Je tijdlijn staat er vol mee. De meest verschrikkelijke beelden uit de Gazastrook. Maar terwijl de wereld kijkt naar dit stukje grond, gaat het nog geen honderd kilometer verderop ook helemaal mis. Hier op de Westelijke Jordaanoever. Gewapende kolonisten en Israëlische militairen vallen Palestijnen aan. In deze video hebben we het over de bezetting van de Westelijke Jordaanoever en hoe het is om hier te leven. Juist dat militairen zijn verscherpt of kortingskaart. Dit is de Westelijke Jordaanoever. Als ik het over de Westelijke Jordaanoever heb, dan bedoel ik dit gebied. Een stuk land tussen Israël en de rivier de Jordaan. Vandaar de naam. Hier wonen zo'n 3 miljoen Palestijnen. Israël bezet dit gebied. Zie je deze lijn? Dat is een gigantische barrière die Israël gebouwd heeft. Muren en hekken van bijna tien meter hoog. Dwars door steden als Bethlehem en Jeruzalem. Sinds 2002 is daar telkens een stukje bijgekomen. Volgens Israël om Israëliërs te beschermen tegen Palestijnse aanvallen. Israël heeft op de Westelijke Jordaanoever militairen checkpoints en eigen snelweg wegen aangelegd. Die Palestijnen die op de Westoever wonen niet mogen gebruiken. Gevolg voor de Palestijnen. Zij kunnen zich niet vrij bewegen. Want naast de 3 miljoen Palestijnen wonen hier ook zo'n 700.000 Israëlische kolonisten, die dus wel langs de checkpoints barrière en over die speciale snelwegen mogen. Ja, wie die kolonisten precies zijn en waarom ze daar wonen. Kom ik zo op terug. Dit is dus hoe de Westelijke Jordaanoever eruit ziet. Maar wie het voor het zeggen heeft, is ingewikkeld. Kijk, het gebied is in drie zones verdeeld. In zone A heeft de Palestijnse autoriteit het voor het zeggen en in zone B gaat de Palestijnse autoriteit over het dagelijks bestuur, maar is Israël verantwoordelijk voor de veiligheid. En het grootste deel valt onder zone C. Daar heeft Israël de volledige controle. Oké, dus drie zones een honderden kilometers lange barrière, checkpoints, kolonisten en militairen. Om te begrijpen wat er nu allemaal gebeurt op de Westelijke Jordaanoever moeten we terug de geschiedenis in. In dit gebied liggen heel belangrijke plekken voor joden, moslims en christenen. Zoals het oosten van Jeruzalem, waar onder meer de Tempelberg is, door moslims Haram al Sharif genoemd. De stad Bethlehem waar Jezus zou zijn geboren. En Hebron voor zowel joden, moslims als christenen een van de heilige plekken. Joden geloven dat deze plekken horen bij wat zij het Beloofde land noemen. Deze plek zou door God beloofd zijn aan het Joodse volk. Bovendien zeggen ze “honderden jaren vóór Christus woonden daar ook al Joden in een plek die toen al Israël zou hebben geheten.” Met andere woorden veel Joden vinden dat zij recht hebben op dat land. We kunnen in deze video niet ingaan op de hele geschiedenis van dit gebied. Belangrijk voor nu om te weten de macht wisselde vaak. Er zijn talloze oorlogen, periodes van vrede, volken en koninkrijken geweest. En de naam Palestina klinkt ook al eeuwen niet als een land, maar meer als regio tussen de Jordaan en de Middellandse Zee. Dan spoelen we even door richting het einde van de Eerste Wereldoorlog. Palestina valt onder Brits toezicht en de Britse minister Balfour komt met een declaratie waarin hij de Joden van over de hele wereld een eigen plek beloofd in Palestina. Maar daar wonen al eeuwenlang Joodse, christelijke en islamitische Arabieren. En in de declaratie staat dat de Arabische inwoners met alle rechten die ze hebben daar ook kunnen blijven wonen. Intussen is over de hele wereld Jodenhaat toegenomen, al helemaal tijdens de Tweede Wereldoorlog. Als nazi-Duitsland systematisch 6 miljoen Joden vermoord, de Holocaust daarna vindt bijna de hele westerse wereld dat er een veilige plek moet komen voor Joden.Waar de Britse minister Balfour het ook al over had Israël dus. Maar ja, er wonen dus al heel veel Arabieren. Daarom proberen de Verenigde Naties te bemiddelen. Zij komen in 1947 met een verdelingsplan en daarin staat dat het gebied verdeeld moet worden in een onafhankelijke Joodse en een onafhankelijke Arabische staat. Jeruzalem zou onder internationaal toezicht komen te vallen. Dit plan mislukt en dan breekt in 1948 de Arabisch-Israëlische oorlog uit, waarbij zo'n 750.000 Palestijnen vluchten of uit hun huis worden verdreven. Ook wel de Nakba genoemd, de catastrofe. Arabische landen doen het tijdens deze oorlog alles aan om de stichting van de staat Israël te voorkomen. Maar die komt er toch. In 1949 volgt een wapenstilstand. Wat nu Jordanië is, krijgt de macht over de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem. Er wordt