Ik ben op praktijkschool De Einder in Den Haag en vandaag ga ik met een groep leerlingen praten met Dely. Dely Had een zware jeugd en op de middelbare school belandde hij totaal op het verkeerde pad. Het was zelfs zo erg dat hij op zijn zeventiende naar de gevangenis moest. Ik ben benieuwd hoe de klas reageert op zijn verhaal. Hey Dely. Hallo, Hoe voel je je? Gespannen, een beetje zenuwachtig. Komt niet vaak voor dat ik dit mag vertellen aan een groep jongeren of mijn verhaal mag delen. Dus ja, komt toch wel een beetje spanning bij kijken. En waarom is het dan voor jou belangrijk om je verhaal te vertellen aan de klas? Ik heb mij op jonge leeftijd vaak zelf niet gehoord gevoeld en dat miste ik. En ik hoop dat ik met mijn verhaal wat kennis kan meegeven aan de jongeren. Is goed, laten we gaan. Hey iedereen, dit is Dely. Kan je jezelf even kort voorstellen. Ik ben Dely, ik ben 31. Ik ben ervaringsdeskundige en ik ga jullie vertellen over mijn weg naar de jeugdgevangenis. Waar is jouw weg naar de gevangenis dan gestart? Ik heb niet op het reguliere onderwijs gezeten. Ik heb op een school gezeten voor zeer moeilijk opvoedbare kinderen. Op zo'n school was er, er was altijd ruzie. Elke dag ruzie, of het nou met leerlingen was of met docenten. Er was elke dag wel een ruzie. Het was elke dag weer een beleving wat je gaat meemaken op school. Ook tussen leerlingen en docenten. Hoe ging dat eraan toe? Leerlingen hadden vaak een grote mond tegen docenten en een docent laat ook niet vaak over zich heen lopen. Heb ik wat verkeerd gezegd? Waarom lach je? Wat maakt dat je lacht? Wil je het vertellen? Wil je het delen? Nee, je vertelde dus dat er heel veel ruzie was op school. Maar dus niet alleen tussen de leerlingen, maar ook tussen leerlingen en docenten. Ja, doordat we al zeer moeilijk opvoedbare stempel hadden, werd het ons ook vaak niet makkelijk gemaakt door de docenten. En ik denk dat dat ook onderdeel is daarvan. Dat we ons vaak niet gehoord voelen of dat stukje aandacht nodig hebben. Dat resulteerde er dus in dat we vaak ruzie hadden met docenten, schelden, stoelen of andere voorwerpen gooien naar docenten. Hoe zou dat voor jullie zijn? Stel dat er dus altijd ruzie is op school, zijn jullie het dan, ja, spannend vinden om naar school te gaan? Ik zou gewoon ziekmelden. Ja, snap ik. Dus ja, ik zou gewoon naar bed gaan. Ik werd in het eerste jaar veel gepest, vooral omdat ik, ik droeg niet de merken, de dure merken die iedereen droeg op school. Weet je nog waarom het dragen van merkkleding zo belangrijk was bij jou op school? Het creëerde een bepaalde imago. Als je merkkleding had dan, dan kon je erbij horen. Dan was je al snel een van de jongens of een van de meiden. Wat vinden jullie daarvan? Ben je ja cooler als je merkkleding draagt? Voor mij was het meer belangrijk omdat ik... Ik loog al heel veel, Ik was al aan het stelen en dan om ook nog gepest te worden op school omdat ik niet de juiste kleding droeg. Dat werd voor mij te veel. Uiteindelijk ging ik stelen om ervoor te kunnen zorgen dat ik ook dure kleding kon halen. Dacht u ook ooit dat het ook gewoon slecht was wat u deed? Op die leeftijd en met alles wat ik wat er om mij heen gebeurde, vond ik het niet erg. Weet je nog naar wie jij opkeek in die periode? Ik had wat betreft het stelen en zo niet echt voorbeeldfiguren. Ik ging in mijn middelbare schooltijd ging ik ook, begon ik ook met muziek maken. Een van mijn voorbeelden was toen de Surinaamse familie die tegenover mij woonde. De oudste broer van hun die was muziek aan het maken, die was aan het rappen. Het sprak me aan dus ik dacht dit ga ik ook doen. En waar rapte jij toen over? Dure kleding, stoer gedrag. Ik begon eigenlijk met rappen over dingen die ik niet deed of niet leefde of niet had. Kijken jullie ook naar rappers op? En waarom? En wat vind je van hun videoclips? Hoe kwam je daarachter? Kennen jullie ook mensen in jullie omgeving die muziek maken? Ik heb...Is een goede vraag. Ik heb nu wel verdiend wat ik vroeger wou, maar op een andere manier. Ik heb er keihard voor gewerkt. Dus dat stoere imago van artiest zijn, dat dat is wat ik wou. Alleen maar niet, niet... Het hoefde niet per se stoer te zijn, maar ik wou wel graag mijn boodschap overbrengen met muziek en mijn emotie in muziek leggen. Er kwam een moment dat ik ging stoppen met onzin rappen en niet meer ging rappen wat ik niet leefde en dat ik echt ging rappen wat ik wel echt leefde en wat ik wel echt deed. Dus ik ging echt meer mijn emoties en mijn gevoel in mijn muziek zetten.
