Viereneenhalf jaar geleden voltooide Kim Ploum haar opleiding tot piloot bij de Stella Aviation Academy in Maastricht. Ze werkt nu als treindienstleider bij de spoorwegen.
Toen ik afstudeerde begon de crisis dus gingen eigenlijk alle deuren in mijn gezicht dicht. Mensen die 2 maanden eerder waren afgestudeerd hebben wel nog een baan gekregen. Ik ben toen gaan solliciteren. Dat is het enige wat je kan doen, brieven schrijven, e-mails sturen, overal over de hele wereld want ik was niet gebonden aan 1 plek. Het is gewoon niet gelukt. Ik heb 4 jaar lang gesolliciteerd en helaas. Ik denk dat het een combinatie was van het feit dat ik een vrouw ben, mijn leeftijd en de crisis. Ik heb nu een schuld 140.000 euro. Een deel opleiding en een deel om van te leven 2 jaar lang. Ik kwam op een leeftijd dat ik 35 was, vriendinnen van mij hadden een baan, een gezin, een huis. Dat wilde ik ook, maar omdat ik die schuld had zat dat er niet in. Ik woonde bij mijn ouders, ik had een baantje waar ik niet voor gestudeerd had. Toen heb ik de keus gemaakt om ook een leven op te bouwen. Dat betekende het vliegen vaarwel te zeggen, de droom op te zeggen, en een baan te gaan zoeken waarbij je pensioenopbouw hebt, een huis kunt betalen en een gezin kunt beginnen: een leven. Een leven wilde ik. Toen ben ik bij prorail gaan werken. Een investering heb je wel nodig wil je een goed leven opbouwen uiteindelijk. Je moet investeren in je toekomst en dat heb ik gedaan. Toen ik met de opleiding begon toen was de crisis nog niet. Toen was het allemaal goed in de luchtvaart en in de wereld. Ik dacht, ik doe de opleiding 2 jaar lang, ik ga solliciteren en binnen een half jaar zal ik een baan hebben. Uiteindelijk uitgroeien tot een goed salaris waarmee je ook de opleiding kunt afbetalen. Buiten de crisis om was het allemaal geen probleem geweest en had ik het ook snel kunnen afbetalen. Als je die lening weg hebt dan kun je beginnen met een normaal leven en dan kan je al het geld wat je verdient sparen en stoppen in een huis, hypotheek, spaargeld of investeringen. Dan ga je groeien, dat was mijn droom geweest en aan de hand daarvan een gezin opbouwen. Mijn leven nu is in principe prima. Ik werk bij prorail, hele leuk collega's, een afwisselende baan. Ik heb nu sinds kort een appartement wat ik huur dus ik ben weg bij mijn ouders. Ik ben eindelijk weer zelfstandig wat je eigenlijk van een 36-jarige verwacht. Ik heb een leuk sociaal leven en ik principe gaat het allemaal goed zolang ik niet aan het donkere stukje van de schuld denk.
