We hebben allemaal eens gehoord van Vincent van Gogh. De schilder kreeg in zijn leven te maken met psychische aandoeningen. Veel van Van Gogh zijn schilderijen bevatten emotie zonder echt iets emotioneels te laten zien. Kijk bijvoorbeeld naar dit schilderij. Welke emotie brengt het bij jou naar boven? En deze. Ik vind deze toch echt een stuk droeviger dan de vorige. Beide zijn landschappen, maar toch brengen ze een heel ander gevoel over. De lichte en felle kleuren komen al snel vrolijker over dan donkere en hardere kleuren. Maar het kleurgebruik is niet het enige waar we de gevoelens van Van Gogh uit kunnen afleiden. Zo zijn zijn gevoelens ook goed zichtbaar in zijn landschappen. Landschappen leken voor Van Gogh een ontsnapping aan zijn ziektes en mentale gevechten. Het lijkt erop dat hij in de zwaarste maanden van zijn leven steeds meer landschappen begon te schilderen. Bijna alles wat hij in zijn latere leven schilderde was een landschap of iets anders dat sterk door de natuur werd beïnvloed. Van Gogh was altijd gefascineerd door de natuur en de landschappen die hij schilderde. Natuur bracht Van Gogh rust maar ook was het de meest inspirerende voor hem om te schilderen. Als ik geen liefde had voor natuur en mijn werk, zou ik ongelukkig zijn. Opmerkelijk is dat zijn landschappen veranderen van tamelijk vredige boomgaarden naar meer verontrustende korenvelden. Eerst was het in de schilderijen vaak dag en gebruikte hij daarvoor felle kleuren. Pas vlak voor zijn overlijden gebruikte hij vaak donkere kleuren, zoals donkere blauwtinten. Die landschappen zijn vaak bij nacht of er zijn onweerswolken afgebeeld. Later in zijn leven gebruikt Van Gogh ook de natuur om te vertellen wat hij niet in woorden kon uitleggen. Het laatste wat hij ooit zou schilderen was dan ook de natuur.
