Ik ben op de Vrije school in Zutphen en vandaag ga ik samen met een groep tweedeklassers praten met Julia. Julia is 19 jaar en was game- en social mediaverslaafd. Het was zelfs zo erg dat ze hiervoor op haar veertiende is opgenomen in verslavingskliniek. Ik ben benieuwd naar haar verhaal. Hey Julia! Hoi. Hoe voel je je? Ik voel me goed. Ik vind het leuk om hier vandaag te zijn en om mijn verhaal te mogen doen. Waar hoop je op zometeen? Ja, dat ze gaan weten wat daadwerkelijk verslaving eigenlijk is. Want het woord wordt heel makkelijk gebruikt, van oh misschien ben je wel verslaafd. Ja, klopt ja. En dat is toch wel moeilijk voor sommige mensen. Ook omdat ik weet hoe moeilijk een verslaving is. En mocht er nou op een gegeven moment vraag worden gesteld en je voelt je er toch niet comfortabel bij, is dat ook helemaal prima. Je hoeft niks te doen wat je niet wil. Dank je wel! Komt helemaal goed. Ja. Zullen we naar binnen? Ja. Let's go! Hey. Hallo.
Hoe gaat het hier? Goed.
Dit is Julia. Kan jij je misschien even kort voorstellen? Hoi allemaal, Ik ben Julia en ik ga jullie vandaag wat vertellen over mijn social mediaverslaving.
Oh oh, wat betekent dat? Wat is mmm? Wie zou over zichzelf zeggen van nou, misschien ben ik wel een beetje verslaafd aan social media. Ik zie jou nee schudden. Beetje ja, ja, beetje klein, beetje oké. Maar als we zeggen verslaving? Ja, hoeveel uur is dat dan bijvoorbeeld? Hoeveel uur zit je dan op social media? Ik denk eigenlijk meer dan 2 uur. Meer dan 2.00u per dag. Wat denk jij als je dan. Ja, vanaf wanneer ben je dan verslaafd aan je telefoon? Het heeft vooral te maken met hoe je je voelt, maar hoe het bij mij was is dat ik op een gegeven moment niet eens zo veel op de telefoon zat. Ik denk dat ik op ongeveer hetzelfde zat als jullie rond 2,5, 3 uur per dag gemiddeld, maar ik voelde me niet goed. Ik gebruikte mijn telefoon om eigenlijk het feit dat ik me niet goed voelde een beetje weg te stoppen. En ook als ik dan niet op mijn telefoon zat, dan dacht ik wel de hele tijd aan mijn telefoon. Maar laten we anders even bij het begin beginnen. Waar is jouw verslaving eigenlijk ontstaan? Ik zat in groep 7 en toen kwam ik Instagram tegen. Als je dan online allemaal reacties krijgt van wauw wat ben je knap Slay, wat zie je er mooi uit, Weet je, dat voelt... Laten jullie dat ook goed voelen als je een like krijgt op een foto? Ja, ja, jawel toch? Nou, dat had ik ook. En hoe meer likes ik kreeg en hoe meer comments ik kreeg van mensen die me er mooi uit vonden zien, hoe meer ik wilde, hoe meer ik nou ja, hoe meer foto's ik wilde maken, hoe meer foto's ik wilde posten. Hey, maar Julia, het klinkt dan bijna alsof je een online leven had en een soort van offline leven dat niet echt op elkaar leek.
Klopt. Eigenlijk zie ik het zo. Je hebt een Julia op social media, maar degene die ik in het echt was, dat was een hele andere Julia. Die sprak niet meer veel. Die loog, die was heel onzeker, was heel bang, die durfde niet te praten, haalde slechte cijfers en hoorde er ook niet meer bij. Maar online was ik populair. Ik had 900 of duizend volgers op Instagram. Eigenlijk tegenovergesteld van wie ik was in het echt. Die energie stak ik allemaal in social media. Wanneer had je die social media verslaving dan? Nou, het was het ergst toen ik dertien was. Want jouw verslaving is eigenlijk begonnen bij een gameverslaving, toch toen je jong was?
Klopt. Via games probeerde ik ook mensen te leren kennen en met ze te praten. En elke keer als ik dan zo'n lobby binnenkwam, was ik helemaal populair online, zeg maar. Dan ga je ook vaker online zijn, want je vindt het belangrijk om die vrienden te behouden.
Nisha, heb jij wel eens een spelletje gespeeld en was je gewoon echt niet weg kon leggen.
Ja, zoals Animal Crossing. En ik had vroeger een eiland en die wou ik echt perfect als een stad laten lijken. En ik speelde dat spel echt urenlang om het helemaal perfect te maken. Maar ik heb het nooit afgemaakt omdat ik het zo stressvol vond en ik kreeg er letterlijk burn-outs van.
Hoe klinkt dat voor jou? Is dat dan het begin van een verslaving?
Nou ja, dat hoeft niet eens zo weet je. Maar ik denk wel dat het iets kan zijn wat daar wel naartoe kan gaan. Kijk, wie heeft jou of heb je zelf op het pad gezet om te stoppen met zo'n verslaving? Of heb je het nog steeds? Als je verslaafd bent, gaat dat nooit meer weg. Je kunt de verslaving onder controle houden. Of in elk geval je kunt niet meer verslaafd zijn, maar je kunt het wel nog steeds hebben. Ik gebruik het niet meer. Snap je? Ik heb geen Instagram meer, ik heb geen Snapchat meer, geen Facebook.
