Groep 6/7/8

Rachel en Elbert ontdekken hoe briljant en uniek dieren zijn gemaakt aan de hand van allerlei weetjes.


Tussen Kop en Staart

Mens en lichaam

Bekijk ook

Extra's

Schooltv biedt meer dan video's! Ontdek onze extra inhoud:

Ontvang jij de nieuwsbrief al? Blijf op de hoogte door je aan te melden en ontvang elke maand een nieuwsbrief naar keuze in je inbox!

Elbert, ik ben in een paardenziekenhuis geweest. Ja, een intensive care speciaal voor paarden, voor veulens. Er waren twee veulens en deze had bloedvergiftiging. Dat is vet gevaarlijk. Ja, en het was heel naar om te zien. Komt hij er wel bovenop? Dat hopen we wel. Op zich zijn z'n kansen redelijk goed op dit moment maar ze liggen niet voor niks op de intensive care. Wat een schat. Ja. Is dat z'n mama? Ja. We willen graag dat de band tussen merrie en veulen blijft bestaan dus de merrie staat nu even te eten, maar ze staat ook vaak te kijken bij het veulen. Heeft de moeder door dat het veulen niet gezond is? Ja, zeker. Dat merk je heel erg goed aan ze. En op het moment dat veulens echt heel erg ziek zijn, verliezen de merries het vertrouwen erin. Dan laten ze hem een beetje in de steek. Deze merrie is nog gek op haar kindje. Dat geeft voor ons ook weer dat er nog hoop voor het veulen is. O, wauw. Ja, de natuur weet dat vaak eerder dan dat wij dat weten. Fascinerend, he? Ja, echt. Maar er was nog een veulen. Dat is een bijzonder verhaal, want dat veulen heeft een muilkorf om, niet omdat hij vals is, maar omdat hij niet van z'n moeders melk mocht drinken. Want in die melk zitten bepaalde antistoffen waar het veulen ziek van wordt. Hij mag er echt niet van drinken. Nou, dat komt wel weer goed en ik kreeg mooi de kans om een veulen vervangende melk te geven. Gaaf, hee. Ja. Goed zo. Krijg je nog lekker wat extra melk, he schat? Ik zie dat de moeder een hele stellage om haar uier heeft om te voorkomen dat het veulen gaat drinken. Ja, we hebben het uier beschermd van de merrie zodat het veulen daar niet bij kan drinken. We melken het uier wel steeds leeg want de melkproductie gaat gewoon door. Daarnaast heeft hij nog dit snuitje om. Zo hebben we een dubbele beveiliging. Als de één afgaat of losgaat, dan is er nog een bescherming. Hee, dank je wel dat ik even mee mocht kijken. Ja, graag gedaan. Leuk.

Paardenziekenhuis

Rachel neemt een kijkje in een paardenziekenhuis. Daar heeft een veulen een bloedvergiftiging en een ander veulen wordt ziek van de melk van zijn moeder.