een wapenstilstand grens getrokken de groene lijn. Die groene lijn geeft min of meer de grens aan tot in 1967 de Zesdaagse Oorlog. Israël verovert dan onder andere de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook en op de Westelijke Jordaanoever komt dan een militaire bezetting. De Verenigde Naties veroordelen die bezetting. Zij blijven vasthouden aan het verdelingsplan uit 1947. Later komt de tweestatenoplossing op tafel. Met het sluiten van de Oslo akkoorden in 1993 en 1995 wordt opnieuw geprobeerd om het conflict op te lossen door het gebied te verdelen. Maar ook dat mislukt. Inmiddels is er al jaren niet meer serieus gesproken over zo'n tweestaten oplossing en is dit hoe de Westelijke Jordaanoever er nu dus uitziet. Bezet door Israël. Die bezetting is niet alleen militair. Ook kolonisten spelen een belangrijke rol. Zij bouwen huizen op de Westelijke Jordaanoever, soms woonwijken of complete dorpen. Allemaal zwaar bewaakt door Israëlische militairen en gebouwd met hulp van de Israëlische overheid. Dit noemen we nederzettingen. Soms worden Palestijnen hun huis uitgezet en nemen kolonisten het in. Kolonisten vinden dat ze het recht hebben om hier te wonen. De eerste Israeli's hier kwamen al meteen na de Zesdaagse Oorlog uit een puur godsdienstige overtuiging. Ze hebben dit altijd beschouwd als het land van Israël en verdere argumenten hebben ze niet nodig om het in bezit te nemen. Zij komen uit Israël, maar ook uit andere landen. Zoals deze vrouw uit Amerika die een van de eerste kolonisten naar de Zesdaagse Oorlog was. Rondom die nederzettingen is het altijd gespannen. Die spanningen zijn niet alleen bij de nederzettingen, maar ook bij al die andere plekken waar de Israëlische bezetting zichtbaar is. Bij de militaire checkpoints bijvoorbeeld, waar geen Palestijn zomaar doorheen mag en waar zij zich continu vernederd voelen. Of de muur die Israël bouwde om de Palestijnse bevolking te scheiden van de Israëliërs en van de ene naar de andere plek gaan in het gebied, wordt ook steeds moeilijker. Kijk maar. Op deze wegenkaart zie je hoe Israël complete wegen heeft verboden voor Palestijnen of zelfs speciale wegen heeft aangelegd. Alleen voor Israeliërs. Dus als Palestijnen een bepaald gebied al kunnen bereiken, dan moeten ze soms kilometers omrijden. Terwijl je er met een Israëlische snelweg zo bent. Want niet alle wegen op de Westelijke Jordaanoever zijn beschikbaar voor Palestijnen. Volgens Israel is het voor de veiligheid van Israëliërs belangrijk dat ze hun eigen wegennetwerk hebben. Eigenlijk is zowat de hele internationale gemeenschap het er wel over eens dat deze bezetting illegaal is. Van de Verenigde Naties tot de Europese Unie en ook de Verenigde Staten, de belangrijkste bondgenoot van Israël, keuren het allemaal af. De aanklager van het Internationaal Strafhof vindt het aannemelijk dat Israël oorlogsmisdaden pleegt door de Israëlische bevolking te laten verhuizen naar de bezette gebieden. Mensenrechtenorganisaties zeggen Dit is een apartheidsregime. Toch blijft Israël bijna jaarlijks de bouw van duizenden nieuwe huizen goedkeuren. Het nieuws over de Westelijke Jordaanoever draait uiteindelijk vooral om de mensen die daar leven. Aan de ene kant de kolonisten die ervan overtuigd zijn dat zij recht hebben op dat stuk land en aan de andere kant de Palestijnen die al zo lang leven onder de bezetting. Wij spraken er met de 24 jarige Amir die ons vertelt hoe de bezetting dagelijks zijn leven beïnvloedt. Zoals je hoort, gaat het leven in de Westelijke Jordaanoever vaak samen met geweld en spanningen. Voor de oorlog al toen in het dorp Hurara tientallen huizen en auto's in brand werden gestoken door boze kolonisten. Dat gebeurde nadat een Palestijn twee Israëlische kolonisten had gedood. Daarna een geweld explosie. Dat geweld neemt sinds de ultra rechtse regering van Netanyahu sowieso toe. De minister van Nationale Veiligheid en de minister van Financiën zijn dan ook zelf kolonist. En sinds de opgelaaide oorlog tussen Hamas en Israël is het alleen maar erger geworden. Terwijl Hamas is niet aan de macht op de Westelijke Jordaanoever, dat is de Palestijnse Autoriteit. Toch zijn daar sinds de oorlog meer dan honderd Palestijnen doodgeschoten door het Israëlische leger of Israëlische kolonisten. Volgens mensenrechtenorganisaties neemt het geweld van Israëliërs op de Westelijke Jordaanoever nu toe, omdat de internationale gemeenschap de focus ergens anders heeft liggen. En de hoop op vrede neemt steeds verder af. Dromen over de toekomst, dat doet Amir hier nog wel. Maar hij weet ook een oplossing lijkt nu verder weg dan ooit.
