Dames en heren, op het graf van mijn vader, staat een tekst. Die tekst luidt: Liever staande sterven dan op je knieën leven.
Peter R. De Vries buigt voor niemand. Hij benadrukte het vijf jaar geleden bij een prijsuitreiking.
En ik heb net als mijn vader een tekst die mijn levensbeschouwing weergeeft. Een soortgelijke tekst, een variant, zou je kunnen zeggen. En die tekst die luidt: On bended knee is no way to be free. En dat wil zeggen dat we aan niemand ondergeschikt zijn.
Het is een instelling die hem veel heeft gebracht. In meer dan veertig jaar als misdaadjournalist zorgt hij voor een oplossing in talloze moordzaken. 'Na twintig jaar dan toch nog een doorbraak in de zaak Nicky Verstappen.' 'Zonder jouw inzet en vasthoudendheid, geloof en bovenal steun voor ons zou dit alles niet gerealiseerd zijn. Daarom, uit de grond van ons hart... Dank je wel.
Zelf vind ik de dossiers en de cold cases, het proberen licht te brengen in een zaak die al zo lang onopgelost is, waar ouders, familieleden, zonen, dochters, radeloos wanhopig thuis zitten omdat ze niet weten hoe het zit, dat je die kan oplossen en dat je die weer vlot kan trekken. Dat vind ik zelf eigenlijk het mooiste wat er is. 'Goedenavond, welkom bij het programma dat onderzoekt, ontmaskert, aanklaagt, verdedigt en erom bekend staat dat het vaak juist zegt wat niet iedereen wil horen, zeg maar 'the inconvenient truth'.'
Met een uitzending over de verdwijning van de Amerikaanse Natalee Holloway boekte hij een kijkcijferrecord en valt hij in de prijzen. Maar de echte kroon op zijn werk is de Puttense moordzaak. '...niet bewezen en spreekt hen daarvan vrij. De zitting wordt gesloten.' De Vries zorgt ervoor dat twee mannen die onterecht zijn veroordeeld na zeven jaar worden vrijgesproken.
Ik heb zeven jaar hiervoor gestreden en in feite heeft het hof hier in hele duidelijke, niet mis te verstane bewoordingen gezegd wat er allemaal mis is gegaan en dat we hier daadwerkelijk spreken over een gerechtelijke dwaling.
Peter R. de Vries bereikt het allemaal door zijn doorzettingsvermogen en soms koppige karakter. Maar diezelfde eigenschappen leiden ook vaak tot botsingen. '...is dit vanaf vandaag in de winkel. Daar zouden we overigens wat langer over praten dan je nu doet. Daar zijn keiharde afspraken over gemaakt waar je je nu niet aan houdt. Nou, ik dacht even... Nou, is dat...? Ja. Kijk me niet zo boos aan. Nou ja, dat vind ik niet correct.'
Eerder schrijft hij een bestseller over de ontvoering van biermagnaat Heineken, samen met ontvoerder Cor van Hout. Er ontstaat een vriendschap tussen de misdaadjournalist en de topcrimineel. '...een brief geschreven van, ik ben Peter de Vries en ik ben benieuwd hoe alles is gegaan. Zou ik eens met je kunnen praten of je interviewen en wonder boven wonder kreeg ik een brief terug na een maand en zodoende heeft zich een contact ontwikkeld.'
De ongewone vriendschap komt hem op kritiek te staan, maar De Vries buigt niet. Ook niet nadat Cor van Hout wordt geliquideerd. Het is een bijzondere man. Scherpe intelligentie. Groot gevoel voor humor. Ja, een aparte kerel.
De laatste jaren begeeft Peter R. de Vries zich ook buiten de misdaadjournalistiek. Zo wordt hij partij in strafzaken. Hij helpt Astrid en Sonja Holleeder bij het opnemen van gesprekken met hun broer Willem. De Vries brengt de zussen in contact met justitie en helpt daardoor mee aan de veroordeling tot levenslang. De zussen zijn als leugenaars en als mensen met een eigen belang neergezet en geportretteerd. En dan is het toch wel fijn dat de rechtbank in zulke duidelijke bewoordingen nu zegt nee, die verklaringen, die waren ok. Die zijn geloofwaardig. En wat u allemaal zegt, meneer Holleeder, niet. Heeft u inmiddels contact gehad met de zussen? Ja, ik heb contact met ze. En hoe hebben ze gereageerd? Ja, uhm, emotioneel. Dat emotioneert u ook. Ja.
En sinds vorig jaar is de misdaadjournalist de vertrouwensman van kroongetuige Nabil B., nadat diens broer en advocaat zijn vermoord. Niet zonder risico dus.
'Ik vind echter dat als er in zo'n lastige, delicate zaak een dringend bezoek, een dringend beroep op mij wordt gedaan, ik dat niet kan weigeren omdat het ongemakkelijk voelt of omdat het nogal gevaarlijk is. Ik ben wel alert, dat is iets anders. Maar nee, niet bang. Want uhm ja, als je bang bent dan word je als een chirurg die met trillende handen staat te opereren. En dat zijn meestal niet de beste operaties. Dus dat kan niet.'
Peter R. de Vries laat zich niet beveiligen, want hij weigert geknield door het leven te gaan.
On bended knee is no way to be free. Dat is een tekst waar ik voor sta, al jarenlang, en die mij op het lijf is geschreven. En als ik zeg op het lijf geschreven, dan bedoel ik dat letterlijk, want op mijn rechterbeen staan die teksten getatoeëerd.