Hoe wist jij dan dat je verslaafd was? Wat voor ja, hoe uitte dat zich?
De eerste weken bijvoorbeeld van de kliniek is een heel goed voorbeeld, want ik kreeg afkickverschijnselen en dat was bijvoorbeeld dat ik heel slecht sliep. Ik zweette de hele nacht. Ik kreeg alleen maar nachtmerries. Ik was helemaal niet gefocust. Ik was constant gestrest, moest dus intern worden behandeld. Dus ik ging naar een soort ziekenhuis voor verslavingen waar ik tien weken heb gezeten. Ik mocht niet zonder begeleiding naar buiten. Ik mocht de eerste vijf weken niet mijn ouders spreken. Klinkt een beetje als een gevangenis, zeg maar. Was dat ook een beetje zo, kreeg je bijvoorbeeld vies te eten of zo, want dat klinkt best wel eng of heftig. Ja, ja, is een goede vraag. Voor mensen die niet in de kliniek hebben gezeten kan ik me goed voorstellen dat je kan zeggen dat het een gevangenis is, want je mag niet naar buiten, je hebt tralies en hebt altijd begeleiding. Je mag ook niet naar de slaapkamer, als je dat, zonder toestemming. Je moet altijd met mensen meelopen. Een manier waarop je kan zien dat het geen gevangenis was, dat we ook hele leuke dingen deden. We gingen bijvoorbeeld graffiti'en en we gingen één keer per week van het terrein af om naar een klimbos te gaan. Miste je ook veel school of kreeg je dat gewoon op de kliniek of zo? Nee, ik kreeg geen school. Je kan voorstellen 2,5 maand, dat is best wel veel. Ik heb toen ook de keuze gemaakt erna om niet meer, ik zat in drie gymnasium toen ik, dat ben ik van drie gymnasium naar een andere school gegaan. Toen ben ik havo gaan doen.
En je komt dan uit die kliniek. Dan kan je volgens mij niet gelijk weer je telefoon pakken en weer doorgaan alsof er niks aan de hand was.
Ik ben toen ik uit de kliniek kwam ben ik gelijk overgegaan op een Nokia. Dit is mijn oude Nokia. Wat schattig! Gebruik nu nog een andere Nokia? Nee, ik gebruik geen Nokia meer. En ik merk ook omdat ik me veel blijer voel dat het ook veel makkelijker is om weg te leggen. Toen je dus geen telefoon had hoorde je er dan ook weer niet bij omdat je geen telefoon had? Nee eigenlijk toen ik uit de kliniek kwam is er heel goed op gereageerd en dat heeft mij altijd nog verbaasd. En tuurlijk was het voor mij in het begin heel moeilijk dat iedereen naast me op hun telefoon zat, maar op een gegeven moment werd dat ook makkelijker, want ja, dan raak je eraan gewend. Kom je nu wel online of ben je er compleet mee gestopt? Nou, ik heb nu alleen TikTok en dat gebruik ik eigenlijk een beetje als een soort YouTube. Gewoon af en toe een beetje scrollen.
Is er misschien iets wat jullie aan Julia willen meegeven?
Ik wou het complimentje eigenlijk al de hele tijd geven, maar ik wist niet echt wanneer. Ik vind dat je er heel mooi uitziet. En sowieso ja... Dank je wel! Dus ik ben ook heel blij dat het weer goed met je gaat en zo. Superlief! Ja, heel erg lief! Ik vind het ook bijzonder dat je dat nu gewoon zo echt durft uit te spreken. Waarschijnlijk omdat meerdere mensen met die struggles zitten en zo. Precies ja. Misschien denken jullie wel van niet, want jullie denken huh social media verslaving. Dat is eigenlijk heel raar. Maar heel veel mensen zeggen dat ze verslaafd zijn, terwijl je eigenlijk helemaal niet verslaafd bent, maar het gewoon heel erg leuk vindt. Maar ik denk dat het heel erg belangrijk is om te weten wat bijvoorbeeld een verslaving wel echt is en wat het met mensen kan doen. Dus ik hoop dat dat, dat ik jullie dat heb kunnen leren. Hoe vond je het gaan? Ja, ik vond het heel goed gaan. Ik vond het heel leuk om te zien dat ze echt daadwerkelijk erop ingingen en erop reageerden en ook zelf wel herkenning hadden in mijn verhaal. Ja, ik vind het echt superdapper dat jij je verhalen willen delen met ons en met de groep, dus ontzettend bedankt. voor je tijd.
Nou, dank je wel! Ik vond het wel echt heel erg fijn om het daarover eens een keertje te hebben. Ik had eigenlijk best wel een beetje medelijden met haar dat ze dat allemaal moest doorstaan. Maar ja, ik ben ook blij voor haar dat het nu over is en dat het goed met haar gaat. Misschien iets minder op mijn telefoon, ook al heeft het niks met schermtijd te maken. Ik zit wel heel lang op mijn telefoon en ik wil dat zelf ook minder maken. Ja, het is toch wel een beetje spannend en zo wat ze allemaal vertelt dat ze naar zo'n kliniek moest en haar ouders niet mocht zien. Dus dat vond ik echt heel erg zielig. Omdat ik ook wel een beetje bang ben dat ik verslaafd word, want ik zit al heel lang op TikTok en dat vind ik veel te veel. Nou soms is het moeilijk om mijn weg te leggen, maar gewoon even dat je eroverheen gaat en leg hem even naast je neer en kijk even bijvoorbeeld wat je vrienden aan het doen zijn.
