Groep 6/7/8

Groep 3/4/5

De Waanzinnige Podcast is een podcast voor en door kinderen over hun lievelingsboeken. In 7 minuten vertelt een kind aanstekelijk over een lievelingsboek, en er wordt een stukje voorgelezen.

De Waanzinnige Podcast

Leesvaardigheid

De waanzinnige podcast

Bekijk ook

Extra's

Schooltv biedt meer dan video's! Ontdek onze extra inhoud:

Ontvang jij de nieuwsbrief al? Blijf op de hoogte door je aan te melden en ontvang elke maand een nieuwsbrief naar keuze in je inbox!

Groep 1/2

Dit is De Waanzinnige Podcast van 13 afleveringen. Ik ben Oumayra en dit is Suus Redt De Zielige Hond. Waarom heb je dit boek eigenlijk uitgekozen? Het is vooral grappig en leuk. En wel een beetje spannend en eng. Waar gaat het eigenlijk over? Het begint dat de vader de moeder belt en dat ze aan komt rennen om op te nemen. Ja, hallo? En hij zegt dat er iets mis is met de moedergans en het jonkie. En dan zegt ze of zij kan komen, maar dan zegt hij “doe maar Suus en Bobbi, dat is beter”. Suus is dikke vrienden met buurvrouw Bobbi en samen redden ze in dit boek eerst een gansje en daarna een zielige verwilderde hond. Buurvrouw Bobbi lijkt zelf ook wel op een dier. Luister maar naar Oumayra.

Suus ligt op de bank met een boek. Het is een boek over olifanten. Olifanten zijn de mooiste dieren die er zijn. Dat vindt Suus tenminste. Ze zijn sterk, stoer en een beetje zwaar. Ze lijken wel wat op buurvrouw Bobbi. Alleen dragen olifanten geen hoge hakken. Suus (…). Buurvrouw Bobbi is geweldig, ze redt graag dieren net als Suus. Ze gaan altijd samen op pad.

Suus en buurvrouw Bobbi gingen dus samen op missie om een gans te redden. Suus ging toen bij Bobbi aanbellen en toen ging zij een hoed op doen, want dat geeft geluk zei ze. Ze racete als gek naar Suus’ vader en de gans in nood. En toen ze daar kwamen, zagen ze… …dat die moedergans steeds ging tikken bij zijn fiets. En weer wegrent en dan weer omkijkt. Wat wilde die gans dan? Hij moest meekomen, want die jonkie, die zat vast in een ballon met zijn voetjes. En waarom is een ballon zo gevaarlijk dan? Vogels kunnen denken dat het een lekker hapje is, maar dan gaan ze er naartoe en dan, ja, dan stikken ze of ze zitten vast. Zo hé. En Suus en Bobbi, die redden die dag niet alleen een gansje? En toen zag Bobbi die hond en toen zei ze “kom maar, kom maar, kom maar!”. En… kwam ie? Toen ging hij rustig meelopen en toen gingen ze weer naar huis. En ze gaven hem ook een naam? Eigenlijk was het eerst Plak, maar toen zei Suus “nee, want jij gaat het nog knippen en kammen, en wassen en zo, dus daarom doen we gewoon Pluk”. En toen zei Suus “geef eens je telefoon?”. En toen ging ze foto’s maken en toen ging ze het aan Bobbi laten zien, toen zei ze “oh, voor de briefjes van wie die hond is” en toen zei ze “een goed plan!”. Suus en Bobbi hangen de briefjes overal op, want ze willen het baasje van Pluk vinden. Maar dan ontvangen ze een geheimzinnige brief: Ga naar het bosmeer, ga linksaf 10 minuten lopen en dan zie je een steen, maak Pluk daaraan vast. Ze doen het niet. Nee. Ze durven niet. Oumayra vertelt dat zij het wel zou durven, maar ja, zij is stoer. Weet je wat ze later worden wil? Politie, omdat dus dat is leuk, want dan kan je op missies en zo, het is net als een beetje als wat Suus doet van dieren helpen en mensen.

Wat doe je als je niks kunt doen? Niks. Afwachten en Pluk bewaken. Dat is alles wat Suus en Bobbi kunnen doen. En Pluk ontklitten natuurlijk. Suus gaat Bobbi toch maar helpen, dan doet ze nog wat nuttigs. En als je lang genoeg wacht, komt er vanzelf een nieuwe dag. Een nieuwe dag waarop Bobbi aanbelt. Hard en lang. Alweer, deze keer is Suus al wel op. Ze had een voorgevoel. Soms heb je dat. Het gevoel dat er iets gaat gebeuren, al weet je nog niet wat. Suus doet snel de deur open. Bobbi stormt naar binnen, ze loopt Suus bijna omver. Happend naar adem. In haar ene hand heeft ze een papier, in haar andere een veer. Oei. Suus pakt het papier en leest: “Beste Club van Haters, jullie hebben de boodschap nog niet goed begrepen. Dierenbeul zijn is mijn leukste hobby. Ik heb een vogel ontvoerd. Elke nacht trek ik een veer uit hem. Net zolang tot hij kaal is. Ik stop pas als de hond aan de boom is gebonden, geen minuut eerder. Dus jullie hebben tot 12 uur vannacht. Groetjes van de Veerman.”. Suus kijkt naar Bobbi en Bobbi kijkt naar Suus. Hun mond hangt open. Geen van beiden zegt iets.

Spannend hè? En dan zegt hij ook nog: “bij de volgende brief krijgen jullie geen veer, maar een oor, hahaha!". Een konijnenoor, wat vindt jij daar dan van? Een beetje grappig. Echt waar? Omdat een oor, dat is ja, dat is een beetje grappig. Maar ja, dat is misschien omdat Oumayra al weet hoe het afloopt. En dat gaan we niet verklappen! Ik kan je wel verklappen dat dit het einde is van De Waanzinnige Podcast van 13 afleveringen. Wil je dit boek lezen? Dit was Suus Redt De Zielige Hond van Mariken Jongman. De tekeningen zijn van Jeska Verstegen. Iedereen houdt van verhalen, je moet alleen nog even ontdekken welk boek bij jou past. Tot de volgende keer. Nu allemaal… …snaveltjes toe en kleppen dicht.


Suus redt de zielige hond!

Oumayra (8) vertelt over het boek Suus redt de zielige hond van Mariken Jongman. Suus redt samen met Bobbi heel veel dieren. eerst redden ze een gans, en dan een verwilderde hond. Nadat ze de hond hebben gewassen en geknipt gaan ze op zoek naar zijn baasje, maar dan wordt het spannend. Ze hangen briefjes op dat de hond vermist is, en krijgen hele enge brieven terug.

Het lievelingsboek van Oumayra

Dit is De Waanzinnige Podcast van 13 afleveringen. Ik ben Anton en dit zijn De Griezels. Vertel maar: wie zijn De Griezels? Nou, Meneer Griezel en Mevrouw Griezel, die doen tegen elkaar heel gemeen. Wie vind jij eigenlijk griezeliger? Nnn, meneer, want hij heeft allemaal kleine stukjes verrot eten in zijn baard. Iew! En Mevrouw Griezel? Die zag er eerst een beetje raar uit, maar toen werd ze steeds lelijker. Hoezo dan? Haar haren kamde ze nooit en haar mond maakte ze bijna niet schoon, dus die was een beetje lelijk en ze deed ook iets raars met haar neus. Mevrouw Griezels oog was eruit, dus toen had die een glazen oog. En dat glazen oog, dat had ze… …dat had ze in een bierglas gedaan en toen had hij gedronken. En toen zag hij opeens dat glazen oog en toen schrok hij heel erg. En toen deed Meneer Griezel een kikker in haar bed. Hij zei dat het een reuzekribbebijter was. En toen pakte Mevrouw Griezel hem weer terug. Met de pasta had ze vormpjes erin gedaan als pasta en toen vond hij dat heel erg vies. En toen had Meneer Griezel een nog gemener plannetje. Meneer Griezel ging elke avond uit bed en toen ging hij de stok langer maken terwijl Mevrouw Griezel dat niet wist. Ja, hij maakte haar wandelstok elke avond een klein stukje langer door er een stukje hout onder te plakken. Ja, en niet dikker dan een muntje.

Mevrouw Griezel heeft last van krimp. Mevrouw Griezel zat nog niet op haar stoel of Meneer Griezel wees naar haar en schreeuwde “zie je wel, je zit in je eigen oude stoel en je bent heel gekrompen dat je niet eens met je voeten bij de grond kunt”. Mevrouw Griezel keek naar haar voeten en verdraaid nog aan toe, de man had gelijk: haar voeten raakten de grond niet. Je moet weten dat Meneer Griezel met de stoel dezelfde slimme truc had uitgehaald als met de stok. Iedere nacht als hij naar beneden ging om een plakje hout onder de stok te plakken had hij hetzelfde gedaan met de vier poten van de stoel van Mevrouw Griezel. “Kijk nou toch eens hoe je daar in je eigen oude stoel zit!’, riep hij “en je bent zo’n stuk gekrompen dat je voeten in de lucht bengelen!”. Mevrouw Griezel werd wit van schrik. “Je hebt de krimpziekte!”, riep Meneer Griezel en wees op haar met zijn vinger alsof hij een pistool op haar richtte. “En niet zo’n beetje ook, zo erg als jij het te pakken hebt, heb ik het nog nooit meegemaakt”. Mevrouw Griezel werd zo bang dat ze begon te kwijlen. Maar Meneer Griezel herinnerde zich de wurmen in zijn spaghetti en had geen greintje medelijden met haar. “Je weet toch zeker wel wat er met je gebeurt als je last van krimp hebt?”, zei hij. “Wat dan?”, hijgde Mevrouw Griezel, “wat gebeurt er dan?”. “Je hoofd krimpt in je nek en je nek krimpt in je lijf, en je lijf krimpt in je benen, en je benen krimpen in je voeten en tenslotte is er niets meer van je over dan een paar schoenen en een hoopje oude kleren”. “Ik houd het niet meer!” riep Mevrouw Griezel. “Het is een verschrikkelijke ziekte”, zei Meneer Griezel, “de ergste van de hele wereld!”.

Kan je het je voorstellen dat je dan denkt dat je echt aan het krimpen bent? Ja, ze is denk ik gewoon een beetje dom, want kijk: ze ziet toch wel als die stok elke keer hoger wordt, dan ziet ze wel dat die stok nog hoger is dan Meneer Griezel. Omdat Mevrouw Griezel zo gekrompen was had Meneer Griezel een plan: de grote rekpartij. Hij had 100 ballonnen en massa’s touwtjes. Hij had een gastank om de ballonnen te vullen en een ijzeren ring in de grond vastgemaakt. Hij bond Mevrouw Griezel met haar enkels aan de ijzeren ring vast. En hij bond ballonnen aan haar armen, polsen en zelfs aan haar haren. De kracht die haar omhoog trok was erg sterk. Hij wou haar eigenlijk weg hebben en toen maakte hij de touwtjes van de grond los en toen vloog ze in de lucht. Toen zei hij dat hij eindelijk vrij was, maar ze kwam gewoon weer terug.

