachab, ik wil geen boef zijn. Alleen... zonder geld kan ik niet eten. Rachab voelt zich eenzaam en gevangen. Ze luistert graag naar de verhalen over God. De God van het volk Israël. Die helpt zijn volk. Toen ze gevangen zaten in Egypte zorgde Hij voor hun ontsnapping. Hij liet zelfs een zee opdrogen zodat ze weg konden rennen! Hielp God mij ook maar, denkt Rachab. 
Op een dag roept een van de boeven bang: Het volk Israël komt eraan! De boeven bibberen. Dat volk heeft machtige koningen verslagen. Ze klimmen op de dikke muur die helemaal om de stad heen is. Ze roepen nep-stoer: Jullie komen er toch niet in. Jullie krijgen helemaal niks. Beneden, buiten de stad roept een man terug: God wil jullie boevenbuit niet eens! God wil dat jullie stoppen met boeven-zijn! Nooit, roepen de boeven. Rachab slaapt. Opeens schrikt ze wakker. Er staan twee vreemde mannen in haar kamer! Sssst, we doen je niks. Wij zijn van het volk Israël. We komen stiekem een kijkje nemen. Verraad ons niet en als ons volk de stad binnenkomt, zullen we jou en je familie laten gaan.
Er klinken zware voetstappen op de trap. Boeven! Snel, zegt Rachab. Verstop je! De deur zwaait open. Heb jij net twee mannen gezien, vraagt een boef. 'Ja,' zegt Rachab, 'die kant op.' Ze wijst verkeerd: ze helpt de mannen. De twee mannen zijn blij. Als wij de stad binnenkomen, moet je een rood touw uit je raam hangen. Dat is ons teken: dan laat iedereen je met rust. 
De boeven staan weer op de muur. Ze wijzen naar hun voorhoofd. Kijk nou! 't Enige wat dat gekke volk doet is rondjes lopen om de stad heen. En op toeters blazen. Beneden zegt niemand een woord. Ze lopen stil elke dag om de stad heen. Dit gaat wel zes dagen door! Ze durven niet aan te vallen, lachen de boeven. 
Maar de zevende dag is anders: Na het laatste rondje begint het volk ineens keihard te juichen. Eerst lachen de boeven verbaasd, maar dan.... Hee, voel jij dat ook? De muur trilt! Boem! Er vallen stenen uit de muur naar beneden! Rachab rent naar haar kamer en laat het rode touw zakken. Het juichen wordt harder. Steeds meer stenen raken los. De hele muur van Jericho valt om. Het volk Israël komt de stad binnen. Wegwezen, roepen de boeven. 
Als Rachab over de stenen van Jericho heen klimt, wacht daar een hele groep mensen. Bedankt voor je hulp, zeggen ze. Kom bij ons wonen. Rachab is blij dat ze geen boef meer hoeft te zijn. Nu heb ik geen muur van steen meer om me heen, maar een hele grote groep van vrienden! Hebben jullie ook vrienden? Ja? En hoe is dat, om vrienden te hebben?

Verhalen uit de schatkist

Rachab woont in Jericho. In die stad wonen boeven. Het volk Israël zegt dat God wil dat ze geen boeven meer zijn. De mensen in Jericho weigeren. Dan begint het volk Israël rondjes om de stadsmuur te lopen. Op de zevende dag valt de muur om.

De muren van Jericho

Er is een meisje. Ze is al heel lang op reis. Samen met haar ouders en heel veel mensen van haar volk. Ze gaan naar een nieuw land. Een mooi land, dat heeft God beloofd. Mozes weet hoe ze er moeten komen. Want God wijst hem de weg. Het meisje loopt dichtbij Mozes. Overdag lopen ze en 's nachts slaapt iedereen in tenten. Het meisje kon niet veel meenemen. Eén speciaal dingetje heeft ze nog: een gouden kattenkettinkje. Elke avond legt ze hem naast haar kussen, in een kattenbedje. En dan praat ze zachtjes met hem. Vanavond ook: Katje, luister, het is zo spannend! Mozes is op die berg geklommen, om daar met God te praten. Maar hij is al super-veel nachtjes weg. En hij komt maar niet terug. Als hij nooit meer terugkomt, wat moeten we dan? Dan weten we de weg niet. Nou, welterusten, katje.
De volgende dag staat het meisje op het plein in het tentenkamp. De mensen zijn boos. Iemand roept: Mozes is weggegaan, en God...? Zie jij God? God is ook weg! Wij willen een God die wel bij ons blijft, roept een vrouw. Laten we een beeld maken, roept een man. Jaaaa, juicht iedereen. We maken een beeld dat op God lijkt. Van goud! Hier met dat kettinkje, zegt een man. Waarom? vraagt het meisje. Iedereen moet zijn goud inleveren! Anders is er niet genoeg om het beeld te maken. Het meisje moet haar kleine gouden katje afgeven. Ze smelten al het goud in een grote pot boven het vuur. Het wordt een soort gouden soep. Dag katje, zegt het meisje. Ze gieten de gouden soep in een vorm. De vorm van een baby-koe. En hoe heet een baby-koe? Een kalfje.Ja, een kalfje.
Kom kijken, het Gouden Kalf is klaar! Daar staat het. Mama, zegt het meisje, mijn kat zit nu in die koe. Mama en papa buigen neer voor het beeld alsof het God is. Het meisje moet ook buigen, maar stiekem denkt ze: Stomme koe, mijn katje was veel leuker... En nu is-ie een stukje koeienpoot, of koeienbil. 
Nee! Horen ze iemand roepen. Het is Mozes. Hij is terug. Wat doen jullie, roept hij. Onze God is zo groot, daar kun je geen nepbeeld van maken! Mozes moet bijna huilen van boosheid. 'Weg ermee!' Iedereen schrikt. God is er echt bij, ook al zie je Hem niet, zegt Mozes. Iedereen kijkt naar de grond. Behalve het meisje. Zij doet een dansje. Haha! Stomme nep-koe! Stomme nep-koe! Maar ze is nog steeds haar katje kwijt.
De volgende ochtend wordt het meisje wakker. Hè? Er beweegt iets bij haar voeten. Ze schiet overeind. Op haar deken zit een klein, glanzend rood katje. Hij kijkt haar met grote ogen aan. Verrassing, roepen papa en mama. Sorry, zegt papa, van je ketting. Maar het meisje roept blij: Het is een echte! Een echte! Een echte is toch veeeel liever?! Toch? Wat willen jullie liever: een echte kat of een ketting? Een ketting. Een ketting? Een echte kat. Of de echte kat? De echte kat. Een echte kat en een echte ketting.

