Waardoor huilen we? Het is tijd voor de tranentrekkers top vier. De top vier van redenen waarom wij huilen.
Op vier: Niet huilen omdat jij verdriet hebt maar omdat iemand anders verdriet heeft. Je leeft zo met die persoon mee dat je zelf gaat huilen. Empathie heet dat met een moeilijk woord. Janken om een zielige film of videoclip hoort daar ook bij. Kijk, zij wil hem, maar hij wil haar niet. Dan hou ik het dus niet droog.
Op drie: Huilen om machteloosheid. Je wil dat dingen anders zijn, maar kunt ze niet veranderen. Het gaat bijvoorbeeld slecht op school. Of je beste vriendin is ziek. Of je wordt steeds gepest.
Au! Dit past wel mooi bij de nummer twee: Dat is huilen om lichamelijke pijn. Dan heb ik het bijvoorbeeld over van je skateboard vallen, tegen een deur aanlopen of een klep op je handen laten vallen. Dat doet pijn en dus: traantjes. Nu is het wel zo dat hoe ouder je wordt, hoe minder je huilt om fysieke pijn.
En dan het moment van de waarheid. De absolute nummer e?e?n: Huilen om verlies. Verlies omdat je BFF naar een andere stad is verhuisd, je schatje het heeft uitgemaakt, of erger: verlies omdat iemand overleden is.
Bijna iedereen kent wel tranen van verlies. Bijvoorbeeld als je cavia is overleden of misschien wel je oma. Ik heb het vooral als ik aan mijn moeder denk. Zij overleed toen ik 11 jaar oud was. Ondanks dat dat al zo lang geleden is, moet ik daar soms nog steeds wel eens om huilen. Kunstenaar Maurice heeft me gevraagd om een paar van die tranen op te vangen. In dit buisje. En van die pareltjes van verdriet maakt hij dan prachtige herinneringsfoto's.
Maurice, jij verzamelt tranen. Waarom ben je dat gaan doen? Niets geeft emoties zo goed weer als een traan. Ik probeer dat unieke moment waarin jij huilt vast te leggen in een uniek kunstwerk. Waarom zouden mensen een foto of kunstwerk van hun traan willen? Het is eigenlijk een herinnering van een periode in hun leven. Dus je kunt het als het ware zien, als iemand overleden is en je hebt er om moeten huilen, dat je dat verdriet dan verwezenlijkt in een traan. Om die persoon eeuwig te kunnen herinneren. Dit was bijvoorbeeld een moment, dat ging om verlies. Dus zo kan verdriet eruitzien? Ja. En deze? Het moment waarop deze persoon de traan liet was hij gefrustreerd. Dat heb ik verwezenlijkt in dit kunstwerk. Je had me gevraagd om tranen op te vangen. Dat heb ik gedaan. Ik geef mijn verdriet aan jou. Wat ga je er nu mee doen? Ik ga een uniek kunstwerk maken voor de liefde en het gevoel die jij had voor je moeder. Mooi.
Iedere traan is anders. Er zitten wel dezelfde stoffen in, maar nooit allemaal evenveel. De kristallen die overblijven als de traan is opgedroogd, zien er dus altijd anders uit. Je kunt het vergelijken met een sneeuwvlok. Die is ook nooit hetzelfde. Dus elke foto die Maurice maakt is een unieke weergave van het verdriet dat je op dat moment had.
Ik heb het kunstwerk voor je uitgeprint. Ik ben heel benieuwd. Wow. Ik vind het heel bijzonder om te zien dat dat moment en dat verdriet er zo is uit komen te zien. Alsjeblieft. Ik ga dit een mooi plekje thuis geven naast de foto van mijn lieve moeder.