Heb jij wel eens zulke gemene streken uitgehaald? Nee, maar mijn opa wel bij zijn zus, want hij had een mes naar haar gegooid. Echt?! Ja, hij weet het niet helemaal, maar gewoon niet met een scherp mes, maar gewoon gegooid omdat hij er helemaal klaar mee was met zijn zus. Dat lijkt wel of het is verzonnen door Roald Dahl en dan vertelt Anton dat hij ook een zus heeft die wel eens het bloed onder zijn nagels vandaan haalt: Ik krijg elke keer heel snel ruzie. Oh? Zij steekt bijna elke keer een middenvinger op. Dus toen deed ik gewoon een keer met al die middelvingers een keer gewoon wat terug. En het was op school, maar toen had ik drie gummetjes mee naar buiten genomen om met mijn vriendjes mee te spelen. En toen zag ik mijn zus naar buiten komen en toen liet zij mijn gummetjes vallen, want ze botste expres tegen me aan. En toen werd het een heel erg hard gevecht. Want ik zit op Schermen en daar leren we ook een beetje vechten. En doe je dat vaak? Ik doe het gewoon in mijn pyjama soms in de avond en soms in de ochtend. Ik heb geen floret thuis. Een floret is een zwaard waarmee je vecht. En wat is er leuk aan schermen dan? Nou, we doen het soms met stro en dat vind ik het leukste. Soms krijg je dan een klein schokje en dan schrik je heel erg en dat vind ik dan grappig. Ik heb wel twee buizen in mijn verkleding… En daarmee gaat hij dan schermen. Drie keer raden op wie hij dan oefent! Op mijn zus. Echt? Ja, want ze zijn niet heel hard, ze kunnen gewoon bewegen. Zijn jullie ook wel eens vrienden? Ja, we zijn heel vaak vrienden, want we hebben speelgoed opgezet en daar spelen we dan samen mee. Gelukkig maar.

Nog even terug naar het verhaal, want Meneer Griezel is niet alleen gemeen tegen zijn vrouw: Meneer Griezel heeft vier apen uit Amerika en hij wil dat ze op de kop staan. Ja, elke dag moeten ze allemaal moeilijke kunstjes doen en vanuit de kooi waarin ze zitten zien ze elke dag iets verschrikkelijks gebeuren, dan komt Meneer Griezel naar de boom die naast de kooi staat. Hij smeert elke avond smeersels op de boom en dan gaan de vogels daar zitten en dan gaat hij ze de volgende dag pakken en dat wordt dan het avondeten. En Meneer Griezel maakt dan… …vogelpastei. En de kooi met de apen… …die staat naast de vogelboom waar altijd de vogels op gaan staan en die kunnen niet zeggen “je mag niet op de boom, want daar is smeersel”, want ze kunnen alleen maar Amerikaans. Tja, de apen spreken geen Nederlands, dus ze kunnen de vogels niet waarschuwen. Toch krijgt dit nare verhaal een heel grappig en spannend einde. Wil je weten hoe het afloopt? Ga dan snel naar de boekhandel of naar de bibliotheek. Dan pak je ‘m snel en lees ‘m lekker uit!

Dit was dus De Griezels van Roald Dahl. Het is vertaald door Huberte Vriesendorp, de tekeningen zijn van Quinten Blake. Dankjewel voor het luisteren naar deze speciale boodschap. Over 2 weken zijn we er nog één keer. Dan vertelt Oumara over een hele zielige zwerfhond en het meisje dat hem redt. Maar Bobbie, die ging voelen waar zijn ogen waren, want dat was een klittenbol. Ben je er klaar voor? Allemaal kleppen dicht en snavels toe. Snaveltjes toe. Stil. Sst. Ja, nu. Luisteren. Veel plezier.

De Griezels

Anton (8) vertelt over De Griezels en hoe dit wereldberoemde stel elkaar het leven zuur maakt. Zelf haalt hij geen smerige streken uit hoor! Maar hij kent wel iemand die zomaar in Roald Dahls boeken zou kunnen voorkomen. Allemaal kleppen dicht, en gruwel mee met de Griezels.

Het lievelingsboek van Anton

Dit is De Waanzinnige Podcast van 13 afleveringen. Ik ben Julien en dit is Kit En Kaat En De Bruidstaart. Daar zitten we dan Julien. Nou. Nou, weet je, het is ook een beetje gek, omdat dit boek gaat over bakken, maar ik ben niet zo goed in bakken. Ik heb wel eens een keer met mijn zus heb ik alleen een taart gebakken, maar het ging een heel klein beetje fout, het was echt helemaal aangebrand en het smaakte ook echt niet. Maar vertel eens wat over het boek, waar gaat het eigenlijk over? Nou, het gaat over twee meisjes en ze heten Kit en Kaat, ze zijn best wel ondeugend. Eén iemand kan heel goed taarten versieren en één iemand kan heel goed taartje maken. En de tante komt op bezoek, want die gaat het nieuws vertellen dat ze gaat trouwen. Ze was zo blij dat ze gaat trouwen, dat ze gewoon vuurwerk uit haar ogen kreeg. En toen zeiden ze “mogen wij de taart maken?” en toen zei de tante “nee, want dat moet Bakker Bol doen, omdat het moet wel echt heel perfect zijn, de bruiloft, omdat het kan maar één keer gebeuren”. En Kit en Kaat mochten de bruidsmeisjes zijn, maar ze vonden het natuurlijk niet leuk dat ze niet de taart mochten maken. Niet leuk? Ze waren gewoon boos en verdrietig dat ze die niet mochten maken.

Maar toen hadden ze een plannetje: Mmm, Bakker Bol maakte de taart hè. Dus ze dachten “we gaan met de hond van de buren naar de bakkerij toe, ’s avonds, en daar gaan we dan de hond naar binnen laten en dan eet ie alle taarten op en ook de bruidstaart, en dan mogen wij het vast wel maken!”. Zullen we daar een stukje over voorlezen? Hier was ik al bang voor, maar goed. Ik weet niet of ik heel goed kan lezen, maar…

Na het eten halen Kit en Kaat Bingo op. “Kom maar Bingo, wij gaan lekker een stukje lopen, vooral lekker!”. Kaat zegt niks. Ze wandelen naar de bakkerij. Het is 7 uur. De winkel is al een uur dicht. Bakker Bol zal toch wel naar huis zijn nu? Ze lopen naar het raampje, zou het nog open zijn? Zacht duwt Kit ertegen. Gelukkig, het gaat meteen open. “Naar binnen Bingo”, fluistert ze, “pak de taart, eet ‘m maar helemaal op, wij bakken thuis wel een nieuwe!”. “Sst!, geen herrie maken, Bakker Bol mag je niet…”… Plots verschijnt er een witte muts voor het raam. “Bakker Bol”, fluistert Kit. Ja hoor, hij ziet er boos uit! “Zijn jullie er nu alweer, fort, wegwezen, ik ben druk bezig!”. “Zullen wij helpen?”, vraagt Kaat. “Nee, ik wil rust”. En dan ook nog een hond meenemen. Als je even niet oplet, eet hij alles op. Foei. Kit en Kaat lijnen Bingo weer aan. “Dan gaan we maar”, zegt Kit. “U hebt ons nummer”, zegt Kaat, “voor als u toch nog hulp nodig hebt”. Eindelijk kan Bakker Bol weer even lachen. Maar Kit en Kaat niet. “Ons plan is mislukt”, zegt Kit, “de taart komt morgen van Bakker Bol en niet van ons”.

En toen… middenin de nacht werden ze gebeld en toen zeiden ze “wie kan dat nou zijn?”. En toen neemt er eentje op “ja, ja, ja, ja?”, “okay, okay”, “yes, yes, yes”, en toen zei de ander “wat is er, vertel me?”. En de bakker had zijn arm gebroken, toen kon hij niet meer de taart verder maken. Bakker Bol vroeg dus aan Kit en Kaat of zij de taart wilden maken. Maar ze zeiden “okay, we helpen je, maar we willen wel ons eigen ontwerp maken”. En dat ontwerp was net als de jurk van de bruid en de jurkjes van Kit en Kaat: heel veel lieveheersbeestjes. En het werd uiteindelijk heel mooi, het waren vijf lagen, het was echt heel, maar ook echt heel groot. Ik denk niet dat je dat in een week op kan eten eerlijk gezegd. Dus hij zegt “we hebben wel een goede match met de taart”. En toen werd het ochtend en dit is een leuk stuk wat ik vind: En toen kwam de agent eraan, het was een politiewagen, die reed langs en toen stapte de agent eruit. “Wat doen jullie hier zo laat op straat?”. “Zijn jullie Kit en Kaat?, jullie zijn vermist!”. En toen schrokken ze enorm en zeiden ze “maar we bedoelden het niet zo, (…) Bakker Bol”. En toen zei de agent “nou, okay, stap maar bij ons in de auto, we brengen jullie naar huis”.
?
En toen ze thuis waren, zagen ze de vader en moeder van Kit en de vader en moeder van Kaat en toen zeiden ze “waar waren jullie, we dachten dat jullie ontvoerd waren!”. Oh, oh, oh, oh, en de volgende dag was de bruiloft. De tandenborstel viel bijna uit hun mond omdat ze zo moe waren. Maar ze zagen er prachtig uit. Ze hadden een heel leuk chique jurkje, een stoer jurkje met een knot, het was helemaal perfect. En toen kwam het grote moment: de taart. En toen sneden ze het, samen, en toen zeiden ze “mmm, mmm, echt niemand kan beter bakken dan Bakker Bol!”. En toen dachten ze, Kit en Kaat “we vertellen ze zo meteen wel dat wij het hebben gemaakt, maar eerst het feest”. Kit en Kaat zijn hele goede vriendinnen hè. Heb jij ook zo’n goede vriendin? Eh, ja, het is Lois, zij is mijn BFF. En Nina woont hier in de gang, dat is ook mijn BFF, maar ik kan niet kiezen wie liever is, ze zijn allebei mijn BFF. BFF? Dat zijn eigenlijk gewoon beste vriendinnen die gewoon geschikt voor elkaar zijn, ze zijn gewoon geboren voor elkaar, die elkaar gewoon zo lief vinden. En ik vind dan dat Lois en Nina, en Hanna, dat zijn gewoon de kinderen die ik gewoon echt heel lief vind. En wanneer is iemand de allerliefste? Oh, dat is een lastige vraag! Nou, dat weet ik niet. Je voelt het gewoon. Ja, en Lois gaat vandaag bij mij logeren. En we gaan dan make-uppen. Make-uppen? Ik denk dat het een beetje uit de hand gaat lopen. Maar bij de bruid was een beetje gek, want het leek wel dat ze de lippenstift gewoon overal heeft gedaan, want het ging gewoon over haar lippen heen.

