Mustapha Akeli is met zijn moeder en zijn jongere broer Javid in 2004 gevlucht uit Afghanistan.
Ik weet alleen hoe oud ik was toen we weggingen. Ik was, effe kijken, acht denk ik, acht, zeven misschien. Maar in Afghanistan houdt je eigenlijk je leeftijd niet echt bij.
Mustapha, zijn moeder en zijn broertje Javid komen na drie jaar rondzwerven uiteindelijk in Nederland terecht. Samen wonen ze in verschillende asielzoekerscentra, AZC’s, het laatst in Oisterwijk. Zijn oudere broer Sjariv woont nog in het AZC.
Ja, dit is een woonkamer, ik deel die woonkamer met andere mensen en zo. En dan die kamer van hem is zeg maar daar, dan ja, de reden dat hij niet met ons een huis heeft is dat hij wat later is gekomen, twee jaar later, hij is pas vorig jaar hier zeg maar, in augustus, en dan ja, en dan voor hem moet het nog pas beginnen en zo.
In 2010 is de procedure de hele snelle verkorte procedure die we hadden, die is iets langer geworden. En nu is het zo, dat je binnen ongeveer acht dagen, is het de bedoeling een beslissing krijgt op je asielaanvraag. En dat kan dan een positieve beslissing zijn, dus je kunt binnen acht dagen te horen krijgen van “je mag in Nederland blijven”, of je kunt ook een negatieve beslissing krijgen, dan hoor je weer: “je moet Nederland verlaten”. Het kan ook zo zijn, dat de IND, hè, de Nederlandse Overheid, zegt van: “nou ja, we kunnen nog niet helemaal een beslissing nemen, we sturen je naar een verlengde procedure” en dan duurt het allemaal weer wat langer.
Je komt in Nederland aan en dan worden ze door de politie worden ze doorgestuurd naar het Aanmeldcentrum in Ter Apel, daar moet je je melden, maar uiteindelijk zal de IND jou vertellen van “op die en die datum gaat jouw asielprocedure lopen”. En dat betekent, dat je dan naar een aanmeldcentrum gaat, daar krijg je gesprekken met de IND, je krijgt gesprekken met de advocaat, ondertussen word je opgevangen en daarna gaat de IND een beslissing nemen.