Maar je bent op een gegeven moment meer muziek aan het maken. Je gaat misschien niet met de juiste mensen om. Hoe ben je dan uiteindelijk toch in de gevangenis beland? Wat is daar tussen gebeurd?
Ik heb vrienden de mogelijkheid gegeven om zich na een overval, tijdens de overval bij mij in de schuur om te kleden. Dat zorgde ervoor dat ik medeplichtig was. Ik wist van wat er gebeuren zou. Ik wist wanneer het gebeuren zou. Ik wist door wie het gebeurd was. Dus ja, zodoende was ik medeplichtig aan het verhaal. Als je in de jeugdgevangenis zit, dan probeer je wel het beste ervan te maken en je roeit met de riemen die je hebt. Maar het is geen leuke ervaring, je hebt geen vrienden die je spreekt. Je familie spreek je niet. Je mag je moeder één keer per dag, hooguit twee keer per dag bellen. Je hebt geen vrijheid meer, je gaat niet meer naar school, je hebt geen dagbesteding meer. Het enige wat wat om jou heen is, is een cel. Je hebt geen tv. Enige wat je hebt is radio.
Wat heftig. Wat vond je ervan toen je dat hoorde? Ja, ik weet niet. Had je verwacht dat zij dit konden doen? Stel dat je op een gegeven moment niet meer zelf mag bepalen wanneer je naar buiten gaat. Je mag niet meer met je vrienden praten op je telefoon. Je kan niet gamen wanneer je zou willen. Wat zou dat met jou doen? Hoe bedoel je zijn praatjes? Ik heb ook gehuild. Ik heb zelfs drie weken lang gehuild. Ik dacht ook van tevoren zo ik dacht ook wat jij zegt is niet erg als ik in de jeugdgevangenis kom, dus ik heb toch geen telefoon nodig? Ik heb geen PlayStation nodig, totdat je echt alleen bent. Echt alleen zijn is niet leuk. De grootste les die ik echt uit de jeugdgevangenis heb gehaald is dat je echt waardevol moet zijn voor alle kleine dingen die je hebt in je leven. Je merkt pas wat je kwijt bent als je het mist. Nou, ik wil je in elk geval super bedanken voor je tijd! Ik vind het echt heel stoer dat je je verhaal durft te vertellen aan mensen die je eigenlijk nog helemaal niet kent. En hoe vond je het gaan? Ja, ik vond het hartstikke leuk. En denk je dat het verhaal bij ze is overgekomen?
Ja zeker, zeker. Ik kon wel aan de koppies zien dat het wel binnenkwam, dus dat was eigenlijk best wel fijn. Ik vind het in ieder geval heel erg tof dat je je verhaal wilde delen. Ik heb er heel erg veel van geleerd. Ik hoop de leerlingen ook. Dus dankjewel daarvoor! Ik vond het verhaal interessant en ik vond het ook heel heftig wat die moest meemaken en zijn leven. Ga niet andere dingen doen om je in de nesten te werken, te komen in de problemen. Die bijven gewoon doorgaan. Misschien minder agressief gedrag tegen anderen tonen omdat je weet nooit hoe degene behandeld wordt, net als thuis of op andere plekken. Denk wel na over je toekomst dat het wel invloed heeft daarop, want niet alles kan in één keer weer veranderd worden.
