Het voelt lekker denk ik. Want als ik het bij mezelf doe... Ja, het voelt lekker. Hij moet nog een beetje wennen, want hij heeft 'm pas een paar weken. Maar Guido kan steeds meer met zijn hand uit de 3D-printer, alleen gamen doet hij toch het liefst zonder. Ik ben dus geboren met een knuistje. Er ging dus iets fout in mijn moeders buik. Ik bleef blijkbaar ergens haken. Iedereen heeft wel wat. Dat zeg ik maar altijd. Toevallig zag Guido een filmpje over een kunsthand uit de printer en dat leek 'm wel wat. Ik dacht: Dat wil ik ook hebben. Via het ziekenhuis kwam Guido terecht bij Stefan. Hoi Guido. Hoi Stefan. Hoe is het? Kom verder. Stefan heeft veel ervaring met 3D-printers en wilde de hand wel maken. Het maken van een 3D-hand is makkelijk. Je kunt het model van internet halen. Dat wordt in een programma op de computer omgezet naar een programma voor de printer. En dan kun je hem makkelijk printen. En dat is ook nog eens goedkoper dan een kunstarm uit het ziekenhuis. Voor kinderen komt dat goed uit, hun armen groeien nog... en ze hebben dus vaker een nieuwe hand nodig die past. Die middelvinger mag nog even iets strakker zijn. Dat moeten we nog even doen. Guido mocht zelf kiezen welke kleur zijn hand kreeg. Ik koos Bayern München-kleuren en bij toeval werd dit ook nog erop geplakt. Van ik heb heel veel dingen van Beyern München. Hij is niet alleen voetbalfan, Guido houdt ook van tennis. En daar kan hij zijn nieuwe hand goed bij gebruiken.
