Al sinds de oertijd worden bewoners van poolgebieden af en toe getrakteerd op een geheel natuurlijke, spectaculaire discolaserlichtshow in de kleuren rood, blauw, paars en vooral veel groen. Het Noorderlicht rond de Noordpool, of het Zuiderlicht op Antarctica, maar je mag ook gewoon poollicht zeggen - omdat er meestal ergens in de buurt wel een pool ligt.
Voor de oorsprong van het poollicht gaan we naar de zon. Een gloeiend hete gasbol, die (dus) regelmatig een windje laat. Die protonen en elektronen worden aangetrokken door onze magnetische polen. Ze gaan steeds sneller, krijgen meer energie en in de atmosfeer aangekomen, botsen ze op onze gasatomen. Die raken in een ‘aangeslagen’ toestand, en om weer normaal te worden zenden ze fotonen uit. Et voila, het Poollicht! Maak gauw een foto, van al die fotonen.
Ondertussen gaan elders op aarde misschien wel allerlei systemen aan de kook. Want zo’n protonenstorm kan mobiele netwerken en elektrische apparatuur aardig verstoren. En ook de astronauten in het ISS kunnen maar beter binnen blijven, voordat ze op de röntgenfoto gaan. Niet dringen bij het raampje! Aaah, mooi he?