Zo’n bruiloft, hoe denk je daarover? Ja, mijn droom is om later een man te hebben en kinderen, en dan nog een hondje. Nou, maar ja, dat komt later pas wel. Ja joh, dat komt later wel. Maar… Ja, ik ben op iemand! Ja, maar ik ga niet vertellen wie. Nee, want dat is op de podcast, dan weet iedereen het. Ja, nee, dat ga ik echt niet vertellen. Maar ik heb eigenlijk nog één vraag: hoe voelt het dan, verliefd zijn? Kriebels in mijn buik. Dat doet een beetje pijn. Want dan krijg ik kuiltjes in mijn wangen als ik verlegen ben, en dan lijkt het dat ik gewoon zo doe, gewoon lach, maar in het echt doet het een beetje pijn. Ik heb het nu ook, omdat ik de podcast aan het doen ben. Nou, dat ging gelukkig hartstikke goed! En we zijn alweer bij het einde aangekomen van de elfde aflevering. Dit was Kit En Kaat En De Bruidstaart van Jolanda Horsten. De tekeningen zijn van Hel	ene Jorna. De volgende keer spreek ik Anton over de Griezels, de schrijver Roald Dahl zegt dat je mooier wordt van mooie gedachten en lelijk van lelijke gedachten. Klopt dat? Nee, als je je elke keer wast, dan wordt je mooi, maar als je je elke keer niet wast, dan wordt je niet mooi. Over 2 weken vertelt Anton over meneer en mevrouw Griezel en de gemene streken die ze uithalen. Ben je er klaar voor? Ik ben er klaar voor! Doe dan nu allemaal… …snaveltjes toe en kleppen dicht! Klep dicht! Veel plezier.


Kit en Kaat en de bruidstaart

Juline (7) vertelt over haar lievelingsboek Kit en Kaat en de Bruidstaart van Jolanda Horsten. Een verhaal over beste vriendinnen die zó graag een bruidstaart willen bakken voor hun tante, dat ze er werkelijk álles voor over hebben. Een verhaal vol liefde en spanning.

Het lievelingsboek van Juline

Dit is de Waanzinnige Podcast van 13 afleveringen. Ik ben Arthur en dit is het boek van de Magische Dieren. Arthur koos het boek De School Van De Magische Dieren. Wat is magie eigenlijk? Nou, dat je bijvoorbeeld jou kan omtoveren in een kikker. Wil jij mij omtoveren in een kikker? Nee, dat zou ik niet willen, want anders zou ik de podcast niet meer kunnen opnemen. En waar gaat dit boek over? Een nieuw meisje komt in de straat te wonen bij Bennie en die komt op de Winterschool terecht. Maar vorig jaar was er een meester die eigenlijk zou blijven, maar er kwam een vrouw, dus een lerares, en zij is een beetje raar, Mrs. Cornfield, ze doet vaak haar schoenen uit en gaat op het bureau zitten, en ze heeft al haar nagels gekleurd met allemaal rare kleurtjes.

We beginnen deze podcast meteen met een stukje voorlezen. Dat komt, omdat Bennie diezelfde dag uit school iets vreemds ontdekt en dat is zo mooi opgeschreven dat we het meteen aan je voorlezen. Daarna vertelt Arthur nog veel meer.

Bennie vroeg zich net af of hij Ida zou uitnodigen voor zijn verjaardagsfeest, toen hij een knetterend geluid achter zich hoorde. Een oude bus tufte door de straat en stopte naast hem bij het verkeerslicht. De bus was met felgekleurde letters beschilderd. Bennie hield zijn hand boven zijn ogen. De letters leken door elkaar te dansen. De Magische Dierenwinkel was hij. De ramen van de bus waren getint. Bennie probeerde te zien wie er achter het stuur zat. “Een vent met een hoed”, mompelde hij. Maar wie zat er naast de chauffeur? Dat was toch…? Ja, dat was Mrs. Cornfield, zijn nieuwe lerares! “Wat doet zij daar?”, vroeg Bennie zich hardop af. Hij ging op zijn tenen staan. Wat was dat achter de donkere ramen? Waren dat kooien? Was die lange schaduw de slanke hals van een giraffe? Bennie dacht dat hij een geit hoorde mekkeren en een hond hoorde grommen. En hoorde hij een olifant trompetteren? Dat was toch onmogelijk? De motor van de kleurige bus knetterde luid. Het verkeerslicht sprong op groen. De bus reed rechtdoor en sloeg vlak daarna linksaf zonder richting aan te geven. “De Magische Dierenwinkel”, mompelde Bennie, “zoiets bestaat toch helemaal niet?”. Magie was toch hetzelfde als tovenarij? Wat zou een magische dierenwinkel dan zijn? Verkochten ze daar dieren die konden toveren? Plotseling dacht hij aan de zwarte mamba in de beukenhaag, de fluitende eekhoorn en de vogel die vandaag zwaaiend langs het klaslokaal was gevlogen. Bennie keek nadenkend voor zich uit en snoof. De dieselstank hing nog in de lucht. Hij besloot niemand over de merkwaardige gebeurtenis te vertellen. Ze vonden hem toch al een dromer en zouden hem niet geloven.

En van wie is die bus dan? Dat is de grote vraag. (…) En dat is de eigenaar van de Magische Dierenwinkel. Nou, hij gaat op reis met zijn grote bus. Daar houdt hij dan allemaal dieren, hij begint in het boek altijd met een dier zoeken en in dit boek was dat een pinguïn, die komt in het volgende boek pas terug, dat wordt het volgende magische dier dat iemand krijgt. Ja, en dat is steeds heel spannend in dit boek, want wie heeft het hardst een magisch dier nodig? En wie zal dus het volgende dier krijgen? Maar het grappige is van als hij steeds binnenkomt, dan zegt hij steeds met een buiging “(…) meldt zich!”. (…), die koos wie als eerste een dier zou krijgen en dat was Ida met een vos. Wat is een magisch dier eigenlijk? Dat is een vriend voor altijd en je kan met ze praten. Maar andere mensen kunnen het magische dier niet horen praten, alleen miauwen of zo. Maar ze kunnen jou wel horen als je tegen het magische dier praat, dus daar moet je wel mee opletten, want anders denken ze “is die niet goed bij zijn hoofd?” of zo. Maar als er iemand naar het magische dier keek, dan wordt het een knuffel. Dat noemen ze ook “verstenen” toch? Ja, maar dan eigenlijk verknuffelen.

En wanneer krijgt je een magisch dier? Als je niet zo goed zelf tegen de wereld op kan en als er iets vervelends is bijvoorbeeld. En dat was denk ik bij Ida omdat ze kwam op de nieuwe school, maar voor het hek stonden daar hele vervelende meisjes. Dan vertelt Arthur dat hij ook wel eens werd gepest, door drie jongens: En die gingen steeds achter me aan rennen dat ik een betermans ben. Waarschijnlijk gaat het hier over Bram Botermans en dat is weer de hoofdpersoon van het boek Het Leven Van Een Loser. En dan zeg ik dat ze moeten stoppen en anderhalve meter afstand moesten houden toen ze nog anderhalve meter afstand moesten houden, maar dat deden ze niet en ze renden maar steeds achter me aan en dat vind ik supervervelend. Terwijl ik gewoon een zandkasteel wou maken. Maar welk magisch dier zou jou daar nou bij kunnen helpen? Blokvis. Nee, maar hun vinden Blokvis eng! Dus daarom denk ik “Blokvis!”. Dat zou best eens kunnen helpen. En anders vragen we aan (…) of hij een tijger op ze af stuurt. Ja! Waarschijnlijk pesten kinderen om cool te zijn. Daarvoor moet je niet pesten, daarvoor moet je gewoon goede dingen doen. Dan vertelt Arthur dat hij het leuk vindt om mensen te helpen bij technische problemen: Als er een probleempje is met een inval juf met het digiboard en zo, dan zegt iedereen dat ik het moet doen! Je hebt er meer verstand van dan de meesters en de juffen? Ja! Want ik wil later ook gamemaker worden. Aha! En daarvoor is hij nu al heel hard aan het oefenen. Bijvoorbeeld op de website… …van Klokhuis en daar zo ben ik bezig met Joris En De Draak, want je kan niet alleen gewoon spelletjes maken, maar je kan ook gewoon films maken. En dat is heel moeilijk, maar het lukt wel heel goed. En ken je dat verhaal uit een boek? Nee, gewoon van de Efteling, ik vind die van de Efteling supercool!

Nou, zo zie je maar: verhalen zijn overal: in boeken, in de Efteling en in games. En die kan je ook nog zelf maken. Arthur kletst maar door. Hij vertelt zoveel dat hij al dingen uit het volgende boek verklapt. …en dan tovert hij zo het konijn tevoorschijn van papier-maché en iedereen moest lachen. Maar dat is misschien in het tweede boek of niet? Oh ja, dat was in het tweede boek. Wat Arthur het leukste vindt in het boek is Het Mysterie Van De Stinkbommen In De School, want wie maakt die bommen? En wat heeft de Directeur hiermee te maken? Die doet vaak mee aan plantenwedstrijden, dus “wie kweekt de hoogste zonnebloem?” of “wie kweekt de leukste dinges, een pompoen of zo?” en dit jaar was het iets: iets heel stinkerigs. Ja, koolrabi, maar de grootste koolrabi van hem was gestolen, maar daar kwamen ze achter omdat ze op pad gingen in de nacht, Ida en het Magische Dier van Ida. En Bennie is daar ook, middenin de nacht. Maar die kwamen elkaar dus tegen. En wat er dan gebeurt… dat moet je zelf maar lezen. Het boek De School Van De Magische Dieren is geschreven door Margaret Hauer en vertaald door Corrie van Bree. De illustraties zijn van Martijn van der Linde.

Oh, dat is Levi, hij heeft ook een boekentip: Hoi, ik ben 11 jaar oud en ik lees in Max Einstein. Max Einstein is een meisje dat superslim is. Ze zit zelfs bij het… …bij het IDVM: het Instituut Voor Degenen Die Het Verschil Maken. Degenen die het verschil maken? Ze wordt achterna gezeten door een groep slechteriken die haar willen om kwantumcomputers te bouwen, want ze is heel slim. Is dat niet verschrikkelijk eng? Ja, het is ook spannend, maar je krijgt er geen nachtmerries van. Zou jij niet stiekem het allerliefst Max Einstein willen zijn? Nou, het is dat ze een meisje is, maar… Maar anders… En daarom is lezen zo leuk. Wie leest, kruipt in de huid van een ander. De volgende keer spreek ik Julien. Middenin de nacht werd ze gebeld en toen zei ze “wie kan dat nou zijn?”. Over 2 weken hoor je welk boek zij heeft gekozen. Ben je er klaar voor? Allemaal kleppen dicht en snavels toe. Snaveltjes toe. Stil, sst. Ja. Sst, luisteren. Veel plezier.


