De moslims hebben hun offerfeest te danken aan de profeet Ibrahim. Ibrahim heeft van alles, maar geen zoon. Hij smeekt tot Allah, en Ibrahim belooft dat als hij een zoon krijgt, hij best bereid is om hem na een tijdje ook weer offeren. Zo gesmeekt, zo gedaan: Ibrahim krijgt een zoon, Ismail. En dat is een toppertje, Ismail is echt zo’n zoon.
Dan krijgt Ibrahim tijdens het dromen een wake-up call. Hij wordt eraan herinnerd dat hij niet moet vergeten zijn belofte in te lossen. Ibrahim staat voor een moeilijke beslissing, maar zelfs zijn oogappel vindt dat belofte schuld maakt en dat zijn vader hem dus maar gewoon moet offeren. Allah is geraakt door dit grootmoedige gebaar en strijkt over zijn hart: er daalt een engel neer, die zegt: ‘Laat die zoon maar zitten, een schaapje is ook prima.’ Ibrahim blij, Ismail blij, FEEST!
Tegenwoordig reserveert vader moslim al een tijd voor het Offerfeest een schaap bij de boer. Dan kan de slager aan de slag, iedereen trekt z’n mooiste kleren aan, familie en vrienden lopen in en uit en de kebabs kunnen doorkomen: 3 dagen feest. ‘Mabrouk el eid’, oftewel: Fijn offerfeest! En mag ik het zout even?
