Privacy: de persoonlijke vrijheid en het recht om geen last te hebben van andere mensen.
Dat is bij wet geregeld. Maar hoe goed wordt onze privacy beschermd? De overheid vindt de bescherming van onze privacy belangrijk. Dat staat ook in artikel 10 van de grondwet: de Wet bescherming persoonsgegevens. Iedereen heeft recht op privacy. De overheid mag persoonlijke gegevens van iemand niet zomaar gebruiken. Iedereen heeft er recht op om te zien wat er over hem is vastgelegd en kan deze gegevens laten veranderen als ze niet juist zijn. Het College bescherming persoonsgegevens ziet er op toe dat deze wet gehandhaafd wordt.
“Kort gezegd Privacypolitie. Wij zien toe op de naleving van bepalingen in de Wet die proberen persoonsgegevens te beschermen en kunnen dus als het ware met zwaailichten bij organisaties binnenkomen en databases in beslag nemen, en onderzoeken, we kijken of het allemaal wel mag wat daar verzameld is en verwerkt. De bevoegdheid die wij hebben is het opleggen van een last onder dwangsom, en dat betekent het laten zien van een ‘gele kaart’, in voetbaltermen gesproken. Dus, u doet iets wat niet mag, u krijgt een bepaalde termijn om daarmee op te houden en als we vervolgens vaststellen na verloop van die termijn dat u er nog steeds mee doorgegaan bent, dan stellen wij een dwangsom vast die dan verschuldigd is.”
De belangrijkste technologische ontwikkeling van de afgelopen jaren is de digitalisering. We noemen dat ook wel de digitale revolutie. De invloed van hiervan is groot. Je kunt via Facebook een revolutie starten, via Twitter de wereld van informatie voorzien, beroemd worden via YouTube. Het maken en plaatsen van foto’s op internet is een kwestie van een paar keer klikken. Maar mag dit eigenlijk wel volgens de Wet bescherming persoonsgegevens?
“De wet zegt dat je niet foto’s van een ander op internet mag plaatsen, dan nadat je van die ander daarvoor toestemming hebt gekregen. Dus het is niet zo, dat als je een foto maakt van een vriendinnetje of een vriendje halfbloot of dronken, dat je die zomaar op internet mag zetten. Ik zou zeggen: ga naar dat vriendje of vriendinnetje toe en zeg “houd op met die onzin!”, “kom eerst even bij mij langs”. Het tweede wat je zelf kunt doen, echt zelf kunt doen, is uiteindelijk naar de rechter gaan en zeggen: “dit mag niet, ik wil dat u dit verbiedt” en iedere dag dat de foto er niet af is, is het vriendje of vriendinnetje honderden euro’s kwijt, verschuldigd. Tenslotte zou je als je het structureel doet, als iemand echt heel regelmatig heel veel foto’s van heel veel mensen onrechtmatig er op internet zet, ja, dan zijn wij zeg maar aan zet om daar iets aan te doen.
En dan kunnen we zo iemand ik zeg maar een gele kaart geven en zeggen: “Als u daar niet heel snel mee ophoudt,
bent u een dwangsom aan ons verschuldigd”.
“We zijn opgetreden tegen een site: “beoordeel uw leraar” heette die. Kijk: op het schoolplein roddel je over de leraren en zegt “die kan geen orde houden” of “hij stinkt uit zijn mond”, dat is in die kleine setting gebeurt dat en is dat doodnormaal. Maar als je die setting op internet zet en dus alle kinderen de mogelijkheid geeft, alle leerlingen de mogelijkheid geeft om in Groningen op zoek te gaan naar leraren die zich niet helemaal gedragen of die geen orde kunnen houden, dan betekent het dat zo iemand met een soort stempel op zijn of haar hoofd door het leven gaat. Is niet nodig, is nou ja, voor de betrokkenen buitengewoon nadelig en is dus in de afweging niet fatsoenlijk en die site hebben we gewijzigd zodanig dat de leerlingen van de concrete school daar wel op konden, de leraren overigens ook en die kon daar vervolgens correcties op plaatsen, maar dat niet de hele wereld overal en altijd mee kijkt naar de roddel op het schoolplein op internet.”
Maar hoe goed de privacywetgeving ook geregeld is en ervoor zorgt dat anderen niets over jou online plaatsen… zelf zal je ook op moeten letten. Belangrijk voor nu maar ook voor je toekomst!
“Hoeveel mensen laat je toe op jouw Facebookpagina? Welke dingen zet je daar neer? Foto’s van dronken mensen op internet plaatsen kan ter eeuwige tijden weer tevoorschijn gehaald worden en dan solliciteer je ergens met de beste bedoelingen van de wereld, al jaren geen druppel alcohol meer aangeraakt, en dan komt er plotseling zo’n foto tevoorschijn van een starnakel bezopen type en de werkgever zegt: “bekijk het maar, ik neem je niet!”. En dus is het: de primaire verantwoordelijkheid ligt bij de terughoudendheid waarmee je zelf met het medium internet echt omspringt en ik zou wensen, dat iedereen zich daar veel bewuster van is dan nu het geval is, omdat je het later als een boemerang tegengeworpen kunt krijgen met alle akelige gevolgen van werkeloosheid of beoordelingen van dien."