De School van de Magische Dieren

Arthur (7) vertelt over De School van de Magische Dieren van Margit Auer. De Wintersteinschool is een hele gewone school met hele gewone kinderen. Tot miss Cornfield er les komt geven. Zij geeft de kinderen die het nodig hebben een magisch dier. Een magisch dier is een dier dat kan praten, en het is ook nog een vriend voor altijd. Wie wil dat nou niet?

Het lievelingsboek van Arthur

Dit is de Waanzinnige Podcast van 13 afleveringen. Ik ben Tia en dit is De Witte Walvis. Tia koos een boek van de bekende… …Gimoniro Stilton. Gironimo, kan je dat zeggen? Gimoniro. Van Geronimo Stilton zijn heel veel boeken. En waarom vond je deze zo leuk? Dat is: die gaat over dieren en muizen, en walvissen.

Tia houdt heel erg van dieren. Ze heeft zelf ook heel veel huisdieren. Eerst had ik twee muizen en dan honden, en dan één goudvis en dan had ik een kat. En behalve Nederlands spreekt Tia ook Engels en ze is geboren in China. Ik kom uit Hongkong. En mijn moeder en vader zijn uit Engeland. Maar we gaan nu praten over het boek en dit boek gaat dus over Gironimo en die is stapelgek op Patty. En in dit boek kont Patty binnen in zijn kantoor. Ja, Patty Spring. En zij zegt “wat zie je bleek!”, “ik heb een goed plan voor jou: ga toch fijn op reis!”. “Ik wil wel met je mee”. Hij denkt dat ze komt alleen maar voor vakantie, maar dan brengt zij haar kind. Ja, ze brengt haar nichtje mee en Benjamin, het neefje van Gironimo, gaat ook mee. En zij zijn alleen maar zijn tweetjes en zij is verliefd op hem. Ze gaan op vakantie naar de Walvisbaai. Die kennen ze nog van vroeger. Maar de Walvisbaai ziet er nu heel anders uit dan vroeger. Eerst was er heel veel walvissen, was alles zo mooi en dan ja, er waren heel veel dieren en geen auto’s en dat. En nu was er geen walvis en er was alles grijs, helemaal vies. Er is meer aan de hand: vroeger konden ze gewoon gratis naar het strand, maar nu moeten ze opeens geld betalen. In deze boek was een mevrouw, die deed alles gratis, en nu is er een meneer, toen zei hij “ja, je moet al je geld betalen”. Dus dat is eigenlijk een geldwolf. Ja, dat is waar, je moet zelfs 100.000 betalen of zo. Maar Gironimo laat zich niet van de wijs brengen. Hij gaat gewoon naar het strand. Ik moet even de bladzijde pakken waar het staat. Ja, hier: Er was een hele grote golf, hij ging heel erg hoog en dan ging hij in het water, en toen was hij zijn onderbroek kwijt. Hij wachtte heel erg lang in het water en toen ging hij wat planten pakken en toen deed hij het om zijn kont. Dus met een soort rokje van zeewier loopt Gironimo naar het hotel, middenin de nacht. Maar dat gaat natuurlijk niet goed, ben je benieuwd wat er gebeurt? Dan moet je het boek zeker gaan lezen!

Wij lezen straks een ander stukje voor: Ze wandelen, maar dan zien ze een walvis, maar eerst denken ze dat “het is blauw”, maar dan in het maanlicht zien ze dat “het is wit”. En is dat heel bijzonder of zo? Ja, je ziet bijna nooit witte walvissen. En nooit witte dieren. Vindt jij dat leuk, witte walvissen? Nou, ik heb nooit een echte walvis gezien, maar ik vind witte walvissen wel leuk. En zou je wel eens een walvis willen zien? Ja, heel erg graag. Waar leven de witte walvissen eigenlijk? Ik denk ergens in Thailand en misschien Hongkong, en Australië, dat is waar ik ga. Maar jij gaat naar Australië hè? Weet je wat ik daar heb gezien in Australië? Nee, wat dan? Een walvis! Ik wist het dat er walvissen zijn in Australië.

Nu gaan we een stukje voorlezen, Tia begint en ik lees verder: Eindelijk was de excursie ten einde en gingen we terug naar het hotel. Na het diner zei Patty “heb jij zin in één romantische wandelingetje in het maanlicht?”. Dat wilde ik wel. Maar nee hoor, het liep alweer fout. Pan wilde ook mee en Ben ook, dus dag liefde! We liepen het strand op. Hé, wat lag daar? Ik kon het niet goed zien. Het was al nacht. Was het een rots of was het een oud schip? Wat het ook was, het was heel groot. Het ging rook naar alg. Plots hoorde ik… er spoot water op mijn kop. Ik was heel erg nat, van mijn snuit tot het puntje van mijn staart. Het was een walvis. Dat geloof je toch niet? Wat deed ie hier op het strand? Patty zei: “de walvis is vast ziek of hij is de weg kwijt”. “Wat nu!”, riep ik. Patty was niet bang, zij was juist heel stoer en zei “we bellen de Hulpdienst, de walvis moet weer in de zee, maar dat kan hij niet zelf”. Patty weet zoveel van de natuur. Dat vind ik zo knap van haar.
?
En denk jij wel eens aan de natuur? Ja, heel erg vaak. Wat denk je dan? Over leeuwen en giraffen, en katten, en hamsters. Dus ik kijk heel veel video’s over en dieren, en dat vind ik altijd zo leuk. En Tia heeft al heel veel dieren gered. Ik heb een lieveheersbeestje gered en een bij, maar zij was dood toch. Hoe gebeurde dat dan? Geen idee. En ik heb ook een worm gered. En hoe redt je die dieren dan, wat doe je dan? Dus ik pak ‘m met een blaadje op en dan ga ik het bij waar heel veel planten zijn zetten. Welk dier wil jij heel erg graag voor een huisdier? Ik wil heel graag een poes. Ja, dat is leuk, maar ik heb ook een poes thuis, hij is zwart en wit. Maar ik wil ook heel graag een slang voor een huisdier of een vleermuis, je kan wel vleermuizen als een huisdier krijgen. Ja, dat is waar. En een minivarkentje. Maar wist je dat mensen zijn ook een dier? Oh ja, dat geloof ik zo! Ja, dat is waar. Maar ik heb een keertje een kind gered, een heel kleintje. En ik was 5 of 6 of zo en toen was er een feestje, toen had ze haar moeder kwijt en toen zag ik haar moeder, toen wijs ik het aan en toen gingen ze achter haar rennen. En wil je nog iets zeggen tegen de kinderen die luisteren? Ja: als je iets in gevaar ziet, alsjeblieft, red het!

Dit was Tia met het boek Red De Witte Walvis!, van Gironimo Stilton, met tekeningen van wel acht verschillende illustratoren. En twee mensen die het vertaald hebben, je vindt het allemaal terug op onze website: dewaanzinnigepodcast.nl, want je weet het: iedereen houdt van verhalen. Ook Lois. Ik heet Lois en ik ben 7 jaar. Zij stuurde ons de volgende boekentip: Professor Es En De Verslaafde Koning. Waar het over gaat: Ze reizen met een tijdraket naar een vreemd land. Wat er zo leuk aan is? Nou, dat ze in een brein zijn beland. In een brein beland? Ja, daarom heet het ook Breinstein. Nou, bedankt voor de tip Lois! Dag! Doei! Over 2 weken zijn we er weer, dan vertelt Arthur over de school van de magische dieren. Zijn jullie er klaar voor? Ik ben er klaar voor! Dan allemaal kleppen dicht en… …snaveltjes toe! Stil. Sst. Ja, nu, sst, luisteren. Veel plezier.

Red de Witte Walvis

Het lievelingsboek van Thia (7) is Red de Witte Walvis. Dit boek van Geronimo Stilton gaat over liefde en vakantie, en het gaat allebei bijna mis. Geronimo weet zich geen raad met de liefde.  En de vakantiebestemming waar hij zijn lieve Pettie mee naartoe neemt is ontzettend vervuild. Zo erg dat er een zieke witte walvis op het strand aanspoelt. ‘Als je een dier in nood ziet, red het!’ zegt Thia aan het eind van deze podcast. Denk je dat het Geronimo lukt?

Het lievelingsboek van Thia

Dit is de Waanzinnige Podcast van 13 afleveringen. Ik ben Evi en dit is Armstrong.

Waar gaat het eigenlijk over?

Het gaat over een muis, die heeft allemaal vriendjes, en allemaal zijn vriendjes en die denken dat de maan van kaas is gemaakt, maar hij weet dat dat niet zo is. En hij wil een keer zo graag naar de maan.

De muis ontvangt een briefje van iemand die hem wel gelooft. Hij gaat meteen op reis en komt uit bij een oude grijze muis in een museum. Hij vertelt hem dat er vroeger vliegende muizen waren. De kleine muis weet het dan zeker: hij wordt de eerste muis op de maan. En wat probeert deze Armstrongmuis allemaal om naar de maan te komen?

Hij probeert echt heel veel. Eerst probeert hij met een klok, een wekker en met een katapult. En dat gaat zus en zo. Dat vind ik een leuk plaatje. Omdat hij een ruimtepak heeft gemaakt en hij gaat het uittesten met een touwtje, dan gaat hij aan een touwtje en dan gaat hij in die vissenkom met het touwtje om het pak uit te testen, maar die vis, die schrikt zich echt een ongeluk. Help!

Alle pogingen om de ruimte in te schieten mislukken. Maar als de muis vuurwerk ziet krijgt hij een idee. Hij ontwerpt een raketschaats. Maar dan gaat alles mis.

Uiteindelijk vloog de schuur in brand waar hij was en toen moest hij er zo snel uit. En hij had ook een hele mooie microscoop waarmee hij naar de maan kon kijken en toen.., en toen…

En dan blijkt ook nog dat er mensen achter hem en zijn ontdekking aan zitten.

En toen zat dat muisje dus in die wekker en hij had kaasvoorraad, appelvoorraad en ook een tekenblok mee en een pen. Maar die schuur vloog toen in brand, dus toen moest hij…, en toen waren er ook nog eens honden, want ze hadden al die tekeningen van dat muisje gered, alleen zijn ontwerp van de raket kon hij nog wel snel van de muur af pakken. Maar toen ging hij naar de maan omdat er waren honden en die wouden hem opeten. En die mensen wouden hem te pakken nemen om in het museum te zetten.

Ja, het wordt echt heel spannend op een gegeven moment, maar dat moeten de kinderen zelf maar lezen. Maar er is nog iets bijzonders aan het boek: het is namelijk heel mooi getekend.

Het mooiste plaatje vond ik dat hij op de maan was.

Waarom was dat zo mooi dan?

Die maan was een hele mooie kleur wit en die muis vond ik ook heel mooi getekend.

Zou jij naar de maan willen? En wat zou je daar dan doen?

Eh, dan zou ik én de maan natekenen én springen.

Zou jij later ruimtevaarder willen worden?

Nee, dat dan weer niet, want dan zie ik nooit mijn ouders en dan zie ik mijn vriendinnen en vrienden niet meer.

