Eigenlijk het bijzondere is: Gorilla's pesten hetzelfde als kinderen in een schoolklas. Even een duwtje geven. Even een por geven. Maar wat ook heel vaak gebeurt is het uitdagen. Gewoon voor je gaan staan en dan zeggen: Kom maar op. Wie ben je! En dat doen zij natuurlijk niet met schelden, ze gebruiken geen woorden. Maar met lichaamshouding kun je heel veel vertellen. Als je kijkt vaak in zo'n groep, dan zijn de grootste pestkoppen vaak de pubers. Vaak op een moment als niemand toekijkt, dan is het mooi om even uit te proberen: Hoe reageert de ander op mij? En dat is ook wel logisch. Want als je peuter of puber bent, dan moet je een paar dingen gaan ontdekken. Je moet ontdekken: Wat is de plek voor mij in de groep? Maar ook bijvoorbeeld: Hoe reageren anderen op mij? Als we eigenlijk naar een schoolklas kijken dan zou je kunnen zeggen: Die grote baas, dat is de leerkracht. Dat is de meester. Dat is de juffrouw. En zij moeten een beetje controle, of hij in dit geval...moet de controle houden over wat er gebeurt in zijn schoolklas. Er is er eentje die aan de zijkant zit, een volwassen vrouw. Ik denk dat het bij deze gorilla heel specifiek twee dingen is: Niet heel lekker in de groep liggen maar zich ook niet heel lekker in de groep voelen. Als jij jezelf misschien niet lekker in de groep voelt ga je ook gedrag vertonen waarvan de groep zegt: Jou mag ik niet, blijf jij er maar even buiten. Bij mensenkinderen zien we heel vaak meelopers...ouders die zich ermee gaan bemoeien. En dat zie je bij apen nauwelijks. Alleen als het echt uit de hand loopt, als iedereen zich gaat irriteren... dan zie je dat zo'n zilverrug gorilla, die kijkt even, die tilt z'n wenkbrauwen even op... en gooit z'n hoofd een beetje naar achteren. Heel vaak is dat al voldoende om de pester aan te geven: Nu moet je kappen. En dan zoeken ze elkaar op en dan gaan ze een klein beetje met elkaar vlooien. En op dat soort manieren maken apen vaak ruzies goed.
