Je ziet het misschien niet meteen, maar eigenlijk loop je de hele dag door te huilen. Dat zijn je basale tranen. Die worden continu aangemaakt om te voorkomen dat je ogen uitdrogen, en ze bieden je ogen voeding en bescherming. Dat zijn dus toptranen! Daarnaast heb je af en toe ook reflextranen: die komen bijvoorbeeld opzetten als je uien moet snijden of een vuiltje in je oog krijgt. De reflextranen spoelen je geïrriteerde oog schoon, zodat je op termijn niet blijft zitten met een enorme vuiltjesbelt in je oog.
Maar het echte huilwerk, wenen, schreien, janken en grienen, dat doen we met onze -emotionele tranen. Die waterlanders komen als je huilt van ellende (aaaaauuuu) of juist van geluk (oooh, yes! yes!). Deze emotionele tranen zijn uniek voor de mens. Andere diersoorten snotteren dus niet. Als zij emotioneel zijn, is er altijd wel een soortgenoot in de buurt die dat ruikt. Maar wij hebben onze tranen! En omdat je een huilbui moeilijk kunt faken is het een heel krachtig communicatiemiddel. Huilen is dus een soort megafoon van je ziel.
Als je wel op commando kunt huilen dan noemen we dat ‘krokodillentranen’. Want krokodillen huilen niet, die bijten gewoon.
