Hoogleraar veiligheid en burgerschap Hans Boutellier ziet in bungyjumpen een metafoor voor de gewenste vrijheid en veiligheid in onze samenleving. Heel interessant aan onze tijd is dat we tegelijkertijd maximale vrijheid willen en ook maximale veiligheid. Dat zie je dus in zo'n bungyjump. Want zo'n bungyjump is eigenlijk een gevoel van 'ik kan alles doen', uitbundige thrillseeking, dit is de ultieme kick. En tegelijkertijd weet ik dat ik aan die touwen hang en dat me toch niks kan gebeuren. We willen het zo graag allebei tegelijkertijd. Ik denk dat heel kenmerkend voor deze tijd is, in zo'n netwerksamenleving, is heel erg vanuit het eigen individu georganiseerd. En daarom dat gevoel van vrijheid willen hebben, een bungyjump willen maken, uitbundig willen leven, alles mee willen maken dat is typisch voor deze tijd. Maar we willen dan ook wel weer een beetje veilig zijn. We willen dat tegelijkertijd hebben. Je kunt ook enorm doorschieten in het veiligheidsstreven. Want wanneer ben je nou veilig? Want zijn wij hier bijvoorbeeld veilig, hier bovenop de pier van Scheveningen? Nou ja, ik weet het niet. Met andere woorden. Om positief te zeggen wanneer nou eens iets veilig is, is heel moeilijk. En dat opent natuurlijk de weg naar allerlei maatregelen om maar te zorgen dat het veiliger, veiliger, veilig wordt. Dat veiligheidsthema is zo prominent geworden, ik zou ook iets meer aandacht willen hebben voor 'hoe kan je het vertrouwen tussen mensen versterken'. Dat is toch iets anders. Je kan proberen de zaak geregeld te krijgen door het allemaal onder controle te krijgen, maar je kan ook bevorderen dat mensen wat meer vertrouwen in elkaar krijgen. Probeer naar andere verhoudingen te zoeken, waardoor je al die veiligheidsmaatregelen misschien niet nodig hebt.