Mozes leidt zijn volk door de woestijn. Hij is op een berg geklommen om met God te praten. De mensen zijn boos, Mozes lijkt weg en ze zien God ook niet. Ze willen Hem kunnen zien. Daarom maken ze een beeld, een gouden kalf.

Het gouden kalf

Er is een vrouw, Mirjam. Ze is slaaf in Egypte, net als de rest van haar familie en haar volk. Ze moeten keihard werken en mogen nooit weg. 's Avonds zijn alle slaven zo moe, ze zijn er verdrietig van. Maar Mirjam zegt: Gaan wij zitten huilen? Nee, niks ervan! Wat doet ze, stiekem, met haar vriendinnen? Dansen en zingen. Stilletjes als muizen. Ze slaan met hun tamboerijnen, maar dan wel zonder belletjes. Ssst! Laat die gemene koning het niet horen. 
Mirjams broer, Mozes, gaat naar die koning. Hij zegt: God wil dat alle slaven vrijgelaten worden. Maar de koning gelooft Mozes niet. Hij laat ze niet gaan. Pas als de koning van God heel erg straf krijgt, zegt hij: Wegwezen, stinkslaven. Ze mogen weg! Weet je waar ze naartoe gaan? Naar een mooi land dat God al heel lang geleden heeft beloofd. Zelfs al aan hun oma's en hun opa's. Maar hoe komen we daar eigenlijk, roepen de mensen naar Mozes. Als we verdwalen... Mirjam kijkt vragend naar haar broer.
Kijk! Daar is Mozes. Vlak voor hem stijgt een wolk op. De wolk beweegt. Dat doet God, zegt Mozes. Hij wil dat we de wolk volgen. De wolk wijst ons de weg. De mensen lachen opgelucht. Daar gaan ze, achter de wolk aan. Mirjam en Mozes voorop. Stop, roept Mirjam. Wat is dit? Lopen we naar de zee? Daar kunnen we toch niet doorheen, roepen de mensen. Ik kan echt niet zwemmen, hoor! Ssst. Mozes hoort iets in de verte. Hoefgetrappel van heel veel paarden. Het komt dichterbij. Kunnen jullie ook trappelen?
Mirjam schrikt. Bovenop een heuvel verschijnt het leger van de koning. Wij laten jullie niet gaan, schreeuwt hij. Jullie blijven onze slaven, voor altijd. Help! Iedereen begint te rennen. Heeft God ons hier gebracht om dood te gaan? roepen de mensen. Voor hen is de zee en achter is het leger van de koning. Ze kunnen geen kant op. Maar dan... Mirjam ziet hoe de kleine wolk zwelt en zwelt. Bij het leger van de koning wordt het pikkedonker. Ik zie niks, waar zijn die stinkslaven?
Mirjam ziet haar broer naar de zee lopen. Hij heft zijn staf hoog boven de golven. Wow, het water gaat opzij. God duwt het water naar links en naar rechts. Een pad dwars door de zee. Doorlopen allemaal, roept Mozes. Daar gaat Mirjam, over de bodem van de zee. Maar de koning geeft niet op. Pak ze, schreeuwt hij. Achter ze aan!
Maar gelukkig, Mirjam en haar volk bereiken de overkant. Het leger niet, want God laat het pad verdwijnen. Het machtige leger van de boze koning spoelt weg. We zijn vrij, juichen de mensen. De mannen beginnen te zingen. En wat haalt Mirjam uit haar tas? Haar tamboerijn. En nu met belletjes. Rinkelen maar! Mirjam en alle vrouwen dansen en zingen keihard. Nu mag iedereen het horen. We zijn vrij! We zijn vrij!

Mirjam is slaaf in Egypte. Haar broer Mozes zorgt ervoor dat de koning ze laat gaan. God wijst ze de weg. Ze lopen recht op de zee af. Dan heft Mozes zijn staf op. Het water van de zee gaat opzij.

