Standbeelden van de dictator Assad gaan omver. De beelden van Assad moesten mensen duidelijk maken dat hij de baas was in Syrië en niemand anders. Maar nu verandert dat. Op straat zijn duizenden mensen blij dat de gewelddadige dictator weg is. Bashar al-Assad was 24 jaar lang de baas in Syrië. Daarvoor was zijn vader de leider Hafiz al-Assad. Zo was de familie Assad meer dan vijftig jaar aan de macht in het land. Assad was een dictator. Hij onderdrukte de bevolking en liet duizenden tegenstanders in de gevangenis zetten of zelfs doden. Al jaren is in Syrië een burgeroorlog bezig. Het Syrische leger van Assad bombardeerde hele steden in puin. Mensen hadden het daardoor erg zwaar. Miljoenen Syriërs vluchtten hun land uit, ook naar Nederland. En de familie Assad bleef steeds aan de macht en leefde al die tijd in grote rijkdom. Jarenlang kreeg de regering en het leger van Assad hulp van andere landen, van Iran en Rusland. Maar die landen gaven de laatste tijd steeds minder hulp bijvoorbeeld omdat Rusland te druk is met hun eigen oorlog in Oekraïne. Daardoor werd Assad steeds zwakker en gewapende tegenstanders van hem die wisten dat. Die gewapende groepen veroverden steeds meer gebied in Syrië. En nu ook de hoofdstad Damascus. De gewapende groepen hebben nu de macht in Syrië. Inmiddels zijn ook mensen het paleis van Assad binnengegaan. Zelf is hij daar niet meer. Het is onbekend waar Assad nu wel is. Journalist Zainab Hammoud weet veel over Syrië. Ook zij ziet blije mensen in dat land. Zij hebben jarenlang geleden onder president Assad. Hij was heel hard. De mensen mochten geen kritiek op hem hebben. Dan kregen ze zware straffen. Dus nu hij weg is, zijn ze heel logisch blij. Maar, zegt ze, er zijn ook zorgen bij Syriërs over de toekomst. Want president Assad is verslagen door veel verschillende groepen. En die moeten eigenlijk samen het land gaan regeren. En de vraag is of dat gaat lukken. Als het niet lukt, dan kan het zomaar gebeuren dat de oorlog weer opnieuw begint. Maar voor nu denken heel veel mensen dat het in ieder geval niet veel erger kan worden dan toen president Assad de baas was. Veel gevluchte Syriërs willen na jaren weer terug naar huis. Ze hopen dat er eindelijk vrede komt in hun land.
