Anderhalf jaar geleden kreeg Nikki heel erg pijn in haar buik. En extreme kramp in haar benen. Na lang onderzoek kreeg zij het nare nieuws te horen: Nikki, je hebt kanker. Je schrikt er heel erg van. En ja, je durft het ook niet te accepteren. Het is zoiets naars en je wilt het niet, maar het is gewoon wel zo. Je bent gewoon bang en onzeker hoe de toekomst er eigenlijk uitziet. Om de kanker te bestrijden kreeg Nikki kreeg chemo. Dat is een heel zwaar medicijn, dat ook veel bijwerkingen heeft. Je bent er wekenlang ziek en ellendig van.
Het was een zware periode. Je lichaam is zo hard bezig. Alles wordt verwoest. En ik verloor m'n haar. En ik heb ook heel lang daarom een mutsje gedragen. En je voelt je ook gewoon onzeker daardoor. Dan zag je andere kinderen weer heel erg bezig met hun haar... of hoe ze eruit zien, of ze hebben een bad hair day. En dan voel je je gewoon heel erg anders, heel erg alleen. Omdat niemand is zoals jij bent eigenlijk. Want jij denkt dan: Ik heb überhaupt geen haar. Nee. En wat zeg je dan? Niks. Want je kan niet iemand anders leven daarmee beïnvloeden vind ik. Ondanks de chemo probeerde Nikki met alles zoveel mogelijk mee te blijven doen. Maar de dokters hadden uiteindelijk slecht nieuws: De chemo hielp niet. Je bent eigenlijk helemaal kapot gegaan voor niks. En dat is gewoon, ja... Hoe bedoel je voor niks? Omdat het niks heeft opgeleverd.In het Sophia Kinderziekenhuis zijn artsen gespecialiseerd in kinderkanker. Goeiemorgen. Ze maakten een plan voor Nikki. De artsen wilden een nieuw medicijn testen op Nikki. Alleen medicijnen testen op kinderen onder de 16, dat mag officieel niet. Toch denken artsen dat nieuwe medicijnen en behandelingen... bij veel ziektes kinderen zouden kunnen helpen. Zoals bijvoorbeeld bij kanker. Voor sommige vormen van kinderkanker hebben we nu eigenlijk geen goede medicijnen. En in die situatie zouden nieuwe medicijnen voor die kinderen heel veel kunnen betekenen. Zo, ga ik eens even luisteren. Moet je een beetje zuchten. Heel af en toe, als eigenlijk niks anders meer werkt...mag er wel getest worden door kinderen. Zoals nu bij Nikki. Dat was echt heel erg fijn. Het was voor mij zelf gewoon een nieuwe kans. Ik was echt heel erg blij. Nikki mag dus nu al een nieuw medicijn testen. Maar het liefst willen artsen dat dat dus nog vaker gedaan mag worden op allerlei ziektes bij kinderen. De artsen waarschuwen wel:niks is zeker, het blijven test-medicijnen. Het is niet altijd duidelijk of de behandeling werkt. Soms weten we uit gegevens van volwassenen dat we er heel veel van kunnen verwachten. Maar soms weten we dat er maar EEN enkel kind is dat er op reageert. En dat zeggen we dan ook eerlijk tegen de ouders en de kinderen...wat men ervan kan verwachten. Hoe vaker artsen nieuwe medicijnen mogen uitproberen...hoe meer ze te weten kunnen komen wat voor kinderen het beste werkt. Dank je wel! Wij hebben de medicijnen. Nikki voelt zich beter dankzij de testmedicijnen. Je voelt je niet meer zo ziek. Alles herstelt weer heel erg. En je voelt er gewoon veel sterker door. Wat dit medicijn doet, is zorgen dat Nikki's eigen lichaam... de tumor kan aanvallen. En daardoor groeit die tumor eigenlijk bijna niet. Je kan met veel meer dingen meedoen. Je hebt er eigenlijk niet zo'n last meer van. En je hebt je haar weer terug? Ja, daar ben ik wel echt heel erg blij mee. Door de nieuwe medicijnen ligt Nikki dus niet meer wekenlang ziek op bed, zoals bij chemo. Ze kan tijdens de behandeling gewoon naar school...
of met vriendinnen afspreken. En ze doet weer dingen die ze superleuk vindt, zoals musicalles. Nu wordt m'n haar verpest. Ik moet nog op tv komen! En haar grote passie: zingen. Nou, dat was het. Dat was het? Ja.Zo snel? Ja. Dat valt mee. Zeker. En nu? Naar huis. Hoe het verder gaat is nog onzeker. Want ondanks de nieuwe medicijnen is de kanker bij Nikki niet weg. Maar hoe het ook loopt, Nikki vindt het sowieso fijn dat ze mag testen. Voor zichzelf en voor zieke kinderen in de toekomst. Je kan er heel veel kinderen blij mee maken...en beter misschien mee maken. Je kan het niemand aandoen om je zo rot te voelen. En dan het idee dat je andere kinderen er mee kan helpen...dat is gewoon een heel fijn gevoel.