Als regisseur van een videoclip maakt Maarten Corbijn een beeldverhaal op basis van de muziek. Het nummer De Vlucht van de band Te Water is een liefdesverhaal. Maarten laat het verhaal zich afspelen in een asielzoekerscentrum.
Maarten: 'De platenmaatschappij belt op, stuurt iets op, deze versie, heel ruw, "wil je d'r eens naar luisteren, wat vindt je d'r van?", "heb je er een idee bij?". En ik heb ontzettend goed geluisterd naar de tekst en ook een soort intonatie van het nummer, hoe het klinkt. Ik was ook net toevallig bezig geweest met de asielzoekers, dus ik had zoiets van: "ja, dit gaat d'r eigenlijk over".
De band moest heel even denken, een dag wennen aan het idee, dat het daarover zou gaan, want zo was het helemaal niet bedoeld eigenlijk de tekst. Maar nu we zijn waar we nu zijn, zijn ze volgens mij ontzettend gelukkig, dat dat eigenlijk een beetje de invalshoek van de film is. En dat het niet alleen maar zeg maar een soort simpel liefdesverhaaltje is tussen jongens en meisjes.
Voor het filmen bedenkt en tekent de regisseur het storyboard, en dit zijn de beelden die het verhaal samen met de muziek gaan vertellen. Met het storyboard kan hij zijn idee voor de clip overbrengen aan de mensen van het team zoals de productieleider en de cameraman. De acteurs Adylson en Mona zijn asielzoekers en wonen zelf in dit asielzoekerscentrum.
Maarten: Wat ik eigenlijk een beetje laat zien is zeg maar het alledaags leven in een asielzoekerscentrum. En ik denk de centrale zin in het nummer is: je bent nu hier en nooit meer op de vlucht. Ik wou zeg maar dat het een beetje een documentaire, tegen een documentaire aanleunend een soort beeld gaf. En.., en ik wou meer een filmpje hebben wat vrij meer de indruk maakt alsof je er zomaar tegenaan loopt. Dus alsof je het zomaar tegengekomen bent.