En precies daarover gaan we een stuk voorlezen:

Na drie dagen was de muis bijna terug op aarde. De raketmotor had hij niet meer nodig. Een zacht gesis klonk toen hij de motor loskoppelde. Die zweefde stilletjes weg. Alleen de neus van de ruimtecapsule raasde nu nog richting aarde.

De terugkeer van de maanmuis. Aan drie rode parachutes gleed de ruimtecapsule door de wolken. “Ik ben weer thuis!” riep de kleine muis blij. Boem! De capsule landde op de grond. De muis deed zijn gordel los en opende het luik. Frisse lucht stroomde naar binnen. De muis stak zijn kop naar buiten. Wat hij daar zag ontroerde hem zó dat hij bijna moest huilen. Wat zie je op het plaatje Evi?

Al zijn oude vriendjes en die staan om hem heen en ook een bordje van “welkom terug maanmuis!” en ook een hele grote camera. Voor hun is ie groot, voor ons is ie klein. Al die vriendjes van hem van vroeger dachten dat de maan van kaas was gemaakt en nu zeggen ze “welkom terug maanmuis!”.

Ik lees nog even verder: De kleine muis was dolgelukkig. Zijn avontuur was geslaagd, iedereen sprak over zijn reis. Geen muis durfde nog te beweren dat de maan van kaas was. En de mensen, de meesten hadden van de opwinding in de muizenwereld niets gemerkt. Maar een paar hurkten met een vergrootglas voor de muis grote rakettekeningen. En maakten hun eigen waanzinnige plan. Maar is dit nou echt gebeurd?

Dit is een beetje een fantasieverhaal, maar ook een beetje echt gebeurd.

En waarom dan?

Omdat het gaat over een muis die naar de maan ging, maar eigenlijk is het Armstrong die naar de maan ging.

En wie is Armstrong dan?

Dat is een meneer, die is ongeveer dood denk ik nu. En allang dood. En die was als eerste op de maan. Als eerste mens op de maan, want er is ook nog een aap en een hond, en die hond heette Laika. En ook nog een paar andere dieren volgens mij.

Nou, zo zie je maar weer. Boeken zijn helemaal niet saai! Toch, Levi?

Zijn boeken saai? Dat vind ik echt niet.

Nee, het is leuk hè?

Ja, heel erg leuk.

Goed zo, Levi.

Maar niet heus.

Wat? Wat??? Boeken zijn leuk toch?

Ja. Ja.

Nou, maar niet heus.

Je moet alleen nog even ontdekken welk boek dat is. Armstrong is geschreven en getekend door Torben Kuhlmann
 en naar het Nederlands vertaald door Joukje Akveld. Over 2 weken zijn we er weer met de grote Doe-het-zelf-podcast. Kinderen uit Nederland en België en Spanje, echt waar, ze hebben allemaal verteld over hun lievelingsboeken.

Ik ben Naomi, ik ben 10 jaar oud. Hallo, ik ben Jort en ik ben 8 jaar. Ik heet Lois en ik ben 7 jaar. Ik ben Wout en ik ben nu 3, en daarna word ik 4.

Ben jij er klaar voor? Allemaal kleppen dicht en snavels toe! Snaveltjes toe. Stil, sst. Ja, nu. Sst. Luisteren. Veel plezier.


Armstrong

Evi (7) vertelt over Armstrong, een prentenboek van Torben Kuhlmann over een avontuurlijke reis van een muis naar de maan. De muizen denken namelijk allemaal dat de maan van kaas is, maar deze muis die Amstrong heet weet beter! Hij bouwt een raket, neemt appels en een tekenblok mee en vliegt zo naar de maan. Maar dat gaat niet vanzelf natuurlijk…

Het lievelingsboek van Evi

Bah.

Dit is de Waanzinnige Podcast van Betty van (…), yeah! Ik ben Roemer en dit is een heel, heel vies boek.

Een heel, heel, heel vies boek, dat is een boek voor beginnende lezers. Die kunnen wel eens saai zijn, maar dat is dit boek niet. Het is een boek met strips en korte verhalen. En het is vooral heel vies. Het gaat over rond spetterende ketchup, hondjes die werkelijk alles opeten, spugende poezen en Sam Spuug, een superheld met een hele smerige superkracht. Eh, waarom heb je dit boek uitgekozen?

Omdat het heel vies is, ja, omdat het allemaal met kots, slijm en spuug is.

En dat vind jij leuk?

Ja.

En waarom is dat leuk?

Omdat het heel leuk is.

In dit boek staan drie strips van Sam Spuug en daar raakt Roemer maar niet over uitgepraat.

Kijk: je ziet dat al een beetje, kijk: als hij, Sam Spuug, een ei eet, dan gebeurt er dit.

Wat bedoel je?

Nou, kijk: hij eet een ei en dan wordt het heel erg heet, en dan komt het vuur en dan gaat hij “bwahhh!”, er komt heel veel kots uit.

Dus die Sam Spuug, die kotst zo hard dat alles de lucht in vliegt?

Ja. Hij heeft ook nog een boef verslagen.

Een boef heeft hij verslagen? En hoe ging dat in zijn werk?

Nou, eerst ging de…

Liet je nou een boertje? Nou ja, vertel maar verder.

Toen ging Sam Spuug eet hij een ei en ging hij kotsen. “Bwaaah!!!” Zijn mond staat ook nog open.

Maar wat gebeurt er met die dief dan?

Die wordt verslagen.

Verslagen door zijn kots?

Ja.

Roeme pakt er ook een verhaal bij van Pip en Kits of was het nou Pup en Kits? Nou ja, het maakt niet uit.

Nou, Pup en Kits, dan zit Pup in zijn mandje en Kits zit te staren, en dan zit ie een beetje te likken, en dan zegt ze “blèèh”. Maar er zit haar op zijn tong en dan eet ie wat gras en wat bloemen. En dan moet ie zo doen, “mmmww”, en dan moet ie bijna kotsen, en dan kotst ie op een mat. Dan gaat ie weer liggen in de mand. Dan wordt ze wakker en kijk: dan gaat ze weer aan een bloemblaadje eten en dan kotst ze in de schoen van de baas.

Hé Roemer, jij houdt dus van vieze verhaaltjes over poep en slijm hè?

Ja.

Heb je dat soort vieze dingen ook in huis?

Ja. Twee keer slijm. En dit scheetkussen.

Echt waar?

Ja. Hoor mij eens aan dat scheetkussen.

Hé, en laat jij ook wel eens windjes?

Ja! Vies en lekker vies. Kijk, dan kan je zelf slijm maken en dan zit er geen (…) en dan kan je gewoon zelf slijm maken.

Wat nou Podcast? Roeme heeft opeens veel meer zin om slijm te maken. Hij maakt het pak open en zijn vriendje die het hele gesprek stil meeluisterde helpt mee.

Er zit een beetje in. Okay, okay, okay. Kijken. Oh, nu zit het op de stoel. Oh, oh. Dan maken we die even droog. Hier bakpoeder? Oh, nu werd het nat. Hé. Nou, misschien is het al wel klaar. Nee, wacht, wacht, wacht. Een klein stukje. Zal ik schudden?

Hé, je bent echt heel enthousiast over dit boek, maar waar komt dat nou door?

Eh, dat het grappig is. Hier zitten vele grappige dingen in en ik ga ook nog iets lezen, en dat is ook heel vies. Eén kat eet gras en dan “bwèèh!” doe ik ook “bwèèèhh!”. Eén hond plast bij één paal naast één boom. Dat doen wij ook. Pssst!

Wat gebeurt daar op het plaatje dan?

Ze plassen tegen een boom. En die hond plast tegen een paal aan.

Dat klopt, en dan zijn er allemaal kinderen die dat weer nadoen? Ik lees een ander stukje voor, over een juf die een big wordt of toch niet? Want aan het eind als de ouders de kinderen op komen halen, ziet ze er gewoon weer als juf uit. “Zo”, zegt Juf Big, “top, het is tijd voor fruit en koek”. En dan zegt ze tegen de klas: “zeg, ik wil een gat zien daar waar je mond zit, een mooi wijd gat”. “Ja, maar…”, zegt een jongen. “Smak dan”, zegt de juf, “je kunt het, smak!”. Raar was het. Ja. Maar het ging nog. Toen zei de juf “gym, dat gaan we doen!”. Dus wij met tas en al in de rij. En op weg naar…, nee, niet naar gym. “Kijk: we zijn er”, zegt de juf heel blij. “Maar juf, dat is.., dat is mest!”. “Yep”. Een klas die van de juf door de mest moet rollen! Maar wat zal er gebeuren als hun ouders ze op komen halen? Wie zal ze geloven als ze zeggen “het moest van de juf”. Wil je het weten? Ga dan snel naar de winkel of naar de bieb.

Als jullie het boek vinden in de bibliotheek, dan pak je ‘m snel en lees ‘m lekker uit!

Dit boek was van Edward van der Vendel en de tekeningen zijn van Floor de Goede. In de volgende aflevering vertelt Evi over een muis die naar de maan gaat.

Hallo, ik ben Evi. Volgende week ben ik aan de beurt.

Elke 2 weken op vrijdag publiceren wij een nieuwe aflevering.

En dan kom ik vertellen over Armstrong. Dit is de eerste muis die naar de ruimte vliegt.

Ben je er klaar voor? Allemaal ruimtepak aan, kleppen dicht!

Snaveltjes toe. Stil nou!

Stil, sst!

Sst! Stil nou!

Ja, nu. Luisteren. Veel plezier.

Heel heel heel vies boek

Roemer (7) koos Heel heel heel vies boek van Edward van de Vendel uit. Een boek met strips en korte verhalen voor beginnende lezers. Het gaat over rondspetterende ketchup, hondjes die werkelijk álles opeten, spugende poezen en Sem Spuug, een superheld met een heel smerige superkracht.

Het lievelingsboek van Roemer

Jongens en meisjes, dames en heren, dit is de Waanzinnige Podcast. Ik ben Damiano en dit is Kalle en de Killercactus.

Nou, dit is echt een geweldig boek, boordevol actie. Met een ontvoering en een ontsnapping. Politiehelikopters vliegen af en aan. Dit is een vleesetende cactus, een crimineel, een tractor, een vuilniscontainer; wat zou jij willen?

Eh, een Porsche en een Ferrari, en een Lamborghini.

Maar waar gaat het boek eigenlijk over?

Over een jongen, die heet Kalle, en over een boef, die heet Grote Bob, en over een vleesetende cactus.

En hij is op vakantie in Amerika toch?

Ja, het gaat over Kalle die met zijn zus en met zijn moeder naar Amerika gaat en dan gaan ze met de camper er dwars doorheen en dan ontmoet hij Grote Bob, dat is een boef die uit de gevangenis is gekomen. En hij heeft Kalle gered van een killercactus. En Bob wou naar Mexico, die wou de grens oversteken en Kalle, die wou hem eigenlijk niet helpen, maar toch wel, omdat hij zijn leven had gered.

