Ik ben Floris van den Berg. Voor het Zapp Weekjournaal...breng ik jullie nieuws vanaf de zuidpool. Onderzoeker Floris woont en werkt op het meest zuidelijke puntje van de aarde: Kamp Concordia. Hij zit er samen met elf andere onderzoekers. Ik sta nu op het dak van de basis. Het is vandaag best frisjes. Het is -64 en doordat er wat wind staat, is de gevoelstemperatuur -86. Berekoud dus. Kijk maar wat er gebeurt met kokend water...
als het in de lucht wordt gegooid. En dan valt het vandaag nog mee. Twee weken geleden voelde het als -106 graden. Dat is gewoon ijskoud. Het is niet uit te leggen hoe koud dat is. Een bizarre plek, waar Floris graag over vertelt. Deze week skypt hij met een groep 8 uit Deventer. Daar hebben ze een project over de zuidpool. Zullen we proberen verbinding te krijgen met Antarctica? Ja! Ja! Kijken wat hij doet. Hee, Floris! Welke kleren doe je allemaal aan als je naar buiten gaat? Dat is een goeie. Ik heb meestal drie mutsen op.
Eerst een gewone muts, een bivakmuts...dan heb ik nog een andere muts voor m'n mond.
En dan nog twee pakken over elkaar, zware poolschoenen...een dikke jas, drie paar handschoenen en een skibril. En dan kan ik naar buiten. Het is er niet alleen onvoorstelbaar koud, het ligt heel hoog, waardoor er minder zuurstof is. We zitten eigenlijk bovenop een soort sneeuwberg. Het is eigenlijk alleen maar wit. Overal waar je kijkt, zie je niks. Er zijn geen bomen, want daar is het veel te koud voor. Maar ook geen dieren, en dat is wel jammer. En omdat het ook heel erg afgelegen ligt, en je dus niet zomaar weg kunt...
lijkt het allemaal alsof je op een andere planeet zit. De onderzoekers willen weten hoe is het om te leven op Mars. Dan wil je kijken wat het effect is... van heel lang opgesloten zitten met een klein clubje mensen in een kleine ruimte. En dat is precies wat we hier op de basis op Antartica hebben. In de eerste maanden was het nog best gezellig met elkaar. Maar na een paar maanden merkte Floris dat dat lange samenzijn... met een clubje mensen niet per se altijd leuk is. Dat is niet altijd even makkelijk. Er zijn ook een paar mensen bij wie je aan hun humeur merkt... dat ze hier al lang zitten. Mensen worden wat somberder, wat sneller geïrriteerd. Dat heeft een grote invloed op de sfeer. En dat werd nog verergerd in het winterseizoen, dat op de zuidpool net is geweest. Een periode waarin het drie maanden pikkedonker is. Het is 2 uur 's middags. Het is redelijk donker. In de winter is het altijd minder lang licht. De zon komt later op en gaat eerder onder. Maar op de zuidpool, zo helemaal onderop de aarde... kan de zon in de winter helemaal niet meer opkomen overdag. Dan blijft het dus de hele winter donker. Wat merkte je aan jezelf tijdens de poolnacht?
Wat ik vooral merkte, is dat het wat lastiger is om op tijd naar bed te gaan. De meeste mensen sliepen wel wat slechter. En sommige mensen werden ook een beetje chagrijnig. Was je dat zelf ook? Eh...Ik ben zelf altijd vrolijk. Het was meer het moment dat we de eerste zonsopkomst weer zagen...en dat was maar een paar minuten, dat de zon boven de horizon uitkwam. Op dat moment besef je pas hoe maf het is om zo lang in het donker te zitten.
Wat eet je meestal? De laatste maanden eten we alleen maar uit blik of uit de diepvries. De bruine boterham met kaas mis ik wel. En het verse eten. Want er zit geen groenteboer om de hoek natuurlijk. Verse groente of fruit kan maar een paar keer per jaar geleverd worden op het kamp. Het is dus vooral eten uit blik. Ja, dat merk je wel echt. Van het idee om gewoon weer een tomaat te eten... daar kan ik echt wel blij van worden. Dan denk ik: O, met de eerste vlucht komt er weer wat sla. Binnenkort landt eindelijk het eerste vliegtuig in maanden... met groente aan boord, en krijgt Floris z'n tomaat.Op een gegeven moment mis je gewoon je familie, je vriendin, je vrienden. Maar ook gewoon wat verandering. Er is hier niks. Je moet jezelf een beetje vermaken. Op een gegeven moment ben je daar een beetje klaar mee. Doedoei! KINDEREN: Doedoei! Floris moet nog een paar maanden blijven op Kamp Concordia.
Maar voor het einde van dit jaar mag hij weer naar huis. En daar kijkt hij enorm naar uit.