De oude Germanen houden elk jaar het Midwinterfeest, om te vieren dat de dagen weer langer worden. Een nieuw begin. Om het ook een beetje gezellig te maken in de hut, worden er takken opgehangen van de spar. Niet van de supermarkt, maar van de boom. De spar is een teken van leven, want hij blijft altijd groen, tenzij die te dicht bij het vuurtje komt.
In de vierde eeuw wordt het heidense Midwinterfeest gekaapt door de Romeinse keizer Constantijn. Hij bepaalt dat voortaan op 25 december de geboorte van Jezus Christus gevierd wordt. Ook een nieuw begin. Halleluja!
De sparren worden nu ook bij de Duitse kerken naar binnen gesleept. Er komen appeltjes in te hangen, die lenen ze even van Adam en Eva, en bovenop komt die mooie piek die naar de hemel wijst. Een paar eeuwen geleden wordt het in Duitsland ook opeens modieus om thuis met de kerst zo’n heilig boompje op te zetten. Veel van onze Oranjes trouwen met Duitse prinsesjes, en die nemen de kerstboom gemütlich mee naar hun romantische paleisjes. Sindsdien is heel Nederland met kerst in de ban van de boom. En de ballen.