Oh wow, maar dat is ook echt heel spannend!

Ja, ze waren steeds de cactus en de politie steeds een stapje voor.

Want er waren mensen verdwenen of zo, hoe ging dat?

Doordat een grote dikke man werd opgegeten.

Echt waar?

Ja.

Die killercactus, die kan dus gewoon lopen door het hele land?

Ja.

En die zat net als de politie ook achter ze aan?

Ja.

Is dat niet levensgevaarlijk?

Ja.

Kalle en Grote Bob zijn dus op de vlucht voor de politie en voor de Killercactus. Ze moeten naar Mexico, want daar zijn ze veilig. Maar onderweg stoppen ze nog wel ergens.

Ze hebben afscheid genomen van Grote Bob zijn moeder.

Waarom moesten ze afscheid nemen dan?

Omdat hij dan niet meer terugkomt.

Nee, want hij is een boef en hij moest echt ontsnappen hè?

Ja.

Hoe gaan ze naar zijn moeder toe?

In een vuilniscontainer.

En hoe bewegen ze zich voort?

Met een paar stangen en dan peddelen ze zichzelf een soort van alsof je in een roeibootje in het water zit.

En dan wordt het heel spannend, want ze nemen afscheid, maar de Killercactus komt er toch aan en Kalle en Grote Bob gaan er snel vandoor. En hoe doen ze dat?

Toen gingen ze op de grasmaaier gingen ze naar de grens van Mexico.

En zo weten Kalle en Grote Bob steeds weer te ontsnappen aan de politie. Wil jij misschien ook bij de politie?

Nee.

Wat zou jij willen worden dan?

Of een professionele voetballer, of iemand die de straten wast om alle blaadjes van de weg te halen en steeds alle sneeuw weg te halen, en dan met een grote machine en die duwt alle sneeuw weg.

En waarom heb je dit boek uitgekozen?

Omdat ik dit een heel leuk boek vond.

Dat is leuk hè?

Nou, dat snap ik eigenlijk wel, want het begint meteen al heel spannend. Kalle is met zjin moeder en zusje op vakantie in Amerika. Hij is bij de snackbar en loopt naar buiten. Plotseling is het net of de grond onder zijn voeten begint te trillen. Een enorme cactus die later dus hele mensen opeet, staat gevaarlijk te zwiepen. En dan komen er twee grote handen uit de vuilcontainer waar Kalle naast staat. Ze pakken hem beet en tillen hem op. Kalle zit in een vieze vuilnisbak samen met Grote Bob, een hele gevaarlijke boef. En die boef zorgt ervoor dat Kalle hem naar Mexico zal gaan duwen, in die vuilniscontainer.

Kalle heeft de container al tot de camping geduwd, misschien kunnen ze daar het beste even pauze houden. Kalle rijdt de container al tot naast de camper van zijn moeder.

Oh nee, dat zal je net zien: daar komt de helikopter met een noodgang aangesuisd. Kalle drukt zijn handen tegen zijn oren. Wat een lawaai! En wat een wind maken die wieken! Die draaiende wieken, daar moet je niet te dichtbij staan, dan slaan ze zo in één keer je hoofd eraf. De helikopter landt op het huisje van de campingbeheerder. Die lag net lekker in zijn voortuintje op een ligstoel met een blikje fris. Een blonde agente springt lenig uit de helikopter en van het dak van het huisje. Ze praat in haar walkietalkie. Er komt ook een politieauto de camping op geracet. Daar komt een mannelijke agent aan met gemillimeterde haren onder zijn pet en een hand op zijn holster, zodat hij ieder moment zijn pistool kan trekken. “Ze zijn je aan het zoeken!” fluistert Kalle. “Geen geluid maken”. Spannend. Hij gaat zelf misschien ook later bij de politie, dan mag je lekker de hele dag schieten. De kogels vliegen om je oren. Kalle doet even of hij een geweer in zijn handen heeft. De agenten komen zijn kant op in stevige looppas. “Hallo jij daar”, roept de agente al van een afstand. Ze houdt haar hand op als een stopteken. “Wij zijn op zoek naar een gevaarlijke gevangene, een extreem gevaarlijke gevangene”. Ze heeft de mouwen van haar uniform opgerold, zij heeft meer strepen op haar schouder dan de man. En ze heeft dikke spierballen. Bijna zo groot als rugbyballen. “Heb jij hem misschien gezien?”. “Nee”, zegt Kalle, “zeker niet, ik heb niemand gezien”. Hij houdt zijn gezicht keurig in de plooi. Zo heet dat: als je liegt dat je ploft, maar je kijkt er heel eerlijk bij. “Ik lieg zo knap dat ik mezelf geloof!”, denkt Kalle. “Hij is vanochtend ontsnapt”, zegt de agente, “door een tunnel die hij heeft gegraven”. Kalle ziet dat ze een tattoo in haar gespierde grote nek heeft. “Dus je hebt geen donkere man gezien in een oranje overall met modder aan zijn schoenen?”, vraagt ze streng. Ze kijkt Kalle lang en doordringend aan. “Ik zweer het”, zegt Kalle plechtig en hij maakt het zweerteken, dat is als je van je wijs- en je middelvinger een V maakt. Maar hij wordt rood en hij voelt zijn wangen branden. De pistolen van de twee agenten blinken in hun holsters. Handboeien bengelen aan hun riem. Wow. Spannend hè? Wïl je weten hoe het afloopt? Ga dan snel naar de bieb of naar de boekhandel en vraag om het boek Kalle En De Killercactus van Hermine Landvreugd. De tekeningen van (…), een tekenfilm. En Damiano, welke boeken vind jij eigenlijk nog meer leuk om te lezen?

Ik vind eigenlijk alle boeken leuk, omdat ik heel erg houd van lezen.

Wow, nou, je bent echt een ideale klant voor de Waanzinnige Podcast! Iedereen houdt van lezen toch?

Dat weet ik eigenlijk niet.

Tuurlijk wel! Je moet alleen nog even ontdekken welk boek bij je past, misschien is dat het boek van Romme wel, hij komt met een heel, heel, heel…

Heel, heel…

…héél…

…vies boek.

…ken jij het al? Romme kan daar heel goed over vertellen.

Omdat het heel vies is. Ja. Omdat het allemaal met kots, slijm en spuug is.

Ben je er klaar voor? Allemaal kleppen dicht en snavels toe.

Snaveltjes toe.

Stil, sst. Ja, nu. Sst, luisteren. Veel plezier.


Kalle en de Killercactus

Damiano (8) koos het boek Kalle en de killercactus. Een bizar boek over een heel gewone jongen en een zware crimineel die dwars door Amerika trekken in een vuilniscontainer om te ontsnappen aan de politie. O ja, en behalve de politie zit er ook een killercactus achter ze aan. Een vleesetende cactus die kan lopen! Eng? Nee hoor, vooral heel grappig.

Het lievelingsboek van Damiano

Dit is de Waanzinnige Podcast van 13 afleveringen. Ik ben Fenna en dit is Rosie En Moussa Voor Altijd.

Hoe gaat het?

Goed.

En hoe vond je het om dit boek te lezen?

Heel leuk, maar ik heb ‘m nog niet uit. Maar ik heb ‘m wel al een keertje met had mama en papa ‘m voorgelezen en nu lees ik ‘m op school.

Waarom ben je ‘m dan voor de tweede keer gaan lezen?

Omdat ik het een heel leuk boek vind. Het is niet een saai boek, maar dat het echt ook van dat iemand zijn vader kwijt is en er ook verdrietig in is. En dat er opeens dat ze op het dak worden en dat vind ik zo leuk aan boeken die zo spannend zijn dan.

Waar gaat het eigenlijk over?

Rosie En Moussa Voor Altijd. Rosie in een flatgebouw wonen en toen stond opeens Moussa voor haar deur, en toen werden ze beste vrienden. Toen deed hij de deur open en zei hij “ik ben Moussa” en toen gingen ze samen spelen en ze gingen ook op het dak, maar dat vind meneer Tak helemaal niet goed! Want dan wordt hij heel boos op je.

Ja, en meneer Tak is de boze buurman hè en de huisbaas?

Je mag ook geen lawaai maken op de gang en het is ook heel grappig, want Moussa, die wil altijd een hond, maar ja, dat mag niet van meneer Tak. Dus dan doet hij alsof de kat zijn hond is, dus dan zegt hij “als jij doet alsof dat mijn kat een hond is, dan neem ik je mee naar het dak”. Ja, het is wel heel gevaarlijk, maar toen waren ze op het dak, toen kwam meneer Tak, die hoorde iets op het dak, en toen dacht hij “ik ga eventjes boven kijken”. En hij mocht zelf eigenlijk ook niet op het dak, want dat is ten strengste verboden. Toen had meneer Tak ze bijna gevonden, maar net niet. Hij kijkt rond, hij ziet Rosie en Moussa niet, want die zitten verstopt. Maar als hij vervolgens weer naar beneden gaat, gooit hij de deur met een klap dicht. Rosie en Moussa zitten opgesloten op het dak. Om te ontsnappen verzinnen ze iets geweldigs: ze schrijven namelijk op een briefje:

“Help, we zitten op het dak!”.

Dat briefje gooien ze naar beneden en die komt precies op het balkon van mevrouw Hemelrijk terecht. Dit gaat dus over spannende dingen, maar ook over gevoel.

Ja.
?
En volgens mij ging het ook over… 

Ja, dat ook.

Maar wie daar benieuwd naar is moet dat boek maar gaan lezen. Ik lees een ander stukje voor: Rosie weet heel lang niet waar haar vader is, maar op een gegeven moment gaat de telefoon heel vaak. En als haar moeder opneemt, dan is het stil. “Hallo” roept ze dan, maar weer hoort ze niets. Ze gaat naar de keuken om te koken. Rosie zit op de bank en ze kijkt naar de telefoon. “Hé, wie zou dat toch kunnen zijn?”. “De telefoon gaat toch niet zomaar, iemand moet hem toch willen bellen?”. “Iemand heeft toch precies hun nummer ingetikt, iemand die misschien wel heel belangrijks te vertellen heeft?”. Rosie staat dan naast het toestel. De potten en de pannen klingelen en kletteren alsof er een verbouwing aan de gang is.

“Neem dan op!”…

…lijkt de rinkelende hoorn wel te zeggen. Rosie neemt de hoorn van het toestel. “Met Rosie”, zegt ze. Aan de andere kant van de lijn blijft het stil.

“Ik ben Rosie en u, wie bent u?”.

Weer niets.

