In 1957 kwam een Amerikaanse onderzoeker tot een schokkende ontdekking: hij had een experiment gedaan waarin hij tijdens een bioscoopfilm heel kort teksten over popcorn en Cola flitste. De boodschappen hadden maar een fractie van een seconde op het scherm gestaan en veel bezoekers zullen het niet eens gezien hebben, maar volgens de onderzoeker zouden er daardoor tijdens de pauze grote hoeveelheden extra popcorn en Cola verkocht zijn. En die techniek werd al snel omgedoopt tot subliminaal adverteren en zorgde voor veel ophef.
Politici vielen over elkaar heen om de vorm van manipulatie te veroordelen en uiteindelijk werd de techniek verboden. De Verenigde Naties concludeerden zelfs, dat het een enorme bedreiging voor de mensenrechten zou zijn. In de afgelopen 50 jaar zijn er allerlei voorbeelden opgedoken van subliminale advertenties en elke keer als het ontdekt wordt, zorgt het voor een storm van kritiek in de media.
Een klein detail: enkele jaren nadat de Amerikaanse onderzoeker zijn oorspronkelijk experiment gedaan had gaf hij toe, dat hij zijn resultaten van het onderzoek een beetje overdreven had: de mensen kochten na het flitsen helemaal niet zoveel meer Cola en popcorn, hij bleek de resultaten verzonnen te hebben. Maar een goede marketeer maakt het allemaal niks uit, hij weet: “het maakt niet uit hoe erover je gepraat wordt, als ze maar over je praten!”. En dat is zeker gelukt!
