Op het schilderij ‘Het vrolijke huisgezin’ van Jan Steen is het een gezellige bende. De schilder wilde laten zien hoe het volgens hem juist niet hoort. Ouders moeten hun kinderen het goede voorbeeld geven, vond hij. Een moralistisch schilderij dus.
Deze ‘gezellige, vrolijke boel’ is geschilderd door Jan Steen in 1668 en heeft als titel ‘Het vrolijk Huisgezin’. En wat een vrolijke boel is het. Dit gaan we eens even van heel dichtbij bekijken! Het ontbreekt er aan niks, een tafel vol gezelligheid. Er wordt veel muziek gemaakt, op de viool, een doedelzak, een fluit. Moeder en oma zingen uit volle borst. Het is lekker warm, de haard brandt, en er staat veel eten op tafel. Kijk maar eens naar dat grote stuk vlees midden op de tafel. En kijk eens wat die vader in zijn hand houdt. Zo’n groot glas vol met wijn. Dit is een neppe maar hier in het Rijksmuseum bij de speciale collecties hebben we de echte roemers uit de Gouden Eeuw. In allerlei soorten en maten en wat ze gelijk hebben zijn die noppen hier op de hals. Mensen aten met hun handen in de Gouden Eeuw. Best handig om grip te houden als je vette vingers hebt. Dit is nou niet bepaald etiquette: zingt die vader nou of lalt ie maar wat? Het is in ieder geval te hard. Een bedelende hond. Tijdens het eten zitten op tafel en fluit spelen, viool spelen.
Het is eigenlijk best wel rommelig. Gaat het hier eigenlijk wel goed? Volgens schilder Jan Steen niet. Hier op het vrolijke huisgezin loopt alles behoorlijk uit de hand. Maar dat is juist wat de schilder wil laten zien. Want waar gaat het om? Jan Steen wil laten zien hoe het niet hoort. Don’t try this at home! Want als je goed kijkt zit dit schilderij boordevol symbolen. Een bedelende hond staat voor losbandigheid, een zooitje. En het is ook en zooitje op de grond, pannen, potten, Gebroken eierschalen. En dit grote stuk vlees midden op tafel staat voor overdaad, te veel. En kijk eens wat hier voor de tafel gebeurt. Grote zus geeft haar kleine broertje, en tot en met vijf jaar droegen kleine jongetjes ook jurken, wat wijn uit de kan. En achter bij de open haard zien we een jongen en een meisje stiekem hun pijpjes stoppen. Maar niemand heeft in de gaten, vader is veel te druk met dronken zijn.
Jan Steen laat zien wat je niet moet doen zodat je weet wat je wel moet doen. Snap je het nog? En dat doet Jan Steen op een grappige manier. Kijk maar eens naar die gekke koppen. En als je denkt dat Jan Sten deze gezellige puinhoop uit zijn duim zoog heb je het mis. Waarschijnlijk zag hij dit soort taferelen in zijn eigen herberg. En bovendien had ie ook een eigen bierbrouwerij. Dus hij zat er met zijn neus bovenop. Hij heeft zichzelf ook in het schilderij geschilderd. Stel, je leeft in de Gouden Eeuw, je ziet het schilderij, maar je snapt het niet. Dan had Jan Steen hier in het hoekje op een papiertje de moralistische boodschap geschreven. ‘Zo de oude zongen, zo piepen de jongen’. En dat betekent dat je als kind altijd het voorbeeld van je ouder. En in dit geval: het slechte voorbeeld. Dronken zijn, lawaai maken, rommeligheid. In heel dit schilderij zitten dus waarschuwingen die ouders moeten herinneren aan een net huishouden zonder overdaad en je moet op je kinderen letten. Dit soort schilderijen, met waarschuwingen waren ontzettend populair in de Gouden Eeuw. ‘Een huishouden van Jan Steen’ is nog steeds een uitdrukking, en nu weten jullie waarom. En dat oproepen en stimuleren van goed gedrag is van alle tijden. Denk maar eens aan campagnes als niet roken, niet drinken, veel bewegen, gezond eten en nu nog steeds zijn er campagnes waarbij ouders worden opgeroepen zich een beetje te gedragen in het bijzijn van hun kinderen. Maar of al deze waarschuwingen helpen?
