Als we vrede en voorspoed willen in Europa, dan moeten we voorbij de grenzen kijken en goede Europeanen zijn. Dat schreef de Duitse filosoof Friederich Nietzsche aan het einde van de 19e eeuw. Nu, meer dan 100 jaar later, zijn we Europeanen. Tenminste officieel dan. Maar zijn we ook goede Europeanen? Zoals Nietzsche het bedoelde. Europeanen die zich meer verbonden voelen met Europa dan met hun eigen land. Het lijkt er niet op. Volgens peilingen is ons vertrouwen in de Europese Unie de laatste jaren dramatisch gedaald en uit alle onderzoeken blijkt dat wij 'Europeanen' eigenlijk niet zo goed weten wat we aanmoeten met dat werelddeel van ons. We kunnen ons natuurlijk afvragen of we dat willen: Europeaan zijn. Waarom eigenlijk alleen bij Europa horen en niet bij de rest van de wereld? Die vraag stelde de Amerikaanse bommenwerper-piloot Garry Davis vlak na de tweede wereldoorlog aan alle Europeanen. Grenzen, zei hij, leiden maar tot oorlog en ellende dus moeten we ze helemaal afschaffen. Hij verscheurde zijn Amerikaanse paspoort en riep zichzelf uit tot eerste officiële wereldburger van de wereld. Dat klinkt nu misschien naïef, maar toen vlak na de tweede wereldoorlog waren massa's mensen enthousiast over dit idee. Er werden wereldburgerfederaties opgericht en belangrijke mensen als Albert Einstein steunde Garry Davis. Garry zei: Wereldburgerschap is een verhaal dat alleen kan bestaan als wij met zijn allen erin geloven. Hij maakte een wereldpaspoort. Waarmee hij jarenlang van Noord naar Zuid reisde en in allerlei landen gewoon binnenkwam. Als wereldburger. Zijn ideaal is nooit werkelijkheid geworden. Misschien omdat te weinig mensen geloofde in zijn verhaal. Dus voorlopig zijn we nog gewoon Nederlander. Of Europeaan. Als we dat tenminste geloven.