Mozes door de Rode Zee

Er is een koning. De koning van Egypte. Ik ben de baas op aarde en iedereen moet voor mij buigen! Maar vandaag staat er iemand voor hem en die buigt niet. Een doodgewone herder met een houten staf. En hij zegt: Mijn naam is Mozes. Ik ben gestuurd door God. U houdt mijn familie en volk vast als werkslaven. Dag en nacht moeten ze van u sjouwen en zweten. Maar God wil dat u mijn familie en mijn volk vrijlaat. 
'Hahahaha,' lacht de koning. Ik geloof er helemaal niks van. Alsof God zou praten tegen een vieze, ouwe herder. Hihihi. Zijn bediende gniffelt. Mozes heft zijn houten staf in de lucht. Dan gooit hij hem op de grond en de staf verandert in een slang. Ziet u? God is bij mij, zegt Mozes. Huh, de bediende houdt zijn adem in. Maar de koning wappert. Haha! Trucje! Die slaven, die blijven! Wie moet anders de vervelende klusjes doen? Weet u, zegt Mozes, God houdt van uw slaven. En hij zal alles doen om ze vrij te krijgen. Oe, ga weg, woestijnrat, schreeuwt de koning.
Oech! De koning wil direct in bad. Ach, bah! Vieze herder! Hij zit heerlijk in het water. Maar als hij naar beneden kijkt, is het badwater rood. Bloed! Help, ik moet een pleister! Maar hij hoeft geen pleister. Majesteit, zegt de bediende, overal in het land is het water rood. Het stinkt naar dode vis. Uh bah! Ach, laat de slaven gaan, jammert de bediende. God doet dit. Hij waarschuwt u. Ik ben hier de machtigste, briest de koning. Ik laat mij niet bang maken. 
Maar een week later wordt de koning wakker. Zijn laken beweegt. Hij tilt het laken op en... Een glibberige, groene kikker! En wat zegt die? Kwak, kwak. Overal zitten kikkers. Op zijn bed, onder zijn bed, op de trap. Beneden, buiten. Door heel het land. Overal hupt en glibber het. Kwak, kwak. Oooo, hou op, schreeuwt de koning. Ik laat die slaven nooit gaan. Nooit! De kikkers verdwijnen. 
Maar dan... Er komen prikvliegen. Au, klinkt het door heel het land. Au! Au! De bediende smeekt de koning: Majesteit, dit is echt geen trucje. Dit is van God. De koning krabt aan zijn bulten. O, o, nietes! Hou op! Maar het wordt erger en erger. Iedereen huilt en smeekt. Ze smeken de koning om naar Mozes te luisteren. En ook zijn familie komt. 
En als het nog erger wordt, zegt hij eindelijk: Oh, God! Laat die vieze stinkslaven maar gaan. Ik wil ze niet eens meer. Alle slaven juichen. Hoera voor God, we zijn vrij! 
Samen met Mozes vertrekken ze. En de koning... Die zit op de wc. Hèhè, eindelijk rust! Bediende, roept hij. De koninklijke billen moeten afgeveegd. Maar er komt niemand. Zijn bediende is ook met Mozes meegegaan. En de koning? Nou, die moet voortaan maar zijn eigen billen afvegen. Toch? Ja! Ja!

De koning van Egypte is erg streng en houdt het volk van Mozes als slaven. Mozes wil dat hij ze vrijlaat. Dat wil de koning niet. Dan krijgt het land last van plagen. Rood water, kikkers, prikvliegen…

De tien plagen van Egypte

Er is een herder, Mozes. Hij woont met zijn kudde in de woestijn. Eén geit blijft altijd dicht bij hem: Omaatje Mekker. Ze geeft zijn staf een kopstootje. Mehh. Mozes zucht: Ja, Omaatje, ik voel me weer verdrietig. Ik moet weer denken aan mijn familie. Mozes' familie woont ver weg. In Egypte. En ze wonen daar niet als gewone mensen, maar als slaven. Slaven hebben het heel moeilijk. Ze moeten keihard werken en mogen nooit weg. Ik ben hier vrij, zegt Mozes, Maar mijn familie is slaaf! Lieve Mekker, wat kan ik nou voor ze doen? Ik ben maar een geitenherder met een houten staf. 
Meeeeh! roept Oma Mekker ineens bang. Mozes kijkt rond. Er staat een struik in brand. Dat gebeurt wel vaker in de woestijn, het is er zo heet! Mmmm, vreemd: ik zie wel vlammen, maar de blaadjes worden niet zwart. Vuur maakt alles kapot. Maar deze struik blijft sappig groen!
Plotseling hoort Mozes een stem. 'Mozes,' zegt de stem, 'Ik ben het, God. De God die alles heeft gemaakt, ook het vuur in deze struik.' De stem van God? Mozes gelooft zijn oren niet. 'Mozes,' hoort hij dan duidelijk. 'Ik, God, Ik hou van jouw familie. Ik ga ze redden en ook alle mensen die bij ze horen. En jij gaat mij helpen.' 
Ik? Mozes is verbaasd. 'Ja, ga naar Egypte. Zeg tegen jouw volk dat ze met jou weg mogen.' Dat geloven ze nooit, zegt Mozes. 'Jawel hoor, gooi maar eens je staf op de grond,' zegt God. Mozes doet het. Wat!? De staf wordt een slang! Whah! Mozes wil heel hard wegrennen. Nee, zegt God. Grijp hem bij z'n staart! Bibberend pakt Mozes de staart. De slang wordt weer een staf!
'Mozes,' hoort hij dan. 'Als de mensen dit zien, zullen ze geloven dat Ik jou heb gestuurd.' 'Maar God, ik weet nooit wat ik moet zeggen.' 'Ik zal je de goede woorden geven,' zegt God. 'Alstublieft, God, kies iemand anders. De enigen die naar mij luisteren, zijn die geiten daar.' Opeens laaien de vlammen van de struik hoog op: 'Mozes, hou nou op met bang zijn. Ik help je. Kom, pak je staf.'
Mozes vertrekt. Zijn staf houdt hij stevig vast. Als hij in Egypte aankomt en het de mensen daar vertelt, moeten ze lachen. Jahoor, haha! Een brandende struik? Klinkt een beetje koekoek. Dat geloven we niet. Maar dan verandert Mozes' staf in een slang. Wow! Nu geloven de mensen hem wel. Hoera! Eindelijk heeft God iemand gestuurd om ons te helpen! Ja, zegt Mozes. God heeft vroeger beloofd dat we in een heerlijk land zullen wonen. Eindelijk gaan we erheen! Tjonge! zegt Mozes. Ik ben maar een gewone herder, met een gewone houten staf. Maar met God wordt iets gewoons iets geweldigs! Mehh, zegt oma Mekker. Hebben jullie ook iets heel gewoons? Onze hersens. Wat zeg je? Onze hersens. Je hersens, inderdaad. Die zijn eigenlijk heel gewoon. Maar dat kan ook heel bijzonder worden.