“Als u niets zegt, dan hang ik weer op!”, zegt Rosie dreigend. En dan hoort ze iemand slikken. “Nee, wacht, niet doen!”, zegt een stem die Rosie uit meer dan 1000 stemmen zou herkennen, “toe Rosie, niet ophangen!”. Rosie zegt niets. Haar stem blijft steken in haar keel, twee dikke tranen springen in haar ogen. Ze kan er echt niets aan doen. “Dag lieve, lieve Rosie”, zegt de stem dan zacht, “ik ben het, papa”. Maanden lang heeft Rosie niets van haar vader gehoord en nu heeft zij hem plots aan de telefoon. Ze zou er zoveel willen vertellen over haar nieuwe huis en over haar vriend Moussa die in het appartement boven haar woont, over mevrouw Hemelrijk en de strenge meneer Tak. Zoveel verhalen, maar daar krijgt ze de tijd niet voor. Papa praat aan één stuk door. En voor als je het merkt is het gesprek al voorbij. “Nog één ding”, zegt papa voor hij ophangt, “niet tegen mama zeggen dat ik gebeld heb”. Rosie vertelt altijd alles aan mama, altijd, als ze zich verdrietig voelt of alleen, en ook wanneer ze heel, heel gelukkig is.

“Hoe kan ik zo’n groot nieuws niet aan mama vertellen?”, vraagt Rosie zich af. “Ze zou alleen maar boos zijn”, zegt papa nog, “echt Rosie, je moet het beloven”. Hé, Fenna, waarom zouden kinderen dit boek moeten lezen?

Omdat het ook over vriendschap gaat en als je het moeilijk vindt om vrienden te krijgen en weet je, kan je dit boek lezen en als je je verdrietig voelt, kan je het boek ook lezen om daar een beetje hiervan te leren.

Nou, dat geloof ik ook! Jij bent volgens mij wel een heel wijs meisje! Nou, dat was het Fenna, dankjewel.
?
Alsjeblieft.

Dag lieve leestijgers, dit was het inderdaad. De vierde aflevering alweer van de Waanzinnige Podcast van 13 afleveringen. Rosie En Moussa Voor Altijd is een boek van…

…Michel de Kok en Judith van Nissendaal(?). Als jullie het boek vinden in de bibliotheek, het heet: Rosie En Moussa Voor Altijd, dan pak je ‘m snel en lees ‘m lekker uit!

Nou, zo zie je maar weer: boeken zijn saai, maar iedereen houdt van lezen, toch Levi?

Ja.

Zijn boeken saai? Dat vind ik echt niet.

Nee, het is leuk hè?

Ja, heel erg leuk.

Goed zo Levi.

Maar niet heus.

Wat??!! Wat??!! Boeken zijn leuk toch?

Ja.

Nou, maar niet heus.

Je moet alleen nog even ontdekken welk boek dat is. Over 2 weken spreek ik Damijano over Kalle En De Killercactus, een boek dat helemaal bol staat van de politieacties. Wat zou jij willen worden dan?

Of een professionele voetballer of iemand die de straten wast.

Ben je er klaar voor? Allemaal kleppen dicht en snavels toe.

Snaveltjes toe!

Stil!

Sst!

Ja, nu, sst! Luisteren. Veel plezier.


Rosie en Moussa voor altijd

Hier is Fenna (7) met haar lievelingsboek, Rosie en Moussa voor altijd van Michael de Cock. Een boek over vriendschap en familie, over de eindmusical op school en het ontdekken van grote mensengeheimen. Over kriebels in je buik, maar niet weten wat verliefd zijn precies is.

Het lievelingsboek van Fenna

Ik ben Felix en dit is Julius Zebra. Rollebollen met de Romeinen. Julius is een zebra toch? 
Misschien kan jij even vertellen waar gaat het eigenlijk over? Over een ezel. Ik bedoel een zebra. Die best grappig is en die moet van zijn moeder naar het meer. En dat stinkt echt. Het was het meer des doods, hè? Dat het heel stonk en dat er krokodillen en nijlpaarden inzaten. Nee, niet eng, maar wel irritant. Wat gebeurt er dan? Ja, eerst loopt die weg van zijn moeder. Er is eigenlijk een leeuw los en dan gaat ‘ie heel hard achter hem aan. En dan? En dan rennen ze per ongeluk in een kuil. En dan valt die leeuw ook in een kuil. En dan worden ze opgepakt door de Romeinen. De Romeinen van nu of de Romeinen van vroeger? Romeinen van vroeger. En wat zijn Romeinen van vroeger? Hoe zien die eruit? Zijn een soort van mensen die bij het leger horen, maar dan met hele hoge schilden en met speren. Je houdt nu ook je handen alsof je een speer vasthoudt? Zou jij dan een Romein willen zijn? Ja en nee, wat ik niet leuk vind is dat ik dan andere mensen dood en dat vind ik niet leuk. Maar ik vind het wel gewoon leuk om bij het leger ofzo te horen. Wat is er leuk aan het leger dan? Het is gewoon best stoer. En dat je de hele tijd een wapen vasthoudt enzo. En dat je een leuke helm ophebt. Maar goed, Julius die ligt dus in die kuil samen met een leeuw die eerst nog achter hem aan zat en met Cornelius het wrattenzwijn. Dan staat er opeens een Romein bovenaan die kuil en die haalt ze eruit. En die noemt Julius Zebra de dode vogel hoedman. Zal ik er eentje laten zien? Je pakt een Playmobil poppetje. Ik heb ook daar Romeinen en dat is zo’n hoed. Zie je dat? Dat is een beetje gekke vorm maar hier zitten een soort van oren aan. Daar moet eigenlijk de veer in, maar die ben ik kwijtgeraakt. Bovenaan de kuil staat dus een Romein met een hoed, een helm, een helm met veren. En die man, die haalt ze uit de kuil en gooit ze in een wagen. En hij neemt ze mee. Ja en dan gaan ze naar het colosseum. Dat is een heel rond gebouw waar mensen kijken naar gevechten. Ja en Cornelius het wrattenzwijn weet wel waar ze naartoe op weg zijn, want hij weet het echt, hè? Hij zegt het circus. En er zijn jonglerende apen en honden die paardrijden. Ja, maar dat is niet waar. Ze gaan toch met de Romeinen vechten. Terwijl ze daar helemaal niet op voorbereid zijn? Heb jij iets geleerd over vechten in dit boek? Een beetje. Bijvoorbeeld dat je in de ogen moet kijken van de vijand en dat je je schild voor je moet houden als je gaat vechten met een zwaard. En er is ook een Felix in het boek. Ja, dat is een antilope. En er zijn er nog meer dieren in het boek? Ja, een giraffe en wrattenzwijn, leeuw en krokodil. Wie vind je het allerleukste van al die dieren? Felix omdat hij heel grappig is. En hoe heet jij ook alweer? Felix. Oh ja, dus is dat toeval? Of is dat… Gewoon toeval. En lijk jij eigenlijk een beetje op Feliks? Een beetje omdat hij heel grappig is. En ik ben ook heel grappig. Ik heb nog één vraag: waarom vind je dit boek leuk? Gewoon omdat ik het leuk vind. Zo zie je maar weer alle kinderen vinden lezen leuk. Felix heeft een stuk uitgekozen dat ik mag voorlezen. Het is op een moment dat Julius en al zijn dierenvrienden tegen elkaar moeten vechten. Dat hadden ze helemaal niet verwacht. En vooral Felix niet. Hé! Wat doe je? Schreeuwde Felix. Ik dacht dat we gezworen hadden. Kop dicht idioot, fluisterde Julius. Ik probeer je knockout te slaan. Dan kan ik daarna weigeren om je te doden. Dit is je enige kans. En hij sloeg hem nog een keer met zijn zwaard. Pas op nou, schreeuwde Felix Dat doet verrekte pijn. En toen haalde hij uit met zijn eigen zwaard en raakte Julius’ neus. Hé, riep Julius. Hij greep naar zijn gezicht. Wat doe je nou? Hetzelfde als jij. Ik sla je neer en dan beloof ik dat ik jou niet zal doden en haalde nog eens uit. Nu hield Julius op tijd zijn schild omhoog. Luister nou gek, blafte hij. Als jij mij bewusteloos slaat, dan moet je tegen twee reuzen in de volgende ronde. En dan ga je zeker dood. O ja, even nadenken. Oké zei Felix. Ik sla mezelf wel knockout. Wat? Ik sla mezelf wel knockout. Jij slaat veel te hard. De mensenmassa werd woedend. Dit was geen gevecht.  Een luid boe weerklonk door het hele amfitheater. He-he-het lukt me niet. Felix barstte in snikken uit. Ik ben bang voor de pijn.  Och houd toch op, snauwde Julius en met een enorme zwoesj van zijn zwaard werkte hij Felix tegen de grond. Het boegeroep veranderde in gejuich. Julius had gewonnen. Zebra, zebra, zebra. Ben je dood? Niet echt. Dankjewel. Dit was aflevering drie van de waanzinnige podcast van dertien afleveringen. Julius Zebra is geschreven en getekend door Gary Northfield en naar het Nederlands vertaald door Edward van de Vendel. Vond je het leuk? Druk dan op de knop abonneer. In deze podcast. Over twee weken zijn we er weer en dan komt Fenna vertellen over haar lievelingsboek Rosie en Moussa. En dat gaat over vriendschap. Hallo, ik ben Fenna en volgende week kom ik wat vertellen. Over twee weken dus. Ben je er klaar voor? Allemaal kleppen dicht en snaveltjes toe. Ssst. Ja, nu. Luisteren. Veel plezier.

Julius Zebra

‘Zou jij wel een Romein willen zijn? ‘ is de vraag die Felix (7) krijgt als hij over het eerste boek van Julius Zebra van Gary Northfield vertelt. Zijn antwoord? ‘Ja en nee. Ik vind het niet leuk om andere mensen te doden, maar wel leuk om bij het leger te horen.’

