Clipphanger

Voordat een wet wordt aangenomen, moet hij gecontroleerd worden door de leden van de Eerste Kamer. Als zij de wet afkeuren, verdwijnt hij in de shredder. Wordt de wet goedgekeurd, dan mag de koning zijn krabbel eronder zetten.

Als er een wet wordt gemaakt en er na veel vijven en zessen in de Tweede Kamer overeenstemming is, dan is het nog geen wet. Het moet eerst nog even langs de Eerste Kamer. 1 is de helft van 2 en de Eerste kamer heeft ook het halve aantal leden: 75. Die worden niet rechtstreeks door het volk gekozen, maar via de Provinciale Staten. Een getrapte verkiezing heet dat, en na 4 jaar worden ze er ook weer uitgetrapt.

De Eerste Kamerleden komen elke dinsdag samen om te vergaderen. Hun Kamer wordt ook wel ‘chambre de réflexion’ genoemd: niet omdat er allemaal spiegels zouden hangen, maar omdat ze nog één keer goed over het wetsvoorstel reflecteren, nadenken: zit het juridisch wel snor, is het niet in strijd met andere wetten, en is het eigenlijk überhaupt wel uitvoerbaar? Zo niet? Dan gaat de hele handel in de shredder!

Als de Eerste Kamer wel tevreden is, gaat de wet door naar de Koning. Die zet er vervolgens een krabbel onder, in de eerste kamer, de tweede kamer, of de 28ste kamer van z’n paleis.