Er zijn veel landen in de wereld waar kranten of tv programma’s niet vrij zijn in het nieuws dat ze brengen. Ze moeten hun nieuwsberichten eerst aan een ambtenaar van de regering laten zien. Die controleert dat. En als het in de ogen van de regering geen goed bericht is, gaat het niet door.
Het zijn landen zonder persvrijheid. De pers mag daar al helemaal niet kritisch over hun eigen politieke leiders zijn. Doen ze dit wel, dan krijgt een krant of tv-station last met de overheid, wordt verboden of mag zelfs helemaal niet meer verschijnen of uitzenden. Je noemt dit censuur.
De landen in de wereld waar het allerminste persvrijheid is, daar wordt onderzoek naar gedaan, zijn Turkmenistan, Noord-Korea en Eritrea, maar ook hele grote landen die we allemaal kennen zoals China en de Sovjet-Unie is de vrijheid van pers veel beperkter dan hier in Nederland. In landen waar weinig persvrijheid is zijn sowieso veel minder journalisten en die journalisten, die zijn vaak in dienst van de Staatsmedia en dat betekent dat ze alleen maar dingen schrijven die positief zijn over de Regering. En dat betekent dus ook, dat de burgers alleen maar berichten horen dat alles hartstikke goed gaat en geen onafhankelijke berichten zoals wij hier in Nederland wel krijgen.
TV wordt in veel landen ook als propagandamiddel van de Overheid ingezet. Regeringen brengen zo hun eigen standpunt naar voren, daardoor krijgt de bevolking een eenzijdig beeld van wat er in het land gebeurt. En dat is precies de bedoeling van zo’n regering. Mensen die in die landen anders denken komen niet aan bod in nieuws- en actualiteitenprogramma’s. Medewerkers van kranten en tv-stations worden geselecteerd op hun trouw aan de regering. Zo wordt er aan beeldvorming gedaan en de meningsvorming van de bevolking wordt beïnvloed.
In landen waar dictatoriale regimes aan de macht zijn, daar zijn de mediakanalen ook vaak in handen van diezelfde Staat. Dus die bepaalt wat je ziet op tv en vooral natuurlijk over politieke onderwerpen is dat precies wat de Regering wil vertellen en dat de burgers ook horen. En zo krijg je dus niet een onafhankelijk beeld van wat er in het land gebeurt.
