Door menselijk gedrag experimenteel te testen kan je het gedrag voorspellen. Dit kan oplossingen bieden op drukke plaatsen in het menselijk verkeer.
Jij maakt vaak gebruik van een wiskundig model toch? Ik modelleer voetgangers, dus dan probeer ik het gedrag van mensen in een wiskundig model te stoppen, zodat ik het gedrag ook kan voorspellen.
Een ingewikkeld probleem oplossen vergt de systematische aanpak met behulp van een model, zoals het ABC-systeem. Winny maakt daar ook gebruik van. Eerst moet je het probleem goed begrijpen, zien wat de belangrijke factoren zijn. Op grond daarvan bepaal je de aanpak en zo kom je tot een model. A staat voor “analyse”. Dan ga je die aanpak toepassen. De data uit de werkelijkheid voer je in en het model doet zijn werk en geeft de oplossing. De B is van “bewerken”. Dan ga je nog een keer terug naar de werkelijkheid en check de uitkomsten die het model levert met wat de echte wereld laat zien. C staat voor “controle”. Meestal is het niet meteen raak, maar met de gegevens uit C kan je het model wel corrigeren, de factoren net iets anders wegen, parameters bijstellen. En dat levert een nieuw model op wat dan weer ABC-route volgt. En dit herhaal je totdat het model goed is en je probleem is opgelost.
En dat heb je specifiek toegepast op het gedrang bij roltrappen, toch? Ja, in een grote situatie, een lege ruimte, is het niet zo ingewikkeld wat de mensen allemaal doen, maar in een roltrap, die is veel smaller dan bijvoorbeeld de rest van het perron erom heen en dan ontstaan er dus wachtrijen.
Hoe dan?Wij hebben een test gedaan, dus wij hebben bij ons in het laboratorium hebben we 80 personen uitgenodigd, een camera opgehangen en dan al die mensen maar patronen laten lopen. Dus allemaal 1 kant op, tweerichtingsverkeer, kruisende stromen, en dan precies gekeken hoe elk individu, elke voetganger, zich gedraagt. Dat zijn natuurlijk patronen die je ook hier op het station of op het perron tegenkomt? Je ziet iedereen door elkaar heen lopen? Precies. En wat we hebben gedaan in het laboratorium is, dat we elk patroon apart hebben gedaan en als je dat dan allemaal samendoet, dan krijg je een beetje de situatie op het station.
Okay, en je hebt het toegepast in Lissabon? Ja, in een bepaald station willen de Spoorwegen poortjes plaatsen zodat alleen mensen met een kaartje op de perrons kunnen komen. De bedoeling is om met zo’n model aan te tonen of er problemen zijn met het ontwerp dat de architect maakt. In zo'n simulatie model zitten een heleboel fomrules. In die formules zitten bepaalde parameters. Aan die parameters moet je draaien om ervoor te zorgen dat jou model ook voor die specifieke situatie geldig is.
Dan gaan we het model uitbreiden, dan zetten we die poortjes erbij, want dan weten we vanuit het gedrag van die mensen: “dat is goed gemodelleerd”. En dan gaan ze door die poortjes heen en dan zie je dus precies, kan je dus goed voorspellen hoe dat dan met die poortjes werkt.Dus op basis van de tekeningen van de plattegrond heb jij berekeningen gemaakt en gezegd: “het klopt niet, het moet anders!”? Precies.
Waarvoor heb je dan een model voor nodig?O mdat je dat zelf niet goed genoeg kan voorspellen, wij zijn allebei voetgangers en wij zijn gewoon heel complex.