Mozes is een herder. Hij loopt met zijn geiten door de woestijn. Dan ziet hij een brandende struik. Maar de struik verbrandt niet, hij blijft groen. Dan hoort hij de stem van God.

Mozes en de brandende struik

Er is een meisje. Ze heet Miriam en ze heeft een geheim. Sssst, niemand mag het weten. Ze heeft een broertje. Een piepkleine baby. Dat is haar geheim. Samen met haar moeder verstopt ze hem. Stiekem geven ze hem te drinken. Een nieuw broertje, dat wil je toch aan iedereen vertellen?! Zouden jullie dat aan iedereen vertellen? Ja. Ja toch? Dat is toch iets om blij van te worden? Maar ze durft het niet.
Miriam en haar familie zijn Hebreeuws. In het land waar ze wonen, worden alle Hebreeuwse jongetjesbaby's afgepakt. De koning van het land is bang dat er te veel Hebreeërs in zijn land komen wonen. Mijn volk moet de baas in eigen land blijven! roept de koning. Kleine Hebreeuwse jongetjesbaby's worden later grote sterke mannen. Die gaan straks de baas over ons spelen. Weg ermee! 
Wat voor geluid maakt een baby'tje eigenlijk? Wheeh, wheeh, wheeh. Gaat-ie huilen. En soms ook heel hard. Kunnen jullie dat ook? Wheeh, wheeh, wheeh! Miriam wordt er bang van. Haar broertje wordt namelijk groter. 'Mama, straks vinden ze hem! Straks horen ze hem huilen!'
Op een avond ziet Miriam dat haar moeder een mand vlecht. Het is geen gewone mand. Het lijkt op een van de boten op de rivier. Die nacht loopt Miriam met haar moeder stiekem naar de oever van de rivier. Tussen zich in dragen ze de mand. Haar broertje ligt erin te slapen, ssssst. Ze verstoppen de mand in het riet. Haar moeder gaat snel naar huis, maar Miriam niet. Ze verstopt zich. Van een afstand houdt ze de mand in de gaten. 
Dan wordt het ochtend. Miriam hoort haar broertje huilen. Ze mag er niet heen gaan, want dan mislukt alles! Er lopen vrouwen naar de oever van de rivier toe. Het is de dochter van de koning! De prinses! Met haar kamermeisje. 'Hoor je dat ook?' vraagt de prinses. Ze loopt naar het riet toe. Daar! roept ze. Het geluid komt uit die mand! Een baby! hoort Miriam de prinses roepen. 'Het is vast zo'n Hebreeuws kind,' zegt het kamermeisje. Iemand heeft het vast achtergelaten. Ah, kijk nou, die vingertjes! En dat neusje. Stil maar kleintje. Stil maar. Ssst. Niemand hoeft te weten waar hij vandaan komt. Hij gaat met mij mee. En dan ga ik hem eh, Mozes noemen. Sssht. Niemand gaat jou meer pijn doen. Jij gaat met mij mee.
Miriam wil blij op en neer springen. Maar ze doet net alsof ze toevallig langs komt lopen. Majesteit, zegt ze, ik ken een vrouw in het dorp, en die kan heel goed voor uw baby zorgen. O, dat is mooi! zegt de prinses. Ga het maar snel regelen. Miriam rent zo snel naar huis dat ze bijna vliegt. Het is gelukt! Nu kan Miriam samen met haar moeder toch nog voor haar broertje zorgen. Als hij groot genoeg is, gaat hij bij de prinses wonen. Haar broertje kan nu net zo hard en veel huilen, lachen en spelen als hij wil. Miriam heeft weer een geheim. Maar nu heeft ze een veel leukere. Sssht. Mijn broertje Mozes wordt een prins! Nou, wie had dat ooit kunnen bedenken?

Miriam heeft een geheim. Ze heeft een babybroertje, maar dat mag niemand weten. Samen met haar moeder legt ze Mozes in een rieten mandje en verstoppen de mand in het riet in de rivier. Dan ziet de prinses de mand.

