Hier kijk! Een doodnormale ontmoeting in China."Chi le ma?" zegt de ene Chinees tegen de andere. "Chile", antwoordt de andere. "Hoe gaat ie?" en "Goed" op zijn Chinees. "chi le ma - chile".Eigenlijk betekent het iets anders dan "hoe is het" en "goed". Het betekent: "Heb je al gegeten?" en "Ja, ik heb gegeten". Mooi hè? Er is geen beter voorbeeld denkbaar van het belang dat Chinezen hechten aan eten. Als je in China hebt gegeten, dan gaat het goed.Over Chinezen wordt gezegd: je kunt alles van ze afpakken, hun geld, hun trots, hun identiteit, maar kom aan hun kom rijst en je hebt heibel.Chinezen - en vooral de zuiderlingen - eten ook werkelijk álles:inktvis, kippenpootjes, eigenlijk alles wat vier poten heeft werken ze naar binnen, behalve tafels en stoelen.Sommige mensen denken dat dit belang van eten te wijten is aan de hevige armoede en hongersnoden die China hebben geteisterd. De laatste hongersnood vond plaats in het begin van de jaren zestig, net voor de Culturele Revolutie.Toen kwamen letterlijk miljoenen mensen om van de honger. Radeloos waren de mensen: ze maakten zelfs soep van gras en boomschors.Maar volgens mij is er toch iets meer aan de hand met Chinezen en eten.Het belang van eten wordt nog duidelijker als je ziet hoe de Chinezen zich de hel voorstellen. Daar zitten hele hongerige geesten. Die hebben een piepklein mondje, een nek zo dun als een naald en een buik die bol staat van de honger. In de hel is er volop te eten maar de geesten kunnen er niet van eten.Voor de Chinezen is er geen ergere marteling denkbaar.Daarom geven de Chinezen de doden eten mee. Niet alleen bij de begrafenis, maar ook bij de tempelfeesten wordt er aan de geesten veel voedsel aangeboden.Omdat Chinezen eten zo belangrijk vinden, vind je letterlijk in elke straat wel een eetstalletje of restaurantje. De mensen ontbijten ook bijna nooit thuis - ze pakken onderweg wel even iets stoomvers mee.Dé Chinese keuken bestaat natuurlijk niet. Er zijn heel veel verschillende Chinese keukens: die van canton, sichuan, hunan shanghai... allemaal hebben ze hun typische gerechten waarbij het ene wat pikanter is dan het andere.Wat ze allemáál hebben, zijn rijst en noedels. Én de manier van klaarmaken: stomen, bakken, braden, wokken, dat doen ze bijna overal in China.Eten in China is zo belangrijk, dat de Chinezen zelfs ónze manier van eten hebben beïnvloed. Kijk hier maar eens. Noodles. Geen Italiaanse uitvinding, nee, een Chinese! Het is Marco Polo die de spaghetti vanuit China naar Italië heeft meegebracht. En niet omgekeerd. En het Chinese eten heeft nog steeds invloed op ons eten, maar dan op een minder prettige manier. Het zit namelijk zo. Tot in de jaren '80 exporteerde China rijst, maïs en graan. Maar omdat het beter gaat met de Chinese portemonnee en de Chinezen nu vaker een stukje vlees op hun bord willen, hebben ze hun maïs en graan zélf nodig - Ja, om hun varkens en koeien vet te mesten. De Chinezen moesten hierdoor zelfs maïs en graan gaan ínvoeren.Ja, en wat er dan gebeurt, kun je je wel voorstellen: stijgende prijzen van graan en maïs. En zo zie je maar: Een keertje meer vlees op tafel in China en de prijs van ons brood gaat omhoog.
