Vannacht was het hier raak, op Basisschool De Springplank: een televisie is gestolen, hier stond-ie dus.
Ja, hier stond-ie. Gisteren was-ie er nog, maar vandaag, ’s ochtends was ie weg.
En nu?
Ik weet het niet.
Nou, misschien is het het beste, dat jij gewoon naar je werk gaat, dan ga ik de politie bellen, die kunnen het misschien oplossen.
Okay.
Okay.
Kijk, kijk, kijk, kijk, kijk.
Ik denk, dat we hier wel iets mee kunnen.
Als er genoeg bewijs is, wordt de verdachte gearresteerd en meegenomen naar het Bureau. En dan kom je hier aan?
Ja, dan kom je hier in de cel, ik kan hier even een cel laten zien. Het is onze cel nummer 5.
Een zware deur?
Dit is gewoon een zware deur en een klein verblijf.
Nou.
Ja, het enige wat we hebben is een bed, een tafeltje met een bankje en een wc, dat is wat de mensen hebben.
En dit is niet de gevangenis hè, als iemand veroordeeld wordt door de rechter, dan komt hij ergens anders?
Nee. Dit is echt een politiecel, daar komen mensen die aangehouden worden, die komen in een politiecel terecht. Daarna, als ze door de rechter veroordeeld zijn, dan komen ze pas in een gevangenis.
Hoe lang moet je hier dan blijven?
Nou, dat is eigenlijk maximaal drie dagen.
Dus de verdachte zit hier, ondertussen gaan jullie door met het onderzoek en wordt de verdachte verhoord?
Ja.
En wat gebeurt er dan?
Als we na die drie dagen genoeg bewijs hebben, dan komen ze voor de rechter en blijkt uit die drie dagen, dat ze toch onschuldig zijn, dan gaan ze gewoon weer de straat op.
En dat verhoren, dat gebeurt hier, in de Verhoorkamer? En Alex, wat vraag je dan aan een verdachte?
Nou, wij vertellen de verdachte altijd eerst iets en dat is, dat hij niet tot antwoorden is verplicht. Dus hij hoeft niet te antwoorden op mijn vragen. En dan gaan we het verhoor starten en dan stellen wij onze vragen, we beginnen met de vraag van of hij al vaker met de politie in aanraking is geweest, of hij al eerder diefstal heeft gepleegd. En daar gaan we steeds verder op door.
Het lijkt me wel lastig om zo’n verhoor te doen?
Het gaat de ene keer makkelijker dan de andere keer. De ene, die weet nog niet zo goed hoe het werkt en die bekent al heel gauw, anderen, die proberen het toch wat langer uit te stellen en ja, die werken niet echt mee. En dan moet ik wel eens een keer boos worden, dan moet ik echt met mijn vuist op tafel slaan en, ja, dan kan ik best wel eens een beetje fel reageren tegen de verdachte personen.
En helpt dat dan?
Dat helpt heel vaak en als het niet echt helpt, dan gaat hij gewoon weer terug naar de cel en dan sluiten we hem gewoon een tijdje in, dan zeggen van: “ga er nog maar eens even over nadenken” en dan komen we na een uur of na twee uur komen we weer terug, en dan gaan we weer opnieuw starten.