Uranium

---

Het uranium dat zich in de aarde bevindt bestaat voornamelijk uit het niet splijtbare Uranium 238. Voordat het naar de kerncentrales gaat moet uranium eerst een hoger gehalte Uranium 235 bevatten.

Het lijkt erop, dat zonne-energie en kernfusie in de toekomst een belangrijke bijdrage kunnen leveren aan het Energievraagstuk. Maar wat doen we tot die tijd? Energie kan ook verkregen worden door kernsplijting.
Uranium 235 is een zwaar atoom dat hier erg geschikt voor is.Het uranium dat zich in de aarde bevindt, bestaat voornamelijk uit het niet-splijtbare uranium 238. Voordat dat naar een kerncentrale gaat, moet uranium eerst een hoger gehalte uranium 235 bevatten. Dat noem je "verrijking" en dat gebeurt hier: Eerst wordt het uranium gebonden aan fluor, zodat uraniumhexafluoride ontstaat.
Uraniumhexafluoride oftewel UF6 is in een container bij normale temperatuur een sneeuwachtige vaste stof. UF6 kan gemakkelijk gasvormig gemaakt worden. Dat gebeurt door de containers te verhitten. Vervolgens stroomt het bij normale temperatuur en in onderdruk naar de ultracentrifuges. Deze hightech-machines draaien meer dan 10 jaar lang onafgebroken met een enorme snelheid en zonder onderhoud. Dit is te vergelijken met een auto die meer dan 300 jaar op topsnelheid rijdt zonder ook maar 1 onderhoudsbeurt.
In de sneldraaiende ultracentrifuge worden de zwaardere U 238-deeltjes dichter naar de rotorwand geduwd dan het iets lichtere U 235. De centrifugaalkracht die dit veroorzaakt is dezelfde kracht die je in je stoel duwt tijdens een ritje in de achtbaan. In de sneldraaiende ultracentrifuge is het gas vlakbij de wand van de rotor dus verarmd in de isotoop U 235, terwijl het gas dichterbij de as van de rotor licht verrijkt is in U235.
Het verrijkingsproces van een enkele centrifuge is erg klein, daarom worden honderden ultracentrifuges aan elkaar gekoppeld. Het verrijkte UF6-gas gaat van de ene centrifuge naar de volgende om dan weer verder te worden verrijkt. Het percentage U235 in het uranium neemt toe van 0,7% naar ongeveer 4%. En dat is voldoende om onze huidige kernreactoren te laten werken.
Bij de splijting van een uranium 235-kern komen 2 of 3 neutronen vrij die op hun beurt weer andere U 235-kernen op hun weg vinden en splijten. Zo ontstaat een kernreactie waarbij een grote hoeveelheid warmte vrijkomt.