Ik schrijf muziek met een uitroepteken. Dat zegt de Duitse operacomponist Richard Wagner. Hij heeft grootse ideeën. Wagner wil opera's maken waarin alle kunsten hun plek vinden: een gesamtkunstwerk. Net als de componisten uit de begintijd, wil hij terug naar theatervormen uit de Griekse oudheid. Wagner is wat je noemt een hemelbestormer. Zo klinkt veel van zijn muziek ook. Wagner maakt zijn eigen verhalen en teksten. Hij is dus zijn eigen liberatist. Hij schept nieuwe werelden, bijvoorbeeld in zijn operacyclus 'der ring des nibelungen': 1 verhaal, 4 opera's, 14 uur muziek. Over de strijd tussen macht en liefde. Want wie macht bezig, zegt Wagner, heeft geen liefde. Wie liefde heeft, bezit geen macht. Goden, dwergen, reuzen bevechten elkaar. Ze willen allemaal maar 1 ding: een ring. Want die maakt van de bezitter een god met macht over alles en iedereen. Mensen worden vermalen onder zoveel kosmisch geweld, maar uiteindelijk gaan ook de goden ten onder en staat de hemel in brand. Zoiets groots als 'der ring des nibelungen' is nog nooit te zien geweest in operahuizen. Na Wagner zal en kan niets meer hetzelfde zijn.