Veulens op de intensive care

Tijd voor kraambezoek. Pasgeboren: een zebra. Aw...Ja, ik ging daarnaartoe met natuurlijk een kraamcadeau. Dus ik zei: We moeten een hele bos bloeiend koolzaad meenemen. Gezond, lekker groen. Ja, ja, ja. Dat is een goeie, maar ik denk: Fluitenkruid is echt lekker voor een zebra. We gaan het zien. Oke, het moment van de waarheid. Wordt 't het witte fluitenkruid van Rachel of het gele koolzaadbloemetje van mij? Ik denk dat die zebra's met hun zwart-witte wereld weleens wat kleur kunnen gebruiken. Mooi kraamcadeautje, toch? Aw... een kleintje. Een jonge zebra. Hij gaat nu proberen te drinken. Net geboren. Hee, Job. Hoi. Mooi, hee. Mooi, he? Nog maar net geboren dus. Ja, hij is nu vijf dagen. Hij is bruiner dan z'n moeder, he? Ja, zebra's worden altijd een beetje bruin met wit geboren. Dan vallen de haren eraf en worden ze zwart met wit. Heb je sappige verhalen over de bevalling? Teleurstellend, helemaal niet. Zebra's wachten tot iedereen weg is. Tot het rustig is en dan bevallen ze. Dus als je erbij gaat zitten wachten? Doen ze niet. Kun je dat verklaren vanuit een natuurlijke leefomgeving? Ja, ze willen dat er geen roofdieren of bedreigingen bij zijn. Dus ze wachten tot het helemaal rustig is. En dan gaat het heel snel. Ja? Ja. Zodat ze ook weer kunnen vluchten als er gevaar is. Precies, en in een half uur zeker, maar vaak sneller. Dan kan het jong staan en lopen en met z'n moeder mee. Die moeder is erg op haar hoede. Ja, die beschermt dat jong. We laten de moeder en 't jong altijd eerst een paar dagen met rust... totdat ze een goeie moeder-kindband hebben en dan controleren we ze. Krijgt hij een chipje en kijken we of het een jongentje of meisje is. Dat gaan we dus nu uitvinden. En we gaan kijken wat ze liever heeft: het koolzaadbloemetje of het fluitenkruid van Rachel. Ik doe er geen uitspraak over. Nee? Nee. Oke, spannend. We gaan moeder en jong scheiden, anders is het veel te gevaarlijk. Dan zou ze gaan trappen. Jazeker, bijten. Dan krijgt het jong de chip, leg ik de bloemen neer en mogen ze weer bij elkaar. Kijk, nu zit het jong apart en Vincent gaat hem vangen. Om de jonge zebra niet te veel stress te geven moet het chippen snel gebeuren. De piepkleine chip wordt via een injectienaald net onder de huid geplaatst. Zo kunnen de dierverzorgers met een apparaat de code aflezen en weten ze altijd met welk dier ze te maken hebben. Even kijken of het een jongetje of een meisje is. Het is een meisje. We hebben een meisje. Een meisje is het. Ik leg snel de bloemen neer. Ja. Bos één...En bos twee. En bos twee. En dan laten we mama erbij en de rest van de groep. Ze hebben nog niet echt zin in het cadeautje. Ze zijn een beetje van slag, dus daar gaan ze straks van smikkelen. En dan horen wij het van jou. Tuurlijk. Want wij willen weten wie gewonnen heeft. En een naam voor 't baby'tje? Die kunnen we nu gaan verzinnen. Het is een meisje. Ik weet nog wel een leuke naam. Wat dan? Eh... Rachel? Nee. Moet Afrikaanser klinken zeker? Ja, dat moet wel. Moet een beetje Afrikaanser klinken. En de naam van het jonge zebraatje is geworden: Ifama. Dat betekent zoiets als: Allen zijn goed. Ifama. Ifama, pfff. Is toch ook een mooie naam? Nou, hij keek heel vies bij Rachel. Maakt niet uit, het gaat om 't eten. Wie heeft gewonnen? O, alsjeblieft een beetje goed nieuws. Ik? Beide! Want die nacht zijn beide bossen verdwenen.

Pasgeboren zebra

Elbert gaat op kraambezoek bij een jonge zebra. Deze moet gechipt worden en er wordt gekeken of het een jongetje of een meisje is.

