Je ziet ze steeds vaker: natuurlijke aroma’s. Veel fabrikanten gebruiken ze om je eten en edrinken een smaakje te geven. Vanillesmaak bijvoorbeeld in deze yoghurt. Of frambozensmaak in dit drankje. Of vruchtensmaak aan vruchtenhagel. Natuurlijk aroma: dat klinkt heel natuurlijk. Vanwaar die geheimzinnigheid? Natuurlijk aroma, wat is dat? De smaak van vanille komt van oudsher uit de tropische vanilleorchidee. Als je de vruchten daarvan, die eruitzien als bonen, laat drogen en fermenteren, barst ie van de vanilline, het stofje dat hoofdverantwoordelijkheid is voor het typische vanille-aroma. Maar er is een probleem. Het aroma uit die boon is zo gewild dat er bij lange na niet genoeg is om aan de wereldwijde vraag te voldoen. Knappe koppen hebben iets gevonden op dat vanillineprobleem. IN een fabriek kun je zelf ook met chemische processen synthetische vanille maken. Bijvoorbeeld duit hout en zelfs uit oude kranten. Je krijgt dan ook vanilline maar een stuk goedkoper. Maar naast dat synthetische aroma heb je tegenwoord dus ok een natuurlijke variant. Alhoewel dat begrip natuurlijk misschien net iets anders is dan je zou verwachten. Vreemd genoeg wordt natuurlijk aroma eigenlijk nooit gemaakt van datgene waar het naar smaakt, zoals aardbeien, frambozen of vanille zelf. De aroma’s komen juist van andere natuurlijke dingen. Planten, maar ook steeds meer van gist. Dat werkt ongeveer zo: een specifiek stukje van het DNA van een vanilleorchidee zorgt voor de productie van vanilline. Als je dat stukje losknipt en overplaatst naar het DNA van gist, gaat ie exact hetzelfde stofje maken. Het lijkt wel tovenarij. En ook al is de synthetische vanilline chemisch gezien exact hetzelfde als de natuurlijke; natuurlijk aroma staat toch net wat lekkerder op de verpakking.
