Op onze eigen aarde zijn we onderhevig aan de zwaartekracht. Als je een propje
wegschiet komt dat ding al na een paar meter weer op de grond terecht. Suf hoor.
Als je nou een geweldig goeie katapult hebt, dan kan je je propje heel hard
wegschieten. Bijvoorbeeld met een snelheid van pakweg 8 kilometer per seconde.
Je propje schiet dan zo hard richting de horizon dat-ie er als het ware 'overheen
valt'. Met een beetje pech kan zo'n propje dan helemaal rond de aarde gaan en na
anderhalf uur weer bij jou terechtkomen. Eigen schuld, dikke bult.
Dit principe wordt ook gebruikt bij het International Space Station, dat eigenlijk
voortdurend 'om de aarde heen valt'. Als we echt de ruimte in willen moeten we
loskomen van de aarde, en onze raketjes lanceren met minimaal 11,2 kilometer per
seconde: de ontsnappingssnelheid. Daar gaan we. Eenmaal in die ruimte is het wel
handig om een beetje te kunnen manoeuvreren. Helaas kunnen we niet zo veel
brandstof meenemen, en er zijn in de ruimte nog steeds geen tankstations. Dan
maken we maar gebruik van de zogenaamde zwaartekrachtslinger: door achter een
planeet aan te vliegen, komt ons raketje onder invloed van de zwaartekracht van
die planeet. En zo... krijgen we helemaal gratis een lekker liftje. En is de
zwaartekracht niet langer een last, maar een lust. Op naar de sterren!