Op kraambezoek

De snijtafel. Als je dierenarts wil worden, moet je leren hoe dieren er ook vanbinnen uitzien. Je moet er dus in snijden. In dode dieren natuurlijk. Vandaag op de snijtafel: Ik denk een legkippetje. Een kippetje. We gaan kijken hoe eieren worden gemaakt. Dus mijn opdracht aan jou is: Ga maar een ei zoeken. Het lijkt wel Pasen, alleen ik... Hahaha! Ik moet ze dus dit keer niet in het weiland zoeken, maar in de kip. Want daar worden ze gemaakt. Maar hoe gaat dat? Ik denk ergens in de buik. Daar zou ik wel beginnen, ja. Uiteindelijk komt een kippenei hier ergens uit. Weet je hoe dat heet? Cloaca, toch? Ja, heel goed. Cloaca, ja. Vogelsoorten hebben eigenlijk maar één gat. Daar komt de plas uit, de poep uit en dus ook de eieren. En ook de eieren, ja. Hier zie ik duidelijk de cloaca. Ho. Eerst nog een drolletje. Die komt er dus ook uit. Ik ga langs het borstbeen omhoog knippen en ik zie allemaal darmen. Oke, hier langs het borstbeen knippen. Ribben doorknippen. Nu kijk je helemaal mooi in de buik. Dit voelt als een maag. Ja, dat is een van de magen. Heeft een kip meerdere magen? Een kip heeft twee magen. O. Hee! Kijk. Heb je er een gevonden? Ik zie eidooiers. Dat hele gelige dat je gelijk al ziet. Wat denk je dat dat is? Dat moeten de eierstokken zijn. Ja, eierstok. Ze hebben er maar één? Maar één. Mensen hebben er twee. Ja, vogels maar één. Ah. Je ziet ook hoe veel ruimte dat kost. Heel groot, ja. Geen ruimte voor twee. Hierachter nog veel meer. Allemaal hele kleine eierdooiertjes. Maar ik zie hier allemaal eierdooiers, maar er moet nog eiwit omheen en nog een schaal. Waar gebeurt dat dan? Dat gaan we nu zien. Op zoek naar de eileider, daar moet hij doorheen. Net als bij mensen. Net als bij mensen. Alleen zijn de menseneitjes bij een vrouw piepjeklein. Superklein. Die zijn zo groot als de punt van een potlood. Ja, zoiets, van een speld, ja. Hier zie ik wel een soort buis. Dat is de eileider. Waar zit de opening? Hier. Die? Ja, dat is de opening zo te zien. Hier ben ik in de eierleider. Dit is een buis, die loopt vanaf hier helemaal naar de cloaca toe. Hee, daar zit nog een ei in. Hebben we gevonden. Een heel ei! Je mag hem eruit gaan halen. Kijk, jongens. Man. Een heel af ei. Oke, ik zie hier eigeel. Ja, de dooier. En hier een heel af ei. Ja. En wanneer is dan dat eiwit en die eischaal eromheen gekomen? Dat gebeurt in de eileider. Dan moeten we die er even uithalen. Deze buis. Tijdens de tocht van begin naar het eind... komt er dus eiwit omheen en een eischaal. Ja. Dat kan die buis gewoon doen? Ja, dat is in die buis. Hier zit eigenlijk klierachtig weefsel dat eiwit kan maken... en om dat ei heen draperen. Ja, dat duurt een uurtje of twee. Dan komen hier aan het einde van de eileider de zachte schalen eromheen. Dat vliesje dat je ziet als je een eitje pelt. Dat klopt. En dan hier, die heb je er nog ingelaten... Ja, hier. In dit zakje, aan het eind van die buis, komt de schaal om het ei heen. Ja, de harde schaal. De harde schaal. Zo te zien is hij nog niet af. Nee. Maar dat duurt ook ongeveer 20 uur. Wauw. Dus hoe maakt een kip een ei? Door gewoon een ontzettend knappe eileider te hebben. Die dat in hoeveel uur klaarspeelt? Een dag. Ongeveer een dag. Ze leggen elke dag een ei.

Hoe worden eieren gemaakt?

Elbert gaat op de snijtafel op zoek naar de eieren in een kip. Een kip doet ongeveer een dag over het leggen van een ei.

De snijtafel

Nou, wat zeg je ervan? Ik breek hem eerst even mooi doormidden. Wauw. Hoh! Wow. Hij valt helemaal uit elkaar. Het is vooral heel veel plantaardig spul. Ja, ik denk of een nijlpaard of een neushoorn of een giraf. Echt een grote graseter moet het zijn. Pff. Je mag EEN ding zeggen. Oke, ik zeg eh... nijlpaard. Jammer, Elbert. De poep kwam hieronder vandaan. Een Aziatische olifant. Oh... ik zat echt wel in de buurt. Peter. Hee Rachel. Ik kom voor poep. Oh. Wat ben jij nou aan het doen? We gaan de olifanten douchen. Douchen? Dat vinden ze heerlijk, ze zijn gek op water. Het zijn Aziatische olifanten en die zijn er zeker gek op. Douchen is heel goed voor ze, het is goed voor hun huid. Ze houden het vocht mooi vast in de plooien van hun huid. Zo koelen ze af, want ze kunnen niet zweten. Ze kunnen niet zweten? Nee. O, wauw. Kijk. Oh, wat lekker. Hee! Hahaha! Dus dat water ligt dan zo in die plooien en wat doen ze dan? Dat kun je hier mooi zien. Al deze plooien in de slurf, 't hele lichaam zit vol met huidplooien. Wat doet ze nu? Ze is me aan het besnuffelen? Ja, in de hoop dat je wat lekkers hebt. O, kijk nou. Wauw. En sterk, heel krachtig. Je merkt echt dat er een grote spier in zit. Ja, er zitten 100.000 spieren in. Wauw. Ik hoef niet lang te zoeken voor de poep. 't Is de makkelijkste mest die er is. Ja, niet te missen. Olifanten zijn planteneters denk ik. Ja, helemaal plantaardig, klopt. Oke, olifanten eten appels, dat heb ik net gezien. Ja, een heel klein beetje maar. Hooi eten ze. En ze eten elke dag verse wilgentakken. Dat is het. Ja. Maar dat klinkt toch bizar voor zo'n enorm dier? Dat ze kunnen overleven op wat hooi en wat wilgentakken? Daar hebben ze ontzettend veel van nodig. Een volwassen olifant eet 100 kilogram product per dag. 100 kilogram product. 100 kilo. Wij eten een biefstukje, dat is 150 gram, ben je een grote eter. Zeker, ja. 100 kilo voor een volwassen dier. Vandaar dat ze zo poepen. Ik ga wat meenemen. Zou Elbert zien dat dit van een olifant is? Ja, dat weet hij. Dat denk ik eigenlijk ook. Zo. Elbert, deze emmer speciaal voor jou. Op naar de studio, Peter. En toch had ik het fout. Je had het lekker fout. Je had het lekker fout. Het was een olifant. Kak. Ja, kak inderdaad. Olifantenkak.

