De verzuiling

In de IJzeren Eeuw is de Nederlandse samenleving verzuild. Iedere stroming, of het nou katholiek, protestants, liberalistisch of socialistisch is, heeft zijn eigen ‘zuil’. Elke zuil is strikt gescheiden van elkaar en heeft zijn eigen bakker, slager en politieke partij. Geschreven en geregisseerd door Niek Barendsen.

Wij zijn protestants. De kinderen zijn protestants. En de hond is ook protestant. We halen brood bij de protestantse bakker. We hebben een eigen groenteboer en een eigen slager. We gaan naar een protestantse school. Daar zie je geen enkele katholiek. Want daar hebben we een hekel aan. Nee, wij haten ze niet hoor. Die katholieken. Maar wij zien elkaar nooit. We leven totaal apart en komen elkaar nooit tegen. Dat is verzuiling. Zo hebben we geen last van mekaar. Hè, katholieken? Jazeker. Hoi, wij zijn Fons en Mariel. Hallo! Wij zijn hartstikke katholiek en hebben onze eigen kerk. We hebben een katholieke bakker en die bakt alleen katholiek brood. Dat is tenminste wel te vreten. We gaan naar een katholieke school, leren we alleen maar katholieke dingen, dus eigenlijk zien we die vervelende protestanten helemaal nooit. Dankzij die verzuiling. Leve de verzuiling! Ho ho ho ho. Wij zijn er ook nog. Wij zijn de liberalen. We zijn rijk en vrij van geest. Stem liberaal! We hebben niks met al die christenen en al helemaal niks met de socialisten. Vuile linkse oproerkraaiers. Tuig, dat is het. Wij socialisten zijn tegen de liberalen. Kapitalisten, rijke stinkerds, stelletje uitvreters. Hun strijd, onze strijd. Solidariteit. Dat is het mooie van de verzuiling. Allemaal apart. Dus we zien alleen onze eigen mensen en alle anderen, die zie je gewoon niet. We zijn het nergens over eens. Alleen over verzuiling. Verzuiling. Ik kan het iedereen aanraden.