Verschillende organisaties houden zich bezig met de bescherming van de Waddenzee. Zo wordt bijgehouden hoeveel vogels er zijn, hoeveel eieren, zeehonden en vissen. Dat gebeurt met kleine vliegtuigjes. We vliegen over elke zandplaat waarvan we weten of denken dat er zeehonden zouden moeten liggen en dan maken we van elke groep een foto. We gaan nu weer even naar binnen toe. Ze liggen links en rechts van die punt, helemaal aan het einde. Als je nou eens vraagt aan de biologen en de ecologen, die er echt verstand van hebben, wat je onder water allemaal wel of niet ziet, dan zijn dat ook onrustbarende verhalen. Met sommige soorten gaat het heel goed, de zeehonden gaat het goed mee, de garnalen gaat het goed mee, en de aandacht gaat het goed mee, maar bijvoorbeeld met de schelpdieren gaat het slecht. En ook met de schelpdieretende vogels gaat het slecht. Dus daar zie je wel grote veranderingen en die zijn niet helemaal gunstig. Ik zeg wel eens grappend: de grootste bedreiging is de overheid. Dat komt eigenlijk om het volgende: op papier, als je de beleidsdocumenten leest van de overheid, dan staat het er allemaal keurig en hartverwarmend opgeschreven, namelijk: de Waddenzee is het grootste en mooiste natuurgebied van Nederland, daar moeten we zuinig op zijn, dat moeten we voor volgende generaties bewaren en de natuur heeft voorrang, de natuur is de hoofddoelstelling van het gebied. Als je dan kijkt wat er in de praktijk gebeurt, dan wordt er eigenlijk niet naar die intenties geleefd. Dus: de natuur is mooi, maar de haven moet kunnen groeien, maar vaargeulen moeten drie meter dieper voor grotere schepen, maar de vissers moeten ook tot in de eeuwigheid kunnen blijven vissen, ook al gaat het slecht met de vis, dus dat soort dingen zijn niet met elkaar te rijmen en dat is een bedreiging.
