Peter de Wit en Hanko Kolk zijn striptekenaars en ze maken korte strips voor kranten. En samen bedenken en schrijven zij het avonturenstripverhaal Gillus de Geus. Hanko tekent deze strip.
Gillus speelt zich af in de 80-jarige Oorlog, van origine is hij een struikrover, maar hij is tegen wil en dank eigenlijk betrokken bij die oorlog en is nou naast de medewerker van de Prins Willem van Oranje. Dat is ook altijd een beetje afwachten wat voor humeur je penseel 's morgens heeft. Potlood zijn hele dode, saaie lijntjes eigenlijk en met penseel moet je het volume weer erin proberen te krijgen, voor dat ze diepte krijgen de figuren. Je kiest de dikke lijnen, die zijn tegelijkertijd een soort schaduwlijnen. Er is bijvoorbeeld onder de arm, de onderkant van de arm, die doe ik altijd dikker dan de bovenkant, omdat het licht van boven komt. Ik heb zo ontzettend zitten pielen op een plaatje bij Gillus. Het is een komische avonturenstrip, maar je kan niet alleen maar de lolbroek uithangen: er moet ook wel degelijk een verhaal verteld worden, want anders dan wordt je toch teleurgesteld als lezer.
Meestal beginnen we gewoon met een idee wat we uit een geschiedenisboek hebben: een gedeelte van die oorlog. Er zijn ook andere mogelijkheden, dat we vanuit de karakters een verhaal maken, dat er iets met die karakters aan de gang is, aan de hand is. En nou, we hebben hier een album voor ons liggen dat we vanuit het karakter zijn begonnen. Willem de Zwijger wordt depressief, Willem van Oranje wordt depressief. Hij kan niet langer zijn functie als koning der Nederlanden vervullen. Daarom moet hij in therapie, hij trekt zich helemaal terug, hij wil niks meer met staatszaken te maken hebben wat natuurlijk heel gevaarlijk is, want de Spaanse vijand is nabij.
Hier is het scenario zoals het heet, dat is de pagina 25: dus we beginnen met een nieuwe scène in deze pagina. Dus we komen een kroeg binnen om de geslaagde overval, de eerste geslaagde overval, van Prins Willem van Oranje te vieren. En dan begin je met een grote plaat, want je wil die kroeg even lekker laten zien, je wil laten zien wat voor sfeer het is. Dus het is een zooitje, met allemaal mensen van die ook zo bezig zijn, die zuipen zich lam en die kaarten hun buit weg, en daarna gaan ze weer opnieuw overvallen plegen.
Bij Gillus heb je te maken met zoals hier bijvoorbeeld met een grote sfeerplaten, dus dan ga je ook omhoog met de camera, dan kan je ook met voorgronden gaan werken waar je doorheen kan kijken, want je weet: de lezer neemt meer tijd voor zo'n strip om te lezen dan voor een krantenstrip. Ik teken Gillus in zwart/wit en daarna wordt het ingekleurd, en wat ik bij Gillus heel belangrijk vind als ik een inkleurster zoek: dat is dat een inkleurder of inkleurster meedenkt in het verhaal, dat ze als het ware mee vertelt in het verhaal. Ik probeer zoveel mogelijk sfeer in de tekeningen te krijgen, dus dan zou ik het liefste hebben, dat die inkleurster die sfeer meteen oppakt en het liefst nog versterkt. Dus als ik een kaarsje ergens teken, dan wil ik wel graag, dat die inkleurder ziet van: "ah, dat is een kaarsje, dus daar komt het licht vandaan, dus ik wil daar wat donker hebben".