Mozes in het rieten mandje

Er is een rijke man, Jozef. Hij kan zijn zoontje alles geven, maar geen opa! Pap, vraagt zijn zoontje, waarom heb ik geen opa? Maar papa Jozef wil het niet vertellen. Ik zal het vertellen.
Daar is Jozef als jongen. Hij krijgt van zijn papa een nieuwe jas. Wauw! Maar de broers van Jozef zijn jaloers. Ze pakken zijn jas af en Jozef gooien ze in een lege waterput. Wat donker, wat koud! Er komen vreemde mannen! Jij gaat met deze mannen mee, zegt Jozefs oudste broer. De mannen nemen hem mee naar een heel ver land, Egypte. Daar wordt hij verkocht, als slaaf. Hij mag nooit meer weg en moet keihard werken. Hij komt zelfs in de gevangenis terecht. Terwijl hij niets verkeerds heeft gedaan. Daar is het nog donkerder en nog kouder. Maar God heeft een plan. 
Op een dag moet Jozef bij de koning komen. De koning heeft gehoord over Jozef. Dat hij met God praat en daardoor dromen kan uitleggen. De koning had een droom. Over dunne koeien die dikke koeien opeten. Wat betekent dat? Majesteit, zegt Jozef, God bedoelt dat er nu heel veel eten is. Dat zijn de dikke koeien. Maar straks is al het eten op. Dat zijn de dunne koeien. Uw droom gaat over hongersnood. Maar als u eten bewaart als het goed gaat, heeft u nog genoeg over als het straks slecht gaat. De koning vindt Jozef superslim! Hij hoeft niet terug naar de gevangenis, nee, hij wordt de baas van het eten.
Jaren later is overal het eten op. Maar in Egypte is er genoeg. Dat komt door Jozef, de belangrijkste man van het land. Jozef heeft alles. Hij kan zijn zoontje geven wat hij maar wil, maar nog steeds geen opa. Of toch wel?
Voor Jozef knielen magere mannen. 'Alstublieft, meneer, mogen wij graan van u kopen?' Die stem! Ineens herkent Jozef hem. Die mannen zijn zijn broers. Ze zien niet dat hij Jozef is. Jozef denkt snel na. Zij hebben me als slaaf verkocht! Wil ik ze wel eten geven? Dan zegt hij: 'Ga terug naar huis, maar jullie jongste broertje moet hier blijven.' 'Alstublieft, nee!' huilt zijn oudste broer. 'Niet doen, mijn vader kan hem niet missen. Niet mijn broertje. Neem mij!' Wat zijn z'n broers veranderd! Ze komen nu op voor hun broertje! 
God, denkt Jozef, het was Uw plan dat ik naar Egypte moest hè? Want nu kan ik mijn hele familie van de honger redden. Als ik dat wil. Ja, dat wil ik! Jozef geeft ze niet alleen te eten, hij nodigt zijn hele familie uit om bij hem in Egypte te wonen. Eindelijk kan Jozef zijn papa weer een dikke knuffel geven. Zoon, zegt Jozef, mag ik je voorstellen? Dit is jouw opa. 
Hebben jullie ook een opa? Ja. En is jullie opa een beetje lief? Ja.

Jozef is door zijn jaloerse broers als slaaf verkocht. Hij komt in Egypte terecht. Daar legt hij de droom van de koning over dunne en dikke koeien uit. Ook ziet hij zijn broers weer terug. Ze hebben honger.

Jozef in Egypte

Er zijn 12 broers. Eentje heet Juda. Hij is jaloers. Op Jozef. Een jongere broer. Jozef kreeg van papa een supermooie jas. En Juda kreeg niks. 'Papa houdt veel meer van Jozef', zegt Juda. Jozef loopt langs met zijn nieuwe, mooie jas. Opeens grijpen de broers hem beet. En ze pakken de jas. En hoppa! Ze gooien hem in een lege waterput. Kijk, koopmannen. Ze gaan naar een ver land, Egypte. 'Neem Jozef mee', roept Juda. 'We verkopen hem als slaaf.' Als slaaf? Wat is dat? Weten jullie dat? Nee. Nee? Nee. Een slaaf moet heel hard werken en hij mag nooit meer weg. 
Jozef wordt als slaaf meegenomen naar Egypte. 'Zo', zegt Juda, 'nu zal papa ook weer eens iets met mij doen.' De broers maken scheuren in de jas van Jozef en ze doen er dierenbloed op. Papa denkt nu dat Jozef is doodgemaakt door een beest. Hij moet heel erg huilen. En elke keer als papa huilt, voelt het alsof Juda een zware steen in z'n buik heeft. Juda krijgt steeds ergere buikpijn. Want na een tijd is ook al het eten op. Hongersnood! Geen appeltjes meer, geen broodjes. Helemaal niks meer om te eten. 
'Ga naar Egypte', zegt papa. 'Daar hebben ze eten bewaard.' Wooooow! In Egypte kijken de broers hun ogen uit. Wat een deftige Egyptische meneer. Hij is de baas van al het eten. 'Alstublieft, meneer, mogen wij graan van u kopen?' Maar wat is dat? 'Jullie zijn dieven', wijst de meneer opeens. 'In de gevangenis met jullie.' O, wat is het er eng. En donker. 'Nu weet ik hoe ons broertje Jozef zich heeft gevoeld', denkt Juda. Wat voelt de steen in z'n buik zwaar!
Dagen later zegt de meneer: 'Jullie mogen naar huis. Maar jullie jongste broertje, die moet hier blijven.' Juda wordt misselijk van schrik. 'Alstublieft, niet doen.' 'Mijn vader is al zo verdrietig.' 'Niet mijn broertje.' 'Neem mij.' Ineens begint de deftige meneer keihard te huilen. Hij zegt: 'Juda, wat ben je veranderd. Eerst verkocht je een broertje en nu bescherm je een broertje.' Hè?! Hoe weet hij dat? En dan ziet Juda het opeens: De meneer is... Jozef.
'Broertje!' 'We dachten dat je een slaaf was geworden.' 'Ja', vertelt Jozef, 'maar God gebruikte dat voor een mooi plan'. 'Ik moest naar Egypte om aan de koning te vertellen dat hij eten moest bewaren. En toen heeft hij mij de baas gemaakt. En nu kan ik ook onze familie te eten geven.' Nu moet Juda ook huilen. Maar niet van verdriet. 'Wat zal papa blij zijn.' Jozef geeft Juda en al zijn broers een dikke knuffel. 
De steen in Juda's buik verdwijnt helemaal. En wat hebben ze nu in hun buik? Lekkere broodjes. Ja, want ze gaan, met papa, bij Jozef in Egypte wonen. Samen. En wat zijn de lekkerste, de aller-, aller-, allerlekkerste broodjes? Eh, croissantjes. Croissantjes.