Het lievelingsboek van Felix

Dit is de waanzinnige podcast van dertien afleveringen. 
Ik ben Eefke en dit is Kwallenpap en Slakkenvla. Kwallenpap en slakkenvla is een boek vol met griezelversjes. Hou jij heel erg van griezelen? Ja. En wat vind je er leuk aan dan? Dat het zo lekker eng is. Van wat voor dingen ga jij griezelen dan? Dat er echt een megadikke bij rondvliegt in mijn kamer en dat ik net lekker zit te slapen. En ben je wel eens bang alleen in je bedje? 
Soms wel echt als ik geen nachtlampje heb. Dat ik helemaal niets zie, echt helemaal. En toch pakt Eefke dan heel vaak haar griezelboek erbij van kwallenpap en slakkenvla. Één van haar lievelingsversjes gaat over een griezelschool. Het gaat over een school waar allemaal enge dingen gebeuren. Wat voor dingen dan? Nou als je net binnenkomt naar de klas toe. Dan krijg je als je binnenkomt van de juf twee spinnen in je nek. 
De juffrouw, als ze een griezelverhaaltje aan het voorlezen is. Dan vraagt ze elke keer, ben je al bang? 
En waar ben jij dan echt bang voor? Een hele grote kruisspin. O ja, die zijn eng hè. Omdat ze zo groot zijn. 
En Eefke vertelt ook over een jongetje die heel graag een spookje zou zijn, ja, maar dat was toen ook echt. Hij dacht dat hij een deken over zich heen had, want hij wou zijn moeder laten schrikken. Maar toen hij boe zei, toen rende hij al naar de badkamer, maar toen zag hij zichzelf in de spiegel. Toen vond hij het ineens heel erg eng. 
En dan is er ook nog een versje over een griezelrestaurant. Wat daar op het menu staat... Nou koeienoogballen, en gebraden rat. En ook allemaal kleine wormpjes, Of kiest ze grijze slakkenvla. Die glijdt vanzelf naar binnen. Genoeg over het griezelrestaurant. Eefke wilde ook voorlezen over de engste jongen van de griezelklas. Hoe ziet hij eruit dan? Ik vind hem er heel smerig uitzien. Ik zie een heel ratachtig hoofd. Hij ziet er ook niet zo fris uit. En wat heeft hij daar nou? Kikkers in zijn zakken en muizen in zijn schoenen. De engste jongen van de griezelklas. Dit is de engste jongen van de grote griezelklas, met muizen in zijn schoenen en met kikkers in zijn jas. 
Er kleven enge beestjes aan zijn armen en zijn benen. Soms kruipen er zelfs slakken op zijn voeten en zijn tenen. 
Ze zeggen dat hij af en toe een dikke bromvlieg snoept. Hij veegt zijn billen ook niet af wanneer hij heeft gepoept. Dat niemand met hem spelen wil, dat vindt hij niet zo fijn. Zou jij misschien zijn vriendje of vriendinnetje willen zijn? 
En wat is daarop uw antwoord? Nee. hij in. Hé en Eefke, ben je nou meer of minder bang geworden voor al die griezeldingen? 
Minder bang. Want er is ook een versje dat heet: Het is allemaal niet waar. Er zijn misschien wel duizend griezelboeken bij elkaar, maar maak je maar geen zorgen, ze zijn allemaal niet waar, want monsters die bestaan niet en spinnen zijn niet eng en er komt echt geen spook als ik hier naar boven brengen. Er vliegen ook geen heksen op hun bezems in het rond en er kruipen echt geen muizen in je kamer op de grond. En ben je bang voor geesten, nou vergeet die dan maar snel. Er zijn nu eenmaal mensen die zijn dol op kippenvel. En als je toch nog bang bent. En dit versje niet gelooft, trek dan maar als je slapen gaat het dekbed snel over je hoofd. 
Dit was kwallenpap en slakken vla van Marianne Busser en Ron Schreuder. De tekeningen zijn van Marc Janssen. Oh wacht Eefke pakt er nog even een tekening bij. Een hele grote tijger die op een grote rots loopt en verder is het heel erg donker. Hoe heet het verhaal? Een enge droom. Heb je wel eens enge dromen? Toen ik moest plassen en toen hapte de wc in m’n billen. En toen ging ‘ie ook nog overstromen. 
Nou, dit is gelukkig niet een hele enge droom. Maar als je een keer bang bent, onthoud dan goed. 
Geloof wel van alles is niet waar, want daar moet je juist in geloven. Dat is iets waar je in moet geloven. Dit was de tweede aflevering van de waanzinnige podcast van dertien afleveringen. Elke twee weken hebben we een nieuwe aflevering voor je, want je weet het, iedereen houdt van boeken. Toch? Lévi? Zijn boeken saai? Dat vind ik echt niet. Nee is leuk hè? Heel erg leuk. Goed zo. Maar niet heus. Wat? Je moet alleen nog even ontdekken welk boek dat is. Over twee weken spreek ik Felix over Julius Zebra: rollebollen met de Romeinen. Waar gaat het eigenlijk over? Over een ezel? Ik bedoel een zebra. 
Ben jij er klaar voor? Allemaal kleppen dicht en snavels toe. 


Kwallenpap en Slakkenvla

‘Ik hou heel erg van griezelen!’ zegt Eefke (7) in de tweede aflevering van De Waanzinnige Podcast over Kwallenpap en Slakkenvla van Marianne Busser en Ron Schröder. ‘Maar onthoud wel van Alles is Niet Waar, daar moet je in geloven!’

Het lievelingsboek van Eefke

Dit is de waanzinnige podcast van dertien afleveringen. Ik ben Levi en dit is het boek ‘Bob Popcorn’. Wat moet ik dan zeggen? Ja, wat gaan we allemaal bespreken? Heb je een idee? Nee. We gaan het hebben over het boek dat jij daar in je handen hebt. En waarom vind je dat boek leuk? Omdat ik hou van popcorn. Waar gaat het eigenlijk over? In maïskorrels, die steeds groter worden in de oven en een meisje heet Ellis, de hoofdspeler in dit verhaal. En dan koopt zij een pak en daarin zit een korrel die steeds groter en groter wordt totdat dat bijna net zo groot als een aardappel is en twee armpjes en benen krijgt. En ook een neus, een mond, twee ogen. En het is een heel ondeugend jochie. ?Maar waarom is die ondeugend dan? Hij maakt kippen aan het schrikken. Kippen? Ja, kippen. Daar zal ik je straks een plaatje van laten zien. Bijvoorbeeld deze. En wat gebeurt daar dan? Dan is er een feestje. En dan eet hij de hele traktatie op. Dat kan toch niet? Ja, dat klopt. Hij heeft ook elke dag honger. Maar Bob is dus heel stout. Ja, wat doet hij nog meer? Ellis heeft twee vaders en Bob had een keer een hele nacht op een vader zijn teen gezeten. Toen werd de vader wakker en hij dacht dat er een muis op zijn teen zat. En toen moest hij gillen. En het gaat ook over een gezonde school of niet? Ja want Ellis neemt altijd popcorn mee naar school. Mag dat? Ja dat mag. In die school mag het niet meer. Oh jee, en dan gaat alles mis. En dan komt Bob Popcorn. Hij zit in Ellis zak en dan gaat ze naar school? Gaat dat wel goed? Dus niet. En hebben jullie ook een gezonde school? Ja, er mag geen snoep mee. Echt niet? Nou tenminste, mijn vader heeft dat één keer gedaan. Twee keer bedoel ik. Hoe bedoel je? Hoe ging dat dan? Ja, nou gewoon. Toen we gingen brood eten, maakte ik m’n broodtrommel open, zag een snoepje liggen en at ‘m op. En de meester had dat niet door. Gelukkig maar, want anders ja, anders was ik de pineut. Hoofdstuk vijf. Even voorstellen. Ik zal me even voorstellen, zegt het mannetje. Ik het Bob Popcorn en ik heb best wel honger. Plotseling begrijp ik wat er aan de hand is. Je bent niet echt, zeg ik. Oh nee? Vraagt Bob. Natuurlijk niet, zeg ik. Ik ben blij dat ik het meteen doorheb. Zo ziet een fantasievriendje er dus uit. Wat zit je nou te kijken? Zegt het mannetje. Ik knijp mijn ogen dicht en schud mijn hoofd. Misschien gaat het dan weer normaal werken en stop ik met mannetjes verzinnen. Maar wanneer ik mijn ogen opendoe, is Bob er nog steeds. Hij tikt op mijn voorhoofd. Ben jij niet helemaal? Euh. Ik ga zitten en doe mijn ogen weer dicht. Zo wacht ik tot het kereltje verdwijnt, maar al gauw voel ik wat kriebelen. Alsof er een muis via mijn been naar mijn schouder rent. Ik krijg er kippenvel van. Bob hier, had je me niet gehoord? Ik heb dus honger. Ik pak het mannetje van mijn schouder. Bob! Zeg ik. Luister eens. Hij draagt zijn zijkant naar me toe. Ik luister. Ik hou van popcorn, zeg ik. Bob knikt. Natuurlijk, heb je ook wat voor mij? Wat bedoelt hij? Hij is popcorn. Dan eet je toch zeker niet? Ssst, zeg ik. Wat ik wilde zeggen is: ik hou van normale popcorn. Popcorn die niet praat. Die geen honger heeft snap je? Pfff, brutaal, mompelt Bob. Ik hoef geen fantasievriend. Zeg ik nu harder. Mijn buurjongen Loetje vindt je vast te gek, maar ik ben vorige week negen geworden. Ik ben er veel te oud voor. Bob trilt in mijn hand alsof er een batterijtje in hem zit. Hij lijkt nog kwader dan net. En dan opeens. Plop, Bob ontploft. Hij verandert in een supergrote witte popcorn. Hij springt op, vliegt door de schuur. Hij brult. Bob stuitert van de lamp tegen het raam en hij valt op de grond. Daar gaat hij als een op hol geslagen opwindpoppetje tekeer. Eindelijk is hij een popcorn, een supergrote, maar dan met oogjes en armpjes en alles. Toch blijft hij ook gewoon popcorn. En ik ben dol op popcorn, één grote hap en het rare gedoe is voorbij. Ik raap hem op en doe mijn mond wijd open. De popcorn kijkt me razend aan. Hij zwaait met zijn vuistjes. Haal het niet in je hoofd. Niemand eet mij op, want ik ben Bob. Ineens bijt hij in mijn vinger. Hé joh, roep ik. Ik mag jou niet opeten, maar jij mij wel. Dan hoor ik iets, buiten, voetstappen op het grind. Dit was het dan, de allereerste aflevering van de waanzinnige podcast. Vond je het leuk? Klik dan op de knop ‘Abonneer’ in de podcast app. Bob Popcorn is geschreven door Maranke Rinck en de tekeningen zijn van Martijn van der Linden. En het volgende boek is van Eefke. Kwallen pap en slakkenvla. Wat? Want je weet het, iedereen houdt van boeken. Toch Lévi? Zijn boeken saai? Dat vind ik echt niet. Heel erg leuk, maar niet heus. Wat? Boeken zijn leuk toch? Ja. Maar ik moet alleen nog even ontdekken welk boek dat is. Ben je er klaar voor? Dan kleppen dicht en snavels toe. Ja nu, luisteren, veel plezier.

Bob Popcorn

Een pratende maïskorrel, zo groot als een aardappel. Of was het een kiwi? Levi (7) vertelt over het boek Bob Popcorn van Maranke Rinck. ‘En het is een heel ondeugend mannetje!’

Het lievelingsboek van Levi

Pepernoten

Schrijf je in de voor de maandelijkse nieuwsbrief voor het laatste Schooltv PO-nieuws

Nieuwsbrief PO

Blijf op de hoogte van het laatste Schooltv-nieuws voor VO.

Nieuwsbrief VO

Contact

Schooltv Help

Veelgestelde vragen

Schooltv maakt educatieve content voor het onderwijs, bestaande uit video's en interactief materiaal. Altijd bij de les!

Over Schooltv

Over Schooltv.nl

Schooltv.nl is een videodatabase, gevuld met educatieve en informatieve videoclips, filmpjes, fragmenten, liedjes, animaties, lesvideo’s afleveringen, TV-programma’s, televisieseries, videoverzamelingen en afspeellijsten.