Het startschot van het Nationalisme klinkt tijdens de Franse Revolutie. Het Franse volk keert zich tegen de koning. Die gezamenlijke vijand zorgt voor broederschap: De Fransen zien zichzelf niet meer als kruiperige ‘onderdanen’ maar als trotse burgers van de ‘natiestaat’. Dit nationalisme verspreidt zich over Europa.
Landen als Griekenland en België worden onafhankelijk, en kleine staatjes gaan samen in 1 grote, zoals in Italië en Duitsland - en daar gaan we nog meer van horen, qua nationalisme. Nationalisme komt erop neer dat een volk een eigen land wil hebben waar ze ‘lekker’ onder mekaar kunnen zijn. Zo hebben Indonesische nationalisten ervoor gezorgd dat hun land onafhankelijk werd van Nederland. Maar nationalisme kan ook doorslaan, zoals we zien wanneer Hitler zijn Duitse Rijk wil stichten en allerlei groepen uit de weg begint te ruimen. Zijn ondergang zorgt voor een dipje in populariteit van het nationalisme. Wegwezen, Adolf. Vandaag de dag zijn er (weer) nationalisten actief in de politiek. Ze zeggen op te komen voor de belangen van de zogenaamd ‘oorspronkelijke’ inwoners. Vaak wordt daar ook weer een gezamenlijke vijand bij verzonnen. Laat ze maar tetteren. Bewaar jij je vlaggetje lekker voor het Songfestival.