Jozef krijgt een mooie jas van zijn vader. Zijn broers zijn jaloers. Ze gooien heb in een lege waterput en verkopen hem als slaaf. Jozef wordt meegenomen naar Egypte.

Jozef en zijn gemene broers

Er is een mooi meisje. Esther. Ze is op avontuur en rent door de stad. Een soldaat grijpt haar vast. Meekomen! Wij verzamelen mooie meisjes. En met het allermooiste meisje gaat de koning trouwen. Ik wil niet bij de Mooie-Meisjes-Verzameling! roept Esther. Iedereen moet doen wat de koning wil, zegt de soldaat. 
In het paleis moet Esther heel lang in bad, supervaak naar de kapper en alleen maar piepkleine hapjes eten. Ze mag niet meer rennen en ook niet meer op avontuur. Psst. Daar is haar oom, Mordechai. Hij is een vriend van de koning en werkt in het paleis. Vertel niemand dat je Joods bent, Esther! Ons volk is anders. Als ze weten dat je Joods bent, krijg je misschien problemen. Dan ziet de koning Esther. Van alle mooie meisjes, vindt de koning haar het allermooist! Ze wordt koningin! 
De koning heeft twee goede vrienden. Oom Mordechai en Haman. Haman is jaloers, hij wil de enige beste vriend van de koning zijn. Hij bedenkt een gemeen plan om oom Mordechai weg te krijgen. Hmmm, denkt hij, oom Mordechai is Joods. Haman liegt tegen de koning. Ahum. Weet u, de Joden vinden u stom. Ze willen de baas zijn. Straks grijpen ze de macht! We moeten alle Joden doodmaken!
In de naam van de koning stuurt Haman een brief door heel het land. Er staat in dat iedereen op een speciale dag, de Joden moet doodmaken. Esther gelooft haar oren niet. De Joden zijn helemaal niet slecht! Ze houden van de koning! Jij bent de enige die ons kan redden, Esther, zegt oom Mordechai. Je moet de koning vertellen dat Haman liegt. Maar oom, zegt Esther, wat als de koning mij niet gelooft? Dan zegt hij: Weg met Esther. Straks zijn we allemaal weg, Esther. Die verschrikkelijke dag komt steeds dichterbij. Maar God geeft ons een kans! Die kans ben jij, koningin Esther. Red ons.
Esther nodigt de koning en ook Haman uit. Lieve koning. Zeg het maar, Duifje, zegt de koning verliefd. Maar Esther bibbert. Zo eng. Er is een man die liegt over mijn volk. Hij wil ons vermoorden. Hij wil mij doodmaken. Jou doodmaken?! schreeuwt de koning. Wie is die leugenaar?! Weg met hem! Haman is bleek geworden. Esther wijst. Haman, uw vriend. Ze vertelt de koning dat Haman alles over de Joden verzint, alleen om haar oom Mordechai dood te maken. 
De koning stormt weg. Hij stuurt de allersnelste koninklijke paarden door heel het land, met een brief. In mijn Koninkrijk mag niemand vermoord worden omdat ze anders zijn. Laat de Joden met rust. Zijn de paarden snel genoeg om de brief af te leveren? Ja! Gelukkig net op tijd! De verschrikkelijke dag wordt een feestdag. Esther is een beroemde koningin geworden. En Haman? Die is weg. Die is nooit meer gezien. 
Hebben jullie wel eens iets engs moeten doen? Of iets spannends? Dit vind ik spannend. Vind je dit spannend? Spannend verhaal hè? Ja! Ik vind het ook spannend! Ik ook! Ik ook!

Esther is een mooi meisje. Ze wordt koningin. Haar oom Mordechai is een goede vriend van de koning. Hij waarschuwt haar dat ze niet moet zeggen dat ze Joods is. Dan verzint Haman, een andere vriend van de koning die jaloers is op Mordechai, een gemeen plan.