De poep van een Aziatische olifant

Rachel neemt poep mee van een Aziatische olifant. Deze grote dieren eten hooi en takken. Dat klinkt niet veel, maar ze eten er wel honderd kilo per dag van.

Olifanten eten honderd kilo per dag

Pasgeboren... een vogelspin. Nou, kleine vogelspinnetjes. Is dat schattig? Kraamvisite, dus kraamcadeautje. Wat neem ik mee? Krekels. Ja. En ik dacht: ik neem gewoon een rups mee, want die zijn tenminste sappig. Maar zijn ze nou schattig als ze klein zijn? Ik vond ze wel iets schattig ze hebben. Zijn ze voor de rups gegaan? Dat gaan we zien. Hier zijn allemaal hele bijzondere dieren. Ook reptielen en zo. En er zijn vogelspinnetjes geboren. Ik ben heel benieuwd waar ze op af gaan. Volgens mij vindt deze mij wel een lekker hapje. Hee Rogier. Hee Elbert. Gefeliciteerd met de geboorte. Dank je wel. Het is nu al een enorme spin. Ja, vind je dat? Dit is nog een baby? Ja. Als ze pasgeboren zijn, zijn ze nog een stuk kleiner. Echt piepklein. En die piepkleine vogelspinnetjes beginnen als een klont eitjes... die de moederspin verpakt in een zelfgemaakte zak. De moeder houdt die eizak bij zich... totdat ze voelt dat de eitjes zijn uitgekomen... en dan is ze trotse moeder van soms wel 200 babyspinnetjes. Wat denk je dat ze het liefst eten? De sprinkhaan of de rups? Nou, je hebt wel hele grote dingen bij je. En ten tweede zijn ze volgens mij dood, wat je in het potje hebt. Ja. Ze zijn zo dood als een pier. Nou, dat zal een spin niet eten. Spinnen willen echt jagen op eten en ze willen het ook zien bewegen. Dus als daar een insectje bij in de buurt komt dan pas zullen ze het pakken. En dan moet-ie ook nog een stukje kleiner zijn dan deze. Kan hij ook op mijn hand lopen? Ja, zeker. Wel een beetje spannend. Hij zal gewoon de weg vervolgen die je een beetje duwt. Als je wat gaat duwen dan komt-ie gewoon je hand op gewandeld. Je kan een spin een beetje sturen. Je voelt hem niet eens. Als je je ogen dichtdoet zou je niet eens voelen dat je een spin vasthebt. Ik voel wel iets heel lichts op mijn hand. Heel zacht. Net wattenstaafjes. Ja, inderdaad. En dit is... de liefhebbende moeder. Je kunt je handen het beste gewoon vlak houden dadelijk. Want zijn loopt gewoon over je handen alsof het de vloer is. Zij merkt niks van mijn hand of jouw hond, ze merkt alleen de vloer. Dit is een nachtmerrie voor mensen die een spinnencomplex hebben. En toch is het ontzettend zacht. Je zult hetzelfde voelen als net. Die wattenstaafachtige voetjes. Inderdaad. Het weegt bijna niks. Ik vond het net echt wel even griezelig... maar nu-ie hier zo zit ben ik vooral gefascineerd door zijn lijf. Maar is dit nou gevaarlijk of niet? Nee. Wij zijn ten eerste geen eten voor ze natuurlijk. En als je ze rustig benadert, dan zul je ook zien dat ze eigenlijk heel vriendelijk zijn. Onze kraamcadeautjes zijn morsdood. En dat gaat dus niet. Nee. Dat vindt-ie niet vers genoeg, die spin. Dus levende versies hiervan. We hebben een levende rups. Ja. Zo. Oke. En dan kijken we gewoon of-ie daarop reageert. Kijk... Hij denkt: Is dat dan eetbaar? Ja. Die heeft-ie gepakt. Al geprikt ook? Hij heeft hem al in zijn tanden, ja. En zullen we nou even die krekel proberen? Pats. Ik vind wel echt dat hij veel fanatieker en enthousiaster... op dat krekeltje afliep. Bam! Ik ben het met je eens. Je bent de winnaar. Dat vindt-ie toch het lekkerste. Sorry, Rachel. Jij hebt dit gegoogeld. Ehm...

