Schuurpapier maken ze van zand, glas of mineralen. Op elk velletje zitten duizenden scherpe korrels gelijmd. Eigenlijk best raar, dat je met zo'n ruw velletje elk oppervlak van hout of metaal zo glad als een spiegel kunt maken. Schuren ging vroeger met puimsteen en zelfs met haaienvel. Tegenwoordig maken we het in de fabriek. Het heet wel papier, maar de rug is meestal van katoen of linnen. Dat komt de fabriek binnen op een grote rol. De eerste stap is de drukpers: grote rollers met rubber negatieven maken een afdruk met productinformatie op rug. De rug wordt na het bedrukken naar een ander deel van de drukmachine geleid, waar andere rollers een kleefmiddel aanbrengen dat bij verhitting pas ECHT goed gaat plakken. Een computergestuurd systeem meet de dikte van de coating, om te controleren of het goed is aangebracht. Dan gaat de rug via een gat in de vloer naar een elektrostatisch geladen put. Het is hier warm en vochtig, zodat het schuurmiddel dankzij de statische lading aan de rug gaat plakken. De lopende band voert het schuurmiddel aan over een aantal elektroden. Onder de rug ontstaat zo een elektrisch veld, dat een soort mini zandstorm veroorzaakt. De deeltjes schuurmiddel komen zo op de plaklaag terecht, en blijven daar in vast zitten. Op die manier ontstaat een mooie, gelijkmatige laag. Nu de rug een laag schuurmiddel heeft, wordt de rol weer teruggeleid naar de bovenliggende verdieping. Een technicus snijdt een stuk uit het schuurpapier en neemt monsters van elke laag. Dus een van de rug, een van de rug met de lijmlaag en een van het uiteindelijke resultaat. Door ze te wegen kan hij controleren of het schuurpapier exact voldoet aan de gewenste specificaties. Met een microscoop kijkt hij of de schuurdeeltjes mooie rechtop staan in de lijmlaag. Dat ziet er keurig uit, dus deze rol mag nu door naar de volgende stap: een oven van ruim negentig meter lang. Die oven heeft drie verschillende temperatuurzones: het wordt steeds heter. Op die manier bakt het schuurmiddel vast aan de lijmlaag. Het schuurmiddel is nu wel stevig genoeg, maar nog niet helemaal klaar voor gebruik. Bij de volgende stap wordt een laklaag over het schuurmiddel gerold, zodat alle korrels goed blijven plakken. Nadat de laklaag is uitgehard, gaan deze gigantische rollen schuurpapier naar het magazijn totdat het tijd is ze in stukjes te snijden. Sommige rollen worden in grote vellen versneden. Die gebruiken ze bijvoorbeeld in schuurbanden of grote machines. Deze machine maakt van die handige schuurschijfjes. En deze machine combineert vier soorten schuurpapier tot een stapeltje velletjes, zodat je voor elke schuurklus het juiste papier binnen handbereik hebt. En de rest? Dat gaat met ellebogenstoom!
Er zijn heel veel soorten schuurpapier; van heel fijn en tot grof, voor hout en metaal, voor nat schuren of juist voor droog. Je kunt er verf mee weghalen, of alleen opruwen voor een volgende laag. Kies dus de juiste soort. Dan gaat elke klus je gladjes af!
