De Oeigoeren, een van oorsprong Turks volk. Ze zijn moslim en hebben een eigen taal en tradities. Vroeger hadden ze ook een eigen land: Oost-Turkestan heette dat. Maar nu hoort dat gebied al een tijd bij China en heet het Xinjiang. En volgens de Chinese regering ziet het leven er daar zo uit: Gelukkige mensen die vakantie vieren. Maar dit is niet zoals het daar echt is. Want volgens veel berichten worden Oeigoeren juist erg slecht behandeld in China. Ze zijn niet vrij om te geloven in hun eigen god en ze mogen hun taal niet spreken. Susanne Kamerling doet er onderzoek naar. Er wordt heel erg op ze gelet. Er wordt gekeken naar hun telefoon, in hun huizen, wat ze bij zich hebben, wat ze lezen, wat ze kijken, of ze lessen volgen. Ze kunnen niet meer naar de moskee, want dat is gevaarlijk. Als ze dingen doen die niet mogen, worden ze gelijk aangesproken. Dan komt gelijk de politie thuis om te vragen waarom ze dat doen. Dus het leven is echt heel zwaar en heel moeilijk geworden. En er zit ook een miljoen mensen opgesloten. Volgens de regering zijn het heropvoedingskampen. Ze leren Chinees. Dan kunnen ze beter een baan vinden. Maar in werkelijkheid gaat het anders. Sommige mensen worden gemarteld. En er zijn ook mensen overleden. En gebeuren vreselijke dingen daar, het lijkt meer op een gevangenis. China doet dat omdat sommige Oeigoeren niet bij China wilden horen en daarom geweld gebruikten. Maar China straft ook honderduizenden Oeigoeren zonder dat duidelijk is of ze iets fout hebben gedaan.
