In 1953 breken de dijken van Zeeland en delen van Zuid-Holland en Noord-Brabant door. Het veroorzaakt de ‘Watersnoodramp’. Grote delen land komen onder water te staan en mensen raken hun huizen kwijt. Om dit soort rampen in de toekomst te voorkomen, wordt er besloten tot de bouw van de Deltawerken. Het bekendste Deltawerk is de negen kilometer lange Oosterscheldekering.
De Oosterscheldekering is een onderdeel van de Deltawerken en de Deltawerken is een systeem van dammen van dijken van sluizen en stormvloedkeringen die Nederland beschermt tegen het hoge water. Om een paar van de onderdelen te noemen: de Maeslantkering, de Haringvlietdam, de Brouwersdam, de Grevelingendam en de Oosterscheldekering. Alles is gebouwd tussen 1954 en 1997. De bouw van de Deltawerken heeft dus in totaal meer dan veertig jaar geduurd. In 1953 word Zeeland getroffen door een grote watersnoodramp. De regering besluit om Zeeland en grote delen van Zuid-Holland en Noord-Brabant beter te beschermen tegen de zee. Maar wat gebeurde er precies in 1953? In de nacht van zaterdag 31 januari op zondag 1 februari 1953 gebeurt een ramp in Nederland. Door de combinatie van springvloed en zware storm stijgt die nacht het Noordzee-water tot wel vier meter en 20 centimeter. Op veel plaatsen breken de dijken door en grote delen van Zeeland, Zuid-Holland en Noord-Brabant komen onder water te liggen. De gevolgen zijn verschrikkelijk. Het is een echte watersnoodramp en hier vanaf deze plek kun je goed zien hoe hoog het water toen heeft gestaan. Zo hoog als die bovenste rode streep. Een dikke streep daaronder is het moment waarop de stormvloedkering sluit, want dan al is het te gevaarlijk. En dan was het nog meer dan een meter hoger. Complete huizen kwamen onder water te staan. Bij de watersnoodramp sterven 836 mensen en meer dan 200.000 dieren komen om in het water. Ongeveer 72 duizend inwoners uit het rampgebied moeten voor langere tijd worden geëvacueerd. Het duurt maanden voor het overstroomde gebied weer droog is en de mensen weer terug kunnen naar hun boerderijen, huizen en dorpen. Als die er nog staan tenminste. Het Deltaplan moet ervoor zorgen dat een ramp zoals in 1953 nooit meer kan gebeuren. De Deltawerken beschermen ons land bij storm tegen extreem hoogwater. Tussen Schouwen-Duiveland en Noord-Beveland. Wordt in 1976 begonnen met de bouw van de Oosterscheldekering. In tien jaar is ie klaar. Het is Nederlands grootste en beroemdste Deltawerk. Hij sluit de Oosterschelde af bij dreigend hoogwater. De Oosterscheldekering bestaat uit 65 pijlers met daartussen 62 schuiven die natuurlijk allemaal open en dicht kunnen en daarmee de hele Oosterschelde kunnen afsluiten. Schrik niet één zo'n pijler weegt twintig miljoen kilo en zo'n schuif is wel vijf meter breed. Het is in totaal van begin tot eind negen kilometer lang, waarvan drie kilometer afsluitbaar is. De Oosterscheldekering bestaat uit drie delen: het deel dat stroomt bij Hammen, bij Schaar en hier onder bij Roompot, met daartussen twee zandplaten. Dit zijn eigenlijk twee werkeilanden die werden gebruikt bij de aanleg van de kering. Je hebt Roggenplaat en het nog bekendere werkeiland Neeltje Jans. De Oosterschelde zou eerst door een dam worden afgesloten, maar dit is een uniek natuurgebied. Dankzij het zoute water van zee leven er hier allemaal bijzondere dieren. Vissen leggen hierin eitjes. Je hebt mossel- en oesterkwekerijen en de vogels hebben de zandplaten nodig om op te leven. Zou je dat afsluiten met een dam, dan zou dat allemaal verloren gaan. Daarom werd besloten tot een stormvloedkering. Zo kan het zoute water naar binnen blijven stromen dankzij de beweegbare schuiven en hou je ook het verschil tussen eb en vloed. Goed voor de natuur, goed voor de visserij en de Zeeuwen houden hun voeten droog. Op 4 oktober 1986 is het groot feest. De Oosterscheldekering wordt officieel in gebruik genomen door niemand minder dan koningin Beatrix. Het neerlaten van deze laatste schuif, stel ik de stormvloedkering in de Oosterschelde officieel in gebruik. Vanaf nu kan het water vrij in en uitstromen, maar op een gecontroleerde manier. En als het moet, sluiten we de boel af. En dit is dan de controlekamer. Alle schuiven kunnen hier afzonderlijk worden bediend. Gemiddeld slechts één keer per jaar gaan alle schuiven tegelijkertijd naar beneden. 364 dagen per jaar is er dus eigenlijk niks aan de hand. Maar wanneer wordt er dan besloten dat ze naar beneden moeten? Als de verwachting is dat het water drie meter of hoger komt te staan, dan zeggen ze: ze moeten naar beneden. En dat gebeurt hier. Met één druk op deze knop. Er zijn maar tien mensen in Nederland die dat mogen doen.