Koningin Esther

Er zijn twee broers. Jacob en Esau. Esau is de oudste. Hij houdt van vechten. En jagen op beesten. Hij vindt zichzelf veel stoerder dan zijn broertje. Hm. Het is maar goed dat ik de oudste ben. Als papa doodgaat word ik de baas over de hele familie! Jacob is bang. Mijn broer denkt alleen aan vechten. Als hij de baas wordt, wordt het oorlog! Dan jaagt hij niet meer op beesten, maar op mensen. O, o... 
Esau komt thuis van de jacht. Gooi dit vlees maar op de barbecue! Hee, kook jij soep?! Geef hier. Jij mag de soep, begint Jacob, maar mag ik dan later de baas worden? Esau moet lachen: Hahaha! Jij?! Hahaha! Tja. Als baas moet je alleen maar luisteren naar dat gezeur van iedereen. Liever jij dan ik. Hier met die soep! Zie je wel, denkt Jacob. Hij wil later papa's geld en beroemd worden om zijn spierballen. Onze familie kan hem niks schelen! Wie zal er later voor iedereen zorgen? 
Op een dag rent mama op Jacob af: Snel! Papa denkt dat hij doodgaat. Hij wil Esau zometeen de baas maken! Maar jij moet de baas worden! Dat heeft God gezegd, toen je in mijn buik zat. Hè?! Jacobs oren tuten van verbazing. Heeft God gezegd dat ik de baas moet worden?! Ja! Kom! 
Mama trekt Jacob mee. Je vader is ziek. En hij kan niet goed zien. Doe net alsof je Esau bent. Maar, maar... Esau heeft overal haar en ik niet. Hier, zegt mama. Met dit geitenvelletje onder je shirt ben je net zo harig als Esau. Ze duwt Jacob zo de tent in. 
'Papa?' 'Esau? Ben jij dat? Kom dichterbij.' Papa voelt. En hij ruikt. En hij voelt weer. 'Hm. Je lijkt dunner?' 'Eh, ja, dat komt van 't jagen,' verzint Jacob. 'Mijn zoon.' Papa legt zijn handen op Jacobs hoofd. 'Nu ben jij de baas. Over de hele familie. Dit is een afspraak met God. Dat kan geen mens veranderen.' Het is gelukt. Jacob is nu de baas. Daar komt mama. Ren weg! Je broer weet 't. Hij wil je slaan! Ga naar je oom, daar ben je veilig.
Jacob rent ver weg tot hij 's avonds neervalt. Iedereen is boos. En God? Is het wel waar wat mama zei over God? Ik ging liegen tegen mijn eigen vader! Nou. Een goede baas doet zoiets toch niet? Opeens scheurt de hemel open. Wat een licht! Het is God! Krijgt Jacob straf? God zegt: Jacob, je zal niet alleen de baas zijn van je familie, maar je zal de baas zijn van een heel volk. En ik zal je altijd beschermen. Jacob staat blij op: Hij krijgt een nieuwe kans! Liegen is stom. Ik zal nooit meer de baas spelen. Ik ga een echte baas worden. Een goede. Eentje die zorgt voor zijn mensen. Hebben jullie weleens een nieuwe kans gekregen? Ja.

Jacob en Esau zijn broers. Esau is de oudste broer. Hij wordt later de baas van de familie. Dan doet Jacob stiekem bij zijn vader alsof hij Esau is. Nu maakt zijn vader hem de baas.

Jacob en Esau

Er wordt een man uitgezwaaid. Het is de knecht van Abraham. Eliëzer. Hij gaat op reis. Met zijn kameel. Kom, ouwe Bobbelaar, wij hebben een heel belangrijke opdracht. Mmm, doet Kameel. Ja, onze leider Abraham is uitgekozen door God om de vader te worden van ontelbaar veel kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. En wij gaan daaraan meehelpen. Wij gaan een vrouw zoeken voor de zoon van Abraham: voor Isaak. Mmm, doet Kameel. O... Straks kies ik de verkeerde vrouw! Als ze dom is, wordt heel Abrahams volk dom. Dan verpruts ik Gods plan! Mmmm, doet Kameel. En ze moet ook nog eens uit de goede stad komen. Uit de stad waar Abraham vroeger woonde. Die stad ligt in een heel ver land.
Eliëzer is dagen onderweg. En nachten. Hij kan er niet van slapen: Moet het meisje nou mooi zijn? Of lief? Of slim? Bobbelaar! Ik weet het! Ik laat God gewoon kiezen. Als we aankomen bij de stad, hebben we natuurlijk dorst. Dan stoppen we bij een waterput. Ik vraag daar een meisje om water. En als ze me dat geeft én jou én de andere kamelen ook, dan is zij het meisje dat God heeft gekozen! Dat wordt dan de vrouw van Isaak. Mmmmmm, doet Kameel.
Ze komen aan bij een waterput. Hee, daar komt een meisje aan. Asjeblieft, mag ik wat water, vraagt Eliëzer. Tuurlijk! Het meisje laat haar kruik in het koele water zakken. Zo. Plons! Hebben jullie lang gereisd? Jullie hebben vast dorst. Ze haalt haar kruik omhoog. Ze geeft Eliëzer wat water. En dan loopt ze naar Kameel. Slllurp, doet Kameel. En de andere kamelen slurpen ook. Eliëzer staat stil naar haar te kijken. Zij... zij is het! Zij is het gewoon! Dank U wel, God! 
'Ehm, hoe heet je?' 'Rebekka.' 'Rebekka, mag ik met jou en je familie praten?' Ze gaan naar de ouders van Rebekka. Zal haar familie Abraham nog kennen van vroeger? Hij vraagt het. Wat?! Abraham is zelfs een verre oom! Het kan niet beter! Eliëzer schraapt zijn keel. Vinden jullie het goed dat jullie dochter gaat trouwen met de zoon van Abraham? Haar ouders vinden het goed. Maar Rebekka moet ook ja zeggen. Moet je je voorstellen, weg van je ouders, naar een vreemd land, trouwen met een man die je niet eens kent. Eliëzer zweet ervan. Het is zo spannend! Jaaa! roept Rebekka. Ik mag op avontuur! Gelukkig, ze wil mee!
De volgende dag springt Rebekka op een kameel. Ze kunnen haar bijna niet bijhouden! Zo snel rijdt ze. Twee dagen eerder dan ze dachten zijn ze terug. Eliëzer en Kameel hebben het er warm van. Maar Rebekka springt fris van haar kameel. Daar loopt Isaak. Als ze haar maar leuk vindt, fluistert Eliëzer. En Isaak... die vindt haar heel erg leuk! Eliëzer geeft Kameel een dikke knipoog. Gods plan komt helemaal goed! Mmm, doet Kameel. Hebben jullie ook zo'n dorst gekregen? Ja. Wat vinden jullie lekker om te drinken? Appelsap. Niet zo lekker. Nee, niet zo lekker?

