Iraakse troepen vallen in de zomer van 1990 opeens het buurland Koeweit binnen. Helemaal onverwacht? Dat niet. Er zijn wel al langer conflicten tussen de twee landen. Zo beschuldigt Irak het buurland ervan Iraakse olievelden vanaf Koeweit leeg te pompen. Het olierijke Koeweit is voor het arme Irak bijzonder interessant.
Irak heeft namelijk veel geldproblemen door de verwoestende oorlog tegen Iran. Na acht jaar oorlog is het land in diepe armoede geraakt.
En daar komt nog iets bij: veel Irakezen vinden dat Koeweit gewoon bij Irak hoort. Tijdens het Ottomaanse Rijk liep hier namelijk geen grens. Na de Eerste Wereldoorlog besloten de Britten dat Koeweit een onafhankelijk gebied werd. Deze grenzen zijn door Irak nooit geaccepteerd.
Internationaal is de verontwaardiging over de Iraakse inval groot. In de maanden die volgen wordt onder leiding van de Amerikanen, met goedkeuring van de VN, een coalitie opgebouwd die de Iraakse troepen moet gaan verwijderen uit Koeweit.
Wekenlang wordt er gebombardeerd door vliegtuigen en ook worden er kruisraketten afgeschoten op de Iraakse hoofdstad Bagdad.
Na een aantal weken volgt een korte grondoorlog, waarbij de coalitie de Iraakse troepen weet te verrassen. Irak verwacht dat die aanval uit het zuiden komt, maar de coalitietroepen maken een omtrekkende beweging via het westen. Een klassieke valstrik. Na 100 uur is de grondoorlog alweer voorbij.
Veel Iraakse troepen vluchten halsoverkop uit Koeweit. Er is geen medelijden met die troepen. Een enorme Iraakse colonne wordt in de woestijn vanuit de lucht aan flarden geschoten.
Toch trekken Amerikaanse troepen niet op naar Bagdad om Saddam te verwijderen: dat hoort namelijk niet bij het mandaat, de toestemming die de VN heeft gegeven voor deze oorlog. En dus blijft Saddam aan de macht.
Het enige wat de Amerikanen wel doen is Irakezen zelf aanmoedigen om in opstand te komen. Die doen dat, in de hoop dat de Amerikanen hen dan zullen helpen. Maar Saddam slaat deze opstanden, in het Koerdische noorden en het sjiitische zuiden van Irak, bloedig neer terwijl de VS van een afstand toekijken.
Met Saddam nog steeds aan de macht heeft de oorlog min of meer een open einde. Later zullen de Amerikanen hun karwei afmaken, als ze de terreuraanslagen van 11 september 2001 gebruiken als aanleiding voor een nieuwe aanval op Irak.