Baby vogelspin

Elbert gaat op kraambezoek bij een baby vogelspin. Vogelspinnen kunnen soms wel 200 babyspinnetjes krijgen. Elbert heeft twee snacks meegenomen, één van Rachel en één van hemzelf. Welke vinden ze het lekkerst?

Als je dierenarts wilt worden, moet je leren hoe dieren er ook vanbinnen uitzien. Je moet er dus in snijden. In dode dieren natuurlijk. Vandaag op de snijtafel: Twee glibberige ogen. Inderdaad. Ze staren mij aan vanaf de tafel. Heel groot. Klopt. Van welk dier zou dit zijn? Ik zie een blauwe schemer, dus ik denk een koe. Een koe. Klopt dat? Inderdaad. Het zijn koeienogen. En het is jouw taak om te achterhalen waarom koeien beter in het donker kunnen zien dan mensen. Ik weet dat mensen kegeltjes hebben en staafjes. Hmm-mm. De cellen op het netvlies waarmee je licht opvangt. Ja. Dan ga ik maar kijken om te snijden toch? Ja. Je mag voorzichtig het oog openmaken. Er zit vocht in. Ja. Ik ben er. Helemaal doorheen? Ja. Mooi rondom zodat we twee helften krijgen. Het komt er helemaal uit, zie je dat. Een soort gel. Ja. Hier zien we de iris. En hier de lens! Ja. De lens drijft op mijn tafel. Kijk, dat harde balletje. Leg die lens, met het glasachtige lichaam maar eens... Kijk, het is een soort vergrootglas. Natuurlijk, want een lens is een vergrootglas. Hoe zit het ook alweer? Het licht valt binnen door de pupil. Wordt dan door de lens geprojecteerd op je netvlies. Ja. En dan precies zo dat je het scherp ziet. Ja. Ingewikkeld? Pakken we er een model van een oog bij. Dus het licht valt binnen. De iris bepaalt hoeveel licht dat is. Ja. Gaat langs het hoornvlies en dan door die lens... en wordt het geprojecteerd, op het netvlies. Ja. En hier zit het geheim van de koe, hoe hij in het donker toch beter kan zien dan wij. Dat heeft dus niks te maken met staafjes en kegeltjes? Nee. Dan ga ik verder kijken. Ja, doe maar. Hier is de iris, met een gaatje, dat is de pupil. Ja. Daar valt het licht door naar binnen. Ja. Hier kijk je dus op het netvlies. En dat is bij koeien dus heel mooi, een soort van eenhoorn... groen, blauw, turquoise. Dus als je met een auto langs een weiland gaat... en die koplampen schijnen in het oog van een koe zie ik altijd inderdaad dit kleurtje. Dit is Tapetum Lucidum. Tapetum Lucidum. Ja. Klinkt als iets dat licht geeft. Ja, een lichtgevend tapijt. Wat is het voordeel voor de koe, dat hij een reflecterende laag achter in zijn ook heeft? Dat het weinige licht dat er is, meer kan gebruiken. Ja. Een soort van hergebruiken. Ja. Dus als er 's nachts weinig licht is, dan kan een koe het licht aan de achterkant van zijn ogen weer terug laten schijnen, zijn oog weer in. Dus dan maakt hij twee keer gebruik van het licht. Exact. En daarom kan hij beter zien in het donker. Exact. Wat gaaf! Dit hebben wij mensen niet. Nee. Wauw! Het is ook zo'n mooie kleur. Mooi he? Ja.

Koeienogen ontleden

Elbert ontleedt de ogen van een koe om te ontdekken waarom koeien beter in het donker kunnen zien dan mensen.

