Aan de Oude Gracht in Utrecht vind je een bijzonder monument: de Winkel van Sinkel.
In dit indrukwekkende gebouw in hart van de stad wordt tegenwoordig gegeten, gedronken, gedanst en muziekgemaakt.
Het pand komt midden jaren 90 in bezit van de familie van Maryse François, de huidige directrice van de horecagelegenheid.
Het hoge glazen plafond, de beelden, de details aan de muren… Alles was tussen de hokjes wel behouden gebleven in de jaren waarin het pand dienst doet als bank.
Maar het begint allemaal in de 19e eeuw bij deze man: Anton Sinkel. Hij is een slimme ondernemer, die in Amsterdam verschillende winkels heeft in stoffen- en woninginrichting. En dan is Utrecht aan de beurt.
Om het winkelpaleis te kunnen bouwen laat Sinkel meerdere panden slopen. Architect Pieter Adams maakt een ontwerp en in 1837 wordt er met de bouw gestart. Twee jaar wordt de Winkel van Sinkel geopend. En in dit eerste echte warenhuis van Nederland is “alles te koop”.
Na ruim 60 jaar sluit het warenhuis haar deuren en wordt het pand verkocht aan de bankiersfirma Vlaer en Kol, dat later opgaat in de Amrobank.
Frans Deana weet nog goed hoe hij als kleine jongen met zijn vader het grote bankgebouw binnenliep, om iets in de kluis te stoppen.
De kluis is voor bezoekers niet toegankelijk.
Een ander markant onderdeel van het gebouw zijn de 4 vrouwenfiguren bij de ingang.
De 4 gietijzeren zuilen met de vrouwenfiguren, ook wel kariatiden genoemd, stammen uit de tijd van Anton van Sinkel. Hij heeft de zuilen uit Engeland laten overkomen. De zware dames moeten vanaf een vrachtschip de kade opgehesen worden. Daarbij gaat iets grandioos mis: de stadskraan aan de werf breekt af en valt met zuil en al in het water. Het beeld kan worden gered, maar met de kraan is het voorgoed afgelopen. Op de plek waar ooit de kraan stond, is nu een boom geplant.
De oude gevel van het gebouw en de beelden vormen een mooi contrast met de moderne elementen die in het gebouw zijn aangebracht. De eigenaar probeert met creatieve oplossingen het oude gebouw te moderniseren en toch karakteristiek te houden.
En ook aan de tuin is gedacht.
