Koning Willem ziet zijn rijk graag als een gezin met hem als vader aan het hoofd, maar dan wel een vader die weet wat goed is voor het land en de basis. Aan zijn zoon schrijft hij: “ik alleen beslis alles”.
U ontloopt uw ministers omdat u het allemaal beter denkt te weten dan ik. Wij weten het ook beter Majesteit. U heeft voordat u deze functie aanvaardde waarvoor wij u vroegen, zo’n 20 jaar in het buitenland.
Ja, en die heb ik gebruikt om na te denken. En ik zie nu heel scherp hoe ons door mij geleide Verenigd Koninkrijk der Nederlanden verder moet.
En het Parlement, daar trekt Willem zich weinig van aan. Als hij wil, dan neemt hij zelf een koninklijk besluit. De ministers mogen die dan uitvoeren.
Ik geloof dat een algehele democratie regeren onmogelijk maakt. Derhalve zullen mijn ministers ambtenaren zijn. En voortvloeit 5% van de Nationale Begroting naar mijn familie.
Alsjeblieft.
Kalm. Kalm. Ssst.
Ook in het Zuiden zijn de mensen niet tevreden. Hier hebben ze van het begin af aan moeite met Koning Willem. Ze hebben het idee dat hij er alleen voor de Hollanders is en niet voor hun. Willem heeft niet in de gaten dat de Belgen steeds ontevredener worden. En uitgerekend op zijn verjaardag, 24 augustus 1830, gaat het helemaal mis. Hier in de Schouwburg van Brussel wordt een opera opgevoerd. De opera gaat over een volk dat in een opstand komt tegen een vreemde Koning. Het publiek wordt hierdoor geraakt. Zij willen ook vrij zijn, een eigen staat en een eigen koning, Koning Leopold. Weg met die gehate Willem I!
Er breken rellen uit in Brussel. Willem begrijpt er niets van. Maar die relschoppers moeten natuurlijk wel worden tegengehouden. De koning zit het leger in.
Maar het leger slaagt er niet in de orde te herstellen. De onlusten breiden zich steeds verder uit. Het wordt een opstand.
Maar Willem denkt er niet over om het Zuiden op te geven. Hij stuurt een Nederlands leger dat met succes steeds meer opstandelingen verslaat. Maar nu eisen andere Europese landen dat Willem zijn leger terugtrekt. Frankrijk dreigt met ingrijpen en stuurt een leger naar België. Om een Europese oorlog te voorkomen trekt Willem zijn leger terug.
De Belgen krijgen nu een eigen staat: België, met een eigen vlag en volkslied. En aan het hoofd een nieuwe koning: Koning Leopold.
Maar Willem weigert België te erkennen en Koning Leopold blijft voor hem meneer Leopold. En dus houdt hij zijn leger aan de grens met België, klaar om in te grijpen, 7 jaar lang, en dat kost veel geld. Nederland gaat bijna failliet.
Uiteindelijk kan Willem niet anders en erkent hij België als onafhankelijke staat. Teleurgesteld treedt hij af in 1840. Zijn zoon volgt hem op en wordt Koning Willem II.