Dit zijn Afrikaanse wilde honden. Vandaag is niet zo'n leuke dag voor ze, want hun ballen gaan eraf. Huh?!Dus eh, als het goed is... kunnen ze geen puppy's meer maken. Wat?! Goeiemorgen. Vandaag is een grote dag. Denk je dat ze het aanvoelen? Nee. Dat denk ik niet. Ze komen elke dag een keer binnen. Dus ze weten er eigenlijk niks van. Als ze mij met het blaaspijpje zien staan, dan zou het kunnen. Waarom worden ze gecastreerd?Als je goed kijkt is het een mannengroep. Er zitten geen vrouwen bij. Die maken heel veel ruzie. Die knokken. Dan gaat het erom wie de baas is. En dan is weer een andere de baas en die heeft een wondje... en dat gaat heel heftig aan toe bij dit soort dieren. Ze kunnen elkaar zelfs afmaken. O, wauw. Dus wij hebben nu besloten omdat er echt echt geblesseerden gevallen zijn... Ja? We maken daar een einde aan. Dus de ballen gaan eraf. Met een blaaspijp gaat Christine de wilde honden eerst verdoven. Er moeten er wel zes onder het mes. Eenmaal verdoofd gaan ze 
in deze kisten naar de operatiekamer. En ik mag jou assisteren? Je MOET me assisteren. Christine gaat de eerste hond verdoven met een speciale pijl. Ze moet de hond goed raken zodat het verdovingsmiddel uit de pijl in de bloedbaan van de wilde hond komt. Een voltreffer. Maar toch is er iets mis. Die was niet goed. Maar hij was raak. Hij was raak, maar hij zat blijkbaar niet diep genoeg erin. En het liep niet leeg. Da's jammer. Nou heeft-ie extra veel stress. Dat wil je liever niet. En dus moet Christine 'n tweede pijl klaarmaken om de hond te verdoven. Die loopt wel leeg. Het rubber zit terug. En, gelukt? Hij zat erin. Ja? Dus...? Even wachten. De tijd is 12.18. 12 minuten, 15 minuten moeten we nu wachten. Oke, tot half. Jaja, ik ben benieuwd. Kom maar mee. Voor de zekerheid checkt Christine met een hark of de hond wel echt slaapt. Pas dan is het veilig om het hok in te stappen. Hij slaapt. Hij slaapt. Zal ik de voorkant pakken? Dat is het scherpe uiteinde. En dan ga ik hem hier zo optillen? Dat is de vieze kant. Die mag jij. Haha. Hoppekee. Mienke, zou je kunnen opendoen? Zo, die zijn zwaar, zeg. Ja. Oke. Je mag de achterkant bij het licht... Dan kan de operatie beginnen... om de ballen van de wilde hond te verwijderen. Dat heet castreren. Maar hoe worden vechtende honden daar nou rustiger van? In het scrotum, de ballen... wordt het mannelijk hormoon testosteron aangemaakt... en dat zorgt ervoor dat ze agressief kunnen zijn. Kijk, dit zijn de balletjes. Die gaan we zo'n beetje naar voren drukken. Door de ballen weg te halen stopt de aanmaak van testosteron... en worden ze, hopelijk, wat liever voor elkaar. Haha, kijk die enorme tanden. Daar kan-ie hard mee bijten. Daar gaan ze. O ja, je duwt ze er echt uit. Ja... Ik probeer altijd het gat zo klein mogelijk te maken. Maar hij heeft toch wel hele grote ballen. Haha. Haha. Hij heeft te grote ballen. Oh, wat stink jij. Ik? Ja, jij ja. Nee, de hond. Straks zie je zijn bal. Dat moet eraf. Dat is het probleem. Het 'probleem'? Dat is wel gemeen gesteld. Zou je iets voor mij willen vastpakken? Je mag dit tangetje aan de buitenkant vastpakken. En dan moet je hem even vasthouden voor mij, die bal. Nou, met liefde. Je doet het goed, he. Je bent een goede ballenhouder. Nou, top. Een eretitel. Zo. Zo. Nog een bal. En dan mag de rechterbal bij de linkerbal. Zo. Heb je hem? Ik heb hem. En wat gebeurt er met de ballen? Gooi je die weg? Die gooien we niet weg. Wij brengen ze naar een andere dierentuin... en daar gaan ze spermacellen eruit halen en die vriezen ze in. Om ze eventueel ooit te gebruiken voor kunstmatige inseminatie. Dus ondanks dat zijn ballen eraf zijn kan-ie nog steeds vader worden. Eigenlijk wel, ja. Dat klopt. En ze blijven heel lang goed ingevroren. Dat kun je gewoon jaren later nog gebruiken. Nog even hechten en de eerste wilde LIEVE hond is klaar om terug te gaan naar zijn matties. En hoelang duurt het voor je gaat merken dat-ie echt rustiger is geworden? Meestal duurt het zes weken tot die hormonen echt een beetje uitgewerkt zijn. Dat die ook echt merkbaar weg zijn. Dus tot die tijd is het nog wel een beetje vechten? Het kan alleen maar beter worden. Zo. Kijk. Alsof niks gebeurd is. Alsof er niks gebeurd is, nee. Want het zakje had nog gewoon. Het zijn gewoon lege zakjes. Bijna nog een gebroken pootje erbij. Dat was hond nummer 1. Nog vijf te gaan. Dus ik denk dat ik de tafel maar weer ga schoonmaken.

Castratie van Afrikaanse wilde honden

De groep Afrikaanse wilde honden bestaat uit alleen mannetjes. Ze maken veel ruzie, waarbij het soms wild aan toe kan gaan. Om ze iets liever te maken voor elkaar worden ze gecastreerd. Rachel helpt een handje.

Rachel helpt mee bij castratie

Hoe worden Afrikaanse wilde honden gecastreerd?

Soms dan zie je een dier... maar dan denk je dat het een plant is. Kijk maar eens mee. Hee. Nou, wat dit nou toch zijn... Dit lijken wel bloemen of zo, planten. Zijn het geen planten eigenlijk? Nee, dit zijn anemonen. Het is familie van de kwal. Het zijn hele gekke dieren eigenlijk. Ze hebben een voet en een buik en daar hangen die tentakels aan. Daar in het midden zit zijn mond. Dat is eigenlijk het enige gat wat hij heeft. Dus dat is ook zijn poepgat. Zijn mond is ook zijn kont? Ja. En hij zit een soort van op zijn billen... en dat zijn ook zijn voeten?Ja. Wauw. En wat eten ze dan? Kleine visjes, kleine garnaaltjes. Die prikken ze vast met kleine speertjes die in die tentakels zitten. Daarom blijft het ook zo plakken. Ja, het plakt gelijk aan de vingers. Dat zijn z'n vangspeertjes waarmee-ie verlammend gif inspuit. Die visjes, garnaaltjes, raken verlamd en die stopt-ie dan in zijn mond. Hee, mag ik ze voeren?Ja. Ik heb hier wat kleine garnaaltjes. Als je die voorzichtig hier in het water schenkt... En waarom is het zo roze? Dat zijn die garnaaltjes. Zo klein?!Het zijn er duizenden. Dit water is gewoon roze omdat het vol zit met piepkleine garnaaltjes. Eens even kijken of ze willen happen. Lekker eten. Als je goed kijkt zie je meteen al die armen naar binnen gaan. Ja. En dan gaan ze helemaal dicht. Zoals die daar op de bodem. Helemaal dicht, ja. Omdat ze dat nu aan 't eten zijn? Ja. Ze stoppen alles in hun maag. Het gaat langzaam verteren en dan spugen ze de restanten uit. Wauw.

Zeeanemonen

Anemonen lijken op planten maar zijn familie van de kwal. Ze eten kleine visjes en garnaaltjes en hun mond is het enige gat dat ze hebben dus ook hun poep komt erdoor naar buiten.

Familie van de kwal

Als dit dier zo schattig is, is die poep dan ook schattig? Van welk dier is dit? Ieuw! Ik kon echt niet meer vinden, sorry. Het is maar weinig. Even kijken met mes en vork. Het ziet er heel stro-achtig en planteneterig uit. Hmm. Dus ja... Zeg het maar. Een schattig dier dat gras of hooi eet. Een kangoeroe. Bijna goed. De poep kwam hieronder vandaan en is van... een dwergnijlpaard. Een dwergnijlpaard. Weet je wat dit zijn? Nijlpaarden. Maar niet zomaar nijlpaarden, dwergnijlpaarden. Kijk, daar is een baby. Ik zou de hele dag naar ze kunnen kijken. Maar ik kom hier niet zomaar, ik kom voor de poep. En zo te zien ligt daar een mooie drol. Maar ik durf niet zomaar het verblijf in om hem te pakken. Daar moet ik Lex voor roepen, die weet of dat mag. Lex. Hai. De vaste dierenverzorger. Klopt. Daar ligt een mooie drol. Klopt. Die wil ik graag hebben, kan ik gewoon het verblijf in? Ze kunnen agressief zijn... dus we gaan nooit bij de nijlpaarden het verblijf in. We kunnen wel naar het buitenverblijf. Maar hij ligt daar. Het zijn toch planteneters? Ja. Als jij ze snel tegenhoudt, klim ik er overheen. Dat gaan we niet doen, daar zijn ze te gevaarlijk voor. Het zijn planteneters, maar ze hebben grote hoektanden. Ze kunnen hard bijten en heel gevaarlijk zijn. Kunnen ze ook hard rennen? Ook nog, ja. Dan toch het buitenverblijf. Heb je een schepje? Ja.Oke. O! Er zit hier een stang. Ja. Hahaha, kijk uit. Jij en ik bewaken onze woonplek met een hekje, een deur... een camera of zelfs een knuppel. Een dwergnijlpaard houdt het simpel, hij gebruikt hiervoor zijn poep. Terwijl hij poept, slingert hij zijn staartje door de poep heen... En zo spettert de poep alle kanten op. Andere dwergnijlpaarden doen dat ook. En zo ruiken ze precies wie waar woont en houden keurig afstand. Jij en ik doen dit niet. Nee logisch, wij hebben niet zo'n handig staartje. Vandaar de groene staart. Ja, daar zit poep aan, inderdaad. De beste kans om het te vinden is aan de hand van het verblijf. Oke. De rand van het verblijf. O! Is dit poep? Ja, klopt. Dat is inderdaad mest. Maar geen verse mest. Pas op voor het schrikdraad. Ho. Stangen, schrikdraad. Is dit allemaal poep die ze tegen de wand hebben geslagen met hun staart? Ja. Dat is oude mest. Een beetje ingedroogd. Er zitten beestjes in. Dit is de rand van hun territorium. Aan de andere kant van de muur leven de andere twee nijlpaarden. Dus hij heeft laten zien: tot hier is mijn gebied. Dat vrouwtje en de baby leven hier? Gisteren stond de man hier. Ja. De vrouw met jong stonden aan de andere kant.Die leven niet samen? Nee, ook in het wild leven ze solitair: dat betekent alleen. Ook in de dierentuin leven ze een groot deel van de tijd apart. Alleen in de paartijd zoeken ze elkaar op. Wat gebeurt er als ze samen zouden leven? Nu zouden ze gaan vechten, omdat de moeder haar jong wil beschermen. Dus nu zou de moeder de man aanvallen. En proberen hem uit haar territorium te jagen. Maar als het vrouwtje hier komt, moet zij weer poep gaan sproeien. Om de geur van het mannetje te maskeren. Ja. Dan gaat zij het verblijf langs om op dezelfde plekken eroverheen te mesten om te zeggen: nu ben ik hier. En morgen is het weer andersom. Dat kan, ja. Ik heb mijn drol waar ik voor kwam. Die doe ik in dit handschoentje. Ik wil graag weten wat ze eten. Ik kan het een beetje zien. Dit is hooi. Klopt. Ze krijgen bij ons ook brokken. Dit is de brok die wij ze voeren. Wat zit hier allemaal in? Vitamines en mineralen. Het ruikt lekker kruidig, naar paardenbrokken eigenlijk. Ja. Dit is andijvie? Ja, dat vinden ze heel lekker. Daar mogen ze ook wat van hebben. Net goed op voor je handen. Ze doet zo haar bek open, dan kun je het erin gooien. Hee, kijk. O kijk, lekker. Wauw, ik heb een dwergnijlpaard gevoerd. Wie kan dat zeggen? Ik bijvoorbeeld. Die kruiwagen mag ook mee. Ho. Pas op voor de stang. Hier kunnen we hetzelfde doen. Mogen ze nu naar buiten? Ja. En als ze klaar is met eten, kan ze weer de hele muur onder smeren. Ja, precies. Dan kan ze laten zien waar ze woont.En dan weer eten. En dan wat zwemmen. Wat een leven.Zo blijft ze bezig. Lief toch? Echt heel lief. Het was een superleuke dag. Ik had erbij moeten zijn. Hahaha.

De poep van een dwergnijlpaard

Een dwergnijlpaard gebruikt zijn poep om zijn woonplek te bewaken. Dat doet hij door zijn staart door de poep te slingeren als hij aan het poepen is. Dan ruiken de dwergnijlpaarden wie waar woont.

Territorium afbakenen met poep

Pepernoten

Schrijf je in de voor de maandelijkse nieuwsbrief voor het laatste Schooltv PO-nieuws

Nieuwsbrief PO

Blijf op de hoogte van het laatste Schooltv-nieuws voor VO.

Nieuwsbrief VO

Contact

Schooltv Help

Veelgestelde vragen

Schooltv maakt educatieve content voor het onderwijs, bestaande uit video's en interactief materiaal. Altijd bij de les!

Over Schooltv

Over Schooltv.nl

Schooltv.nl is een videodatabase, gevuld met educatieve en informatieve videoclips, filmpjes, fragmenten, liedjes, animaties, lesvideo’s afleveringen, TV-programma’s, televisieseries, videoverzamelingen en afspeellijsten.

Tussen Kop en Staart

Type videos