Tot zijn 27e weet Vincent van Gogh niet wat hij wil worden. Als zijn broer Theo hem aanspoort iets met zijn tekentalent te doen, is hij niet meer te stoppen. In Brabant schildert hij zijn eerste grote werk: De aardappeleters.
“Je kent me allang. Wereldberoemd ben ik. Maar ken je ook mijn verhaal?” Vincent van Gogh, die ken je: de wereldberoemde kunstenaar van deze prachtige schilderijen. Je weet misschien ook wel dat hij zelf een einde heeft gemaakt aan zijn leven. In 1890 toen hij pas 37 jaar oud was… Maar ken je ook zijn verhaal? Het verhaal dat hij er keihard voor heeft geknokt om kunstenaar te worden? Dat is een mooi verhaal en dat ga ik jullie vertellen. Maar dan moeten we wel op reis. Kom we gaan!
“Kijk, Brabant zoals ik het mij herinner. Hier groeide ik op. Ik was anders dan de anderen. Bokkig maakte ik ruzie, op school, thuis. Buiten ging het beter, lopend op de hei, en door de velden…”
Hier, dicht bij de natuur groeit Vincent op. In de 19e eeuw, zo’n 150 jaar geleden. Zijn vader is dominee en zijn moeder een sjieke Haagse dame. Zij leert hem kijken naar de natuur. Samen maken ze lange wandelingen. Vincent kijkt zijn ogen uit: het bos, de hei…vogels…insecten…
“Weet jij al wat je wil worden? Nou, ik niet. Kunstverkoper in Den Haag, Londen en Parijs, leraar in Engeland, Priester in België. Ik probeerde van alles. Maar uiteindelijk ging het altijd mis...”
Hier in de Borinage in België werkt Vincent als priester voor de mijnwerkers. Hij is fanatiek, geeft alles wat hij heeft, weg. Zelfs zijn goeie kleren. Op een dag gaat hij met de mijnwerkers hier de grond in. Stel je voor: meer dan 700 meter diep…doodeng…Als hij omhoog kijkt ziet hij hoog boven hem een piepklein gaatje met blauwe lucht en wolken. Vincent trekt zich de slechte omstandigheden van de mijnwerkers erg aan, te veel zelfs. De bazen vinden hem té fanatiek. En hij wordt ontslagen. Het is wéér niet gelukt. Maar gelukkig is er Theo, Vincents broer en beste vriend. Die heeft een idee: “Vincent, je bent goed in tekenen, doe daar dan iets mee!” “Dat was waar. Tekenen deed ik altijd al. En schilderen kon ik leren.”
Vincent weet het: Hij wil kunst maken. Maar hij is ondertussen al 27 jaar oud. Dus heeft-ie geen tijd te verliezen. Vincent gaat weer bij zijn ouders wonen in Brabant. Leren tekenen is moeilijk: Want je wil iets dat drie dimensies heeft, iets dat hoogte, breedte en diepte heeft, weergeven op iets met twee dimensies, een plat vlak met alleen hoogte en breedte. Om dit te leren gebruikt Vincent zo’n perspectiefraam. Kijken of het nu beter gaat…Hij gaat aan de slag en leert tekenen.
Oefenen, oefenen, oefenen. Ik was niet meer te stoppen. In Den Haag leerde mijn neef, de kunstenaar Anton Mauve, mij schilderen met olieverf. De schoonheid van het echte leven wilde ik laten zien. De natuur, het leven van de boeren. Dat wat ik zag, zoals ik het voelde, dat wilde ik schilderen. Iets goeds, iets met ziel erin. Een hele winter heb ik zitten schetsen en kijk: daar zitten ze, hun verweerde gezichten in de schaduw van het licht van een kleine lamp. Hun eeltige handen prikken in de aardappels die ze zelf gezaaid en geoogst hebben.
Het eerste grote werk waar Vincent zelf tevreden over is, is de Aardappeleters. Mmaar anderen vinden het maar niks. Zelfs zijn broer Theo vindt het niet echt goed en veel te donker. Maar Vincent? Die is er trots op. Na een lange zoektocht is Vincent nu écht begonnen. Het is 1885. Vincent is 32 jaar Hij is kunstenaar!