Abraham stuurt Eliëzer om een vrouw voor zijn zoon Isaak te vinden. Hij gaat naar de stad waar Abraham vroeger woonde en ontmoet Rebekka bij een waterput.

Eliëzer vindt Rebekka

Er wordt van alles geboren in het tentenkamp van Abraham en Sara. Meeh! Een lammetje. Boeh! Een kalfje. Blrr! Een kameeltje. Maar Sara is verdrietig. Ze zou zo graag voor een eigen baby willen zorgen. Wij krijgen vast geen kindje meer. Wij krijgen vast geen kindje meer. 'Nee Sara!', zegt Abraham. God heeft ons een kindje beloofd! En als onze zoon komt, ga ik hem van alles leren. Ik ga wedstrijdjes met hem doen op onze snelste kamelen. Sara lacht een beetje. Gekkerd. Je bent toch veel te oud voor wedstrijdjes.
Het is nacht, maar niet iedereen slaapt... Abraham schudt Sara wakker. Sara! Snel, naar buiten! Gapend volgt Sara Abraham. Abraham wijst omhoog. Wat zie je? 'Ehm... sterren', zegt Sara. Maar tel ze eens. Sara begint: Eén... twee, drie, veel. Mag ik weer slapen? 'Nee Sara, God heeft weer met me gepraat! Hij zei dat wij heel veel kinderen krijgen, kleinkinderen en achterkleinkinderen! Net zo veel als er sterren zijn. En ooit zit er ook een hele bijzondere koning bij. Een koning die alle mensen blij gaat maken!' 'Lieverd, we hebben nog niet eens één kind.' Abraham schudt zijn hoofd: 'Als God het zegt, dan gebeurt het.'
Abraham gaat voor zijn tent zitten en telt de sterren. Elke nacht telt en telt hij: één, twee, drie, vier. Nachten gaan voorbij. Driehonderdmiljoen- tweehonderduizend... Jaren gaan voorbij. Honderdmiljoenvierhonderd... eh... Ik ben de tel kwijt! En jullie? Vijfhonderd? Vijfhonderd. Elke nacht telt Abraham tot het ochtend is. En dan gaat hij zijn kamelen voeren. Maar Sara zegt verdrietig: Hou maar op met tellen. Wij zijn nu zo oud als een overovergrootvader en een overovergrootmoeder. Sara is ook ouder geworden. Elk jaar telde zij de lammetjes. Mehh! En de kalfjes. Boeh! En de kameeltjes. Blllrr! Maar de tent van Abraham en Sara, die bleef leeg.
Op een snikhete dag komen er drie vreemde mannen langs. Abraham gaat op hen af. Kom bij ons uitrusten. Het is te warm om te reizen. Abraham en Sara geven hun gasten heerlijk te eten. Maar dan zegt één van de mannen iets raars. 'Sara, over één jaar zul jij een kindje krijgen.' Sara lacht. 'Wij zijn toch veel te oud om een kindje te krijgen?' 'Toch is het zo', zegt de mysterieuze man. En weer gaat er een heleboel tijd voorbij. Wat heb ik toch een dikke buik, denkt Sara. En nog meer tijd... Sara's buik wordt groter en groter. En nog meer tijd... 
Weeh! Horen jullie dat ook? Ja. Ja? Hoe doet een baby! Weten jullie dat? Kunnen jullie dat nadoen? Weh, weh. Het komt uit de tent van Abraham en Sara! Ze hebben een jongetje gekregen! Abraham is er stil van. Het is precies één jaar geleden dat die meneer heeft gezegd dat we een kindje zouden krijgen! Dat was een engel van God! Abraham en Sara lachen. We noemen onze baby Isaak. Dat betekent lachen. Want het is God, die ons aan het lachen heeft gemaakt. Wauw. Hebben jullie ook wel eens heel ergens heel lang op moeten wachten? Bij het zwemmen duurt het ook lang!

Abraham en Sarah zijn al oud. Ze hebben geen kinderen. God zegt tegen Abraham dat ze toch een kindje zullen krijgen en heel veel kleinkinderen en achterkleinkinderen. Als de baby wordt geboren, noemen ze hem Isaak.

Een zoon voor Abraham en Sarah

Pepernoten

Schrijf je in de voor de maandelijkse nieuwsbrief voor het laatste Schooltv PO-nieuws

Nieuwsbrief PO

Blijf op de hoogte van het laatste Schooltv-nieuws voor VO.

Nieuwsbrief VO

Contact

Schooltv Help

Veelgestelde vragen

Schooltv maakt educatieve content voor het onderwijs, bestaande uit video's en interactief materiaal. Altijd bij de les!

Over Schooltv

Over Schooltv.nl

Schooltv.nl is een videodatabase, gevuld met educatieve en informatieve videoclips, filmpjes, fragmenten, liedjes, animaties, lesvideo’s afleveringen, TV-programma’s, televisieseries, videoverzamelingen en afspeellijsten.