Een nieuw verhaal van Ridder Florian, en dit keer gaat het over een toernooi. Ridders die op een paard zitten met een lans en die met elkaar vechten. Nou, Ridder Florian De Bange ziet een schild met zeven slangen en een hele scherpe lans. Ooh, hij heeft geen schijn van kans. Ridder Jan van Ballegooien houdt weer één van zijn toernooien. Jan zal Florian verslaan. En die weet hoe dat zal gaan. Met die lans, die hele grote, wordt hij van zijn paard gestoten. En dan smakt hij op de grond, keihard, bovenop zijn kont. Daarom zit hij nu op Johnny. Dat is een kleine babypony. Want dan valt hij niet zo hard. “Ridders, op je plaatsen, start!” Met zijn schild over zijn oren drijft hij Kleine John naar voren. Johnny holt met grote vaart gauw tot onder Jan zijn paard. Zie je dat? Daar zit hij hier eronder. Ridder Jan, die begint te prikken. Hij maakt Johnny aan het schrikken. Florian moet gauw wat doen. Daar! Hij trekt hem aan zijn schoen. Ridder Jan begint te gillen. Bam! Daar valt hij op zijn billen. “Dit is leuk”, zegt Florian, “wil je nog een potje, Jan?”. “Nee!”. Jan wil mama’s kusjes en naar huis toe. En dan knusjes op de bank met chocomel. Want hij vindt dit geen leuk spel! Dag Florian De Bange. Tot de volgende… …keer. Zwaaien jongens.
