Ik had heel erg de ambitie om naar het vwo te gaan.
Dat wilde ik heel graag.
En ik wist dat je daar hard voor moest werken.
Dus ik dacht: ik ga alleen maar harder werken, en harder werken.
En als iets dan niet lukt dan ben je zo teleurgesteld dat je alleen nog maar harder gaat werken en harder gaat werken.
En je praat met niemand, en je zondert je af van iedereen.
En op een gegeven moment zit je alleen nog maar op je kamertje, alleen aan je toetsen te leren.
En dan heb je nul tijd voor ontspanning.
En zit je helemaal opgekropt, zeg maar.
Ik heb er echt zin in. Ja, leuk.
Bonjour!
Ik lees alleen de eerste bladzijde met jullie.
Het is het zevende uur.
En dat betekent Frans voor Fleur en haar klasgenoten.
Wie wil de eerste paragraaf lezen? Fleur?
Elle a, eh... vingt...
Vingt-neuf.
Ze moeten oefenen voor een toets die er aan komt.
Als ik zo hier ben, dan denk ik: Nu snap ik de stof een beetje.
Ik pakte ook direct mijn agenda, direct even opschrijven.
Maar als ze het opgeeft, raak ik niet in paniek ofzo.
En dat is voor Fleur een prestatie.
Voordat ze naar de middelbare school ging, was ze wel vaak in paniek.
Zo vaak dat het niet goed met haar ging.
Ik wou altijd alles af hebben. Ik wilde goed voor toetsen leren.
Ik was altijd helemaal aan het stressen en zo.
En dan op een geven moment komt alles uit je en dan kan je alleen nog maar huilen en denken dat iedereen tegen je is en zo.
Ik wou alleen maar op bed liggen, zeg maar.
Ik at niks en ik sliep niet.
En ook school werd me echt teveel.
Kijk alsjeblieft goed.
Fleur moest en zou van zichzelf naar het VWO.
Een druk die kinderen vaker voelen. Terwijl dat niet zou moeten, zeggen deskundigen.
Daar maken we ons heel veel zorgen over.
Vroeger was het zo dat je bijvoorbeeld alleen heel erg goed was in school en dan wat minder in sporten of wat minder met vriendjes.
En nu moet je eigenlijk het hele aspect goed doen.
En volgens mij is dat een hele belangrijke reden waarom steeds meer kinderen te veel druk ervaren.
Een serieus probleem, vinden ze hier.
Daarom zijn ze bezig met een groot onderzoek naar stress bij kinderen.
Bij Fleur werd de situatie steeds erger.
Ze was steeds minder zichzelf en letterlijk ziek van de stress.
Het was 2 weken voor de zomervakantie en we zeiden van: Dit kan niet meer zo.
Toen heeft mijn moeder met de juf heel lang gepraat.
En toen hebben we afgesproken dat ik die voor die dag thuis zou blijven.
En dat ik geen toetsen meer zou krijgen, en geen huiswerk en geen druk.
Dat ik gewoon nou school ga maar met alle druk eraf.
Toen zeiden we dat ik overspannen was.
Maar ik zou eerder zeggen tijdstress ofzo.
Een leukere term, bij wijze van.
Als ik er nu zo over terug denk, denk ik van: Ja...
Dat vind ik nog wel heel lastig.
Hee Fleur, goed dat je er weer bent.
Fleur krijgt hulp van een therapeut.
Ze praten samen en doen oefeningen waar Fleur rustig van wordt.
Voel je je ingespannen of ontspannen? Ontspannen.
Ook hier merken ze dat steeds meer kinderen de stress niet aankunnen.
Je lijf verkrampt en dat uit zich echt in pijnklachten.
Ik heb het idee dat het heel hard nodig is dat dit bekend wordt.
Dat we serieus gaan nemen dat stress en de hoge prestatiedruk echt iets doet.
Het gaat nu beter met Fleur. Ze zit op het vwo.
En ze probeert minder te stressen en meer te ontspannen.
Zo'n tijdstress... Ik denk niet dat het ooit weggaat, zeg maar.
Je leert er eerder mee omgaan denk ik.
Je moet gewoon echt praten, praten en praten.
En dan leer je er mee omgaan. Dat is heel fijn.
