Clipphanger

Doping in de sport is verboden. En dat is niet voor niets, want met prestatieverhogende middelen zoals anabole steroïden is er weinig sportiefs meer aan sport. Atleten moeten zich dan ook aan strenge regels houden.

Onder doping vallen verboden prestatie verhogende middelen en methodes die de prestatie verhogen. Denk aan verboden vruchten als EPO en anabole steroïden. Op de dopinglijst staan niet alleen allerlei zware drugs, maar ook gewone medicijnen en sommige vitaminepilletjes. Als sporter moet je dus weten wat je binnen krijgt, want anders ben je de sigaar. Die staat trouwens niet op de lijst, maar je gaat er ook niet beter van sporten.
Sporters worden meestal onaangekondigd gecontroleerd. Ze moeten dan zonder te morsen een bekertje van 90 milliliter voltanken met verse urine en dat met de wc-deur open, want de dopingcontroleur of -controleuse blijft er tot de laatste druppel bij. Niet echt privé... en dat is te danken aan de wielrenner Michel Pollentier die een keer betrapt werd met een condoom vol schone urine onder zijn oksel. En dat was niet bedoeld als sportdrankje.
In het dopinglab wordt gekeken of er doping in het plasje zit, of juist middelen om doping te maskeren, Als de uitslag van de test positief is, is dat voor de sporter juist negatief. Bij je eerste misstap sta je gelijk 2 jaar buitenspel! En als je bij een wedstrijd betrapt bent mag je ook je bekers inleveren. Maar die hoeven niet vol.